7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი (თავი მე-8)

თავი მერვე-"წამება" აივნიდან გასვლას ვაპირებდი როდესაც ნაცნობი სიტყვა მიწვდა ჩემს სმენით ორგანოს. -მე მართლა მიყვარხარ-ჩუმად, მაგრამ გასაგონად ჩაილაპარაკა.

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდია (მე-7 თავი)

რამდენიმე დღის შემდეგ გავაცნობიარე, რომ არ ვიცოდი თუ სად წავიდა დიმიტრი, რატომ წავიდა? ახსნის გარეშე დამტოვა 1 წლით, 12 თვით, 365 დღით, 89060 საათით, 5343600 წუთით და 320616000 წამით. ამ რიცხვებს კი ერთი 7-იანიც არ ურევიათ. დამთხვევაა, ნამდვილი

"მე შენთან მოვალ"(სრულად)

დაასაფლავეს იმ დღის შემდეგ 2 თვე გავიდა.. ახლაც გაუნძრევლად იდგა ნიკუშა მათ საფლავზე და ეფერებოდა წყვილის ღიმილიან სურათს.. საფლავის ქვიდან კი მისი საყვარელი ქალი უმზერდა.. უმზერდა იმედიანი ღიმილით.. იმედით იმისა რომ ისინი სხვაგან სხვა ცხოვრებაში

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი (მე-6 თავი)

დილიდანვე დაეტყო ჩემ ხასიათს გუშინდელი ღამე. გაბრწყინებული თვალებით ვუყურებდი გარემოს. პოზიტიურ განწყობას სხვებსაც ვუზიარებდი. საუზმეს მივირთმევდი, როდესაც ტელეფონის ნაცნობი მელოდია გაისმა. ეკრანი უცნობ ნომერს აჩვენებდა.

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი (მე-5 თავი)

ცუდი ემოციები ახლა მონატრებული მშობლბისთვის გამეზიარებინა. მშობლები, რომლებიც ამ დროის მანძილზე იბრძოდნენ ლეიკემიის დასამარცხებლად და გამოუვიდათ კიდევაც. დღესდღეობით მამაჩემი სრულიად გამოჯანმთელებულია, რაც ძალიან მიხარია. ეს ყველფერი კი ბიძაჩემის

მინდა შენთან ერთად მე, გავითენო ყველა დღე

ისტორია გოგონაზე, რომელსაც არ სჯერა სიყვარულის. კაფეში ვიჯექი და როგორც ყოველთვის ხათოს ველოდებოდი, რომელიც ჩვეულებას არ ღალატობდა და ერთი საათი მაყრყუტებდა, თუმცა ეხლა ეს ამბავი ნაკლებად მადარდებდა, რადგან მზეზე 40 გრადუსში სიარულს ისევ კაფეში,

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი (თავი მე-4)

შვიდ საათს 3წუთი აკლია. უკვე 2 და სისხლი კანს აწვება. 1 წუთი აკლია და გული საგულედან ვარდება. გულში უკუთვლას ვიწყებ და უნებურად თვლას ვხუჭავ 59, 58, 57... 3, 2, 1... 

მე და წილოსანი (სრულად)

_მუსიკა დამთავრდა (სწრვულად გავუღიმე)_როდის იყო ტასო სხვის დაკრულზე რომ ვცეკვავდი?! (ეშმაკურად ჩაეცინა მას და ცეკვა განაგრძო)_არვიცი.უბრალოდ ეხლა უხერხულია,საუბარი არმაქვს იმაზე რომ ჩემებიც აქარიან და მგონი მოსაწონი არარის ხო ყველას წინაშე შენს ყოფილ

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი (თავი მე-3)

მესამე თავი-"შვიდი რიცხვის საღამო" საღამოს სახლის აივანზე ვიჯექი და მომხდარის გაანალიზებას ვცდილობდი როდესაც ვიგრძენი გამჭოლი მზერა, ცხელი შოკოლადით სავსე ფინჯანი იქვე, მაგიდაზე დავდევი. ნელა შევტრიალდი და ნაცნობ თვალებს წავაწყდი, რომლებიც ახალი

მე და წილოსანი ( დასასრული)

უსასრულობაში ყოფნა იმაზე მეტად გამიგრძელდა ვიდრე სხვებს ეგონათ,თვალების გახელისთანავე კაშკაშა შუქმა გუგები ამიწვა და მეც იძულებული გავხდი მოჭუტულ მდგომარეობას დავჯერებოდი.თვალებდასებული ნინას დანახვა,ჩემთვის სიურპრიზს არ წარმოადგენდა და შემორჩენილი