ბედნიერების რეცეპტი (მეექვსე თავი)

ალბათ, აზრი არ აქვს იმის აღწერას, როგორ ჩაივლიდა ასე მუხანათურად დახოცილი არაბულების დასაფლავება, ერთი ის შემიძლია აღვნიშნო, რომ ისედაც ჩაშავებული სოფელი ორმაგად ჩაშავდა, ჩაბნელდა, ქალების ზარი ექოდ ეცემოდა ხეობას. პერიოდულად მკერდში მჯიღის ცემით,

ასეც ხდება ხოლმე (მეექვსე თავი)

-ანი შეყვარებულთან ერთად ატარებს ახალ წელს . ვითომაც არაფერი ისე ვთქვი და იმ წამს შემოსულ დვალს შევხედე , რომელსაც ორი ყავა დიდი სინაზით მოჰქონდა ..ერთი ფინჯანი იკას, მეორე კი მე დამიდგა წინ .. მტრული მზერა მესროლა , ერთი ღმად ამოისუნთქა და იკას

დილამშვიდობისა პრინცესა (თავი მეექვსე)

-ლოლა მართალი ხარ ...თავში რაღაც გაქვს რომელიც შეიძლება ნებისმიერ დროს გასკდეს და სისხლდენა დაგეწყოს თავში..ის ბომბივითაა არ ვიცით როდის აფეთქდება...მაგრამ არ ინერვიულო ყველაფერი კარგად იქნება... -არა ლილე არაფერი არ იქნება კარგად...

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეექვსე)

ხომ არის ხოლმე დღეები, როდესაც შენ – შენ ხარ, მაგრამ სხვები არ არიან ისინი, ვინც უნდა იყვნენ,შენთვის, ხომ არის ხოლმე დღეები, როდესაც გინდა, უბრალოდ ბნელ კუთხეში მიიკუნჭო, და ტირილისგან გული იჯერო, ან ყვირილისგან გათავისუფლდე.

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეექვსე)

– ეს ეს ისაა– გახარებული მივარდა კოკო გოგონას –ვის ეს ? კარგად ხარ ? –ის გოგო ეკიზები რო დატოვა

დროებითი ინტიმი (თავი მეექვსე)

პარკიდან პლედი ამოიღო, ერთი მიწაზე დააფინა, ერთი მე მომცა, მეორე კი თავისთვის დაიტოვა. იქვე პარკიდან სასუსნავები ამოალაგა და მიბიძგა დაჯექიო. იქაურობა მართლაც ულამაზესი იყო, ჩვენ სადღაც უკანონოდ ვიყავით კიდის იქით გადასულები,

სამუდამოდ სიცოცხლეში. (მეექვსე თავი)

-გისმენ ანდრეი. -უთხრა ბოლოს ძალა მოკრებილმა. -ალისია შემაჩერე. ვერ ვხვდები რა მომდის. ალისია, რაღაც უცხოა და სხვა. შემაჩერე ალისია, შენ თუ არ შემაჩერებ მაშინ მე არასოდეს შევჩერდები რადგან მგონი შემიყვარდი.

როცა გიყვარს...(მეექვსე თავი)

ნინი პირდაღებული გვიყურებდა სამივეს ერთად, მალე მოეგო გონს და შეგვატარა. მე ეგრევე საბაზაოში შევედი რო გამოვფხიზლებულიყავი, წყალი შევისხი და გავედი მისაღებში, გოგოები იქ არ დამხდნენ, ელენესთან იყვნენ მეც იქით წავედი. -მამიდას გოგო როგო არისო? ჩემი

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან. (მეექვსე

დღეს 30-აგვისტოა, დილიდან მზადებაში ვიყავით. თიკა 1-კვირის ჩამოსული იყო, ის და სალი იყვნენ ჩემი მეჯვარეები. კაბის ჩაცმაში ჩემი გოგოები დამეხმარნენ, დედას არ ეცალა, გადარბენაზე იყო. ლამაზ, დეკოლტე თვლებით მორთულ კაბას გრძელი შლეიფი ამშვენებდა.

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება (მეექვსე თავი) დასასრული.

-ქეთა მაგ შენს გინეკოლოგს რატომ არ უთხარი 2-დღით ადრე, 25-ში დაენიშნა საკეისრო? მამა-შვილს ერთ დღეს გვექნებოდა დაბ დღე და ერთად ვიბლატავებდით.დამიჯერებთ? ისეთი არეული ვიყავი, სანდროს დაბ დღე აღარც მახსოვდა.