უჟმური და დარტყმული ( თავი მეორე)

მობრძანდი! - გაისმა მკაცრი ბარიტონი. მეც სხვა გზა რომ აღარ მქონდა კარები მივხურე და მარინას გვერდით ადგილი დავიკავე. -აბა დირექტორი გიბარებსო? -გაკვირვებულმა ჩავილაპარაკე. -სწორად უთქვამთ. - თქვა ვაჟბატონა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა. -მერე? სად არის

სიზმრის ქურდი (მეორე ნაწილი, მეორე თავი)

-აბა, რომელ ფილმს ვუყუროთ?-მეკითხება გაბრიელი სახლში შესვლისთანავე. კარებს ვხურავ და ვეუბნები: -არ ვიცი, არ მომიფიქრებია... ავარჩიოთ რა რამე-ვეუბნები და მაგიდაზე დადებულ ლეპტოპს ვრთავ, მას კი სურსათით გავსებული პარკები სამზარეულოში შეაქვს.-გაბრიელ,

სიზმრის ქურდი (მეორე ნაწილი, პირველი თავი)

გამარჯობა... თითქმის 5 თვეა ისტორია აღარ დამიდია აქ. ამ ისტორიის პირველი ნაწილი, რომ დავასრულე მკითხველების გარკვეულ ნაწილს ძალიან მოეწონა და მეორე ნაწილის დაწერაც მთხოვა. ამიტომ მეორე ნაწილის პირველ თავს გთავაზობთ. ვისაც პირველი ნაწილი წაკითხული არ

ომერტა / თავი მეორე

ალექსანდრიას საქციელით გაბრაზებული იყო მამამისი. არანაირად არ ეხამუშებოდა, სხვა კლანის წევრებისთვის მისი შვილის გაცნობა. თან მხოლოდ ერთადერთი ეს გოგონა ჰყავდა და მთელი არსებით მას უფრთხილდებოდა. დონ ლუკას არ მოსწონდა როგორ უყურებდნენ

მოთამაშე (ნაწილი მეორე)

კესის სახეს ვუყურებ ეკრანზე და თავს ძალას ვატან რომ მის სანახავად არ წავიდე. მე ის მენატრება, მაგრამ დარწმუნებული ვარ რომ უკეთესი იქნება თუ არ ვნახავ. ის ისევ უნდა წავიდეს, ვიცი რომ ეგოისტურად ვიქცევი, მაგრამ არ მინდა რომ წავიდეს, არ მინდა რომ

ძიძა თავი მეორე

დილით ძლივს ავწიე თავი საწოლიდან, ჯერ რვა საათი იყო, გარეთ ისევ წვიმდა და დიდი ალბათობით მთელი დღე ასე გაგრძელდებოდა, ტელეფონი მოვნახე საწოლში და ამინდის პროგნოზს გადავხედე ტოსკანაშიც წვიმდა.. რაღაც აფორიაქებული ვიყავი, საწოლიდან ადგომაც კი არ

კიდევ ერთი მთიელი?(ნაწილი მეორე)

რა ბედნიერი ვარ არა? არაჩვეულებრივი ოჯახი მყავს, თითქმის შეუძლებელია ასეთ გარემოში ცუდი ადამიანი გახდე. სიყვარულით გაჟღენთილი კერა არასდროს შობს აგრესიას, მიხარია მათი დანახვა და მათაც უხარიათ ჩემი არსებობა, განებივრებული გოგო ვარ, მაგრამ ეს სულაც

ლოგინის გოგოები (თავი მეორე)

ის ნამდვილად კარგი გოგო ჩანდა. ერთი შეხედვით მასში მხოლოდ დადებითის დანახვა შეიძლებოდა, ვერავინ წარმოიდგენდა აღვირახსნილად მის შერაცხვას, თუმცა უნდა ვაღიარო რომ რამდენჯერმე მეც გამეპარა თვალი,როცა პარარელულ კურსელებთან ერთად ცარიელ

მდოგვის ეფექტი [ნაწილი მეორე]

-რას ლაპარაკობ! -გაეცინა აბაშიძეს, -მე რას მებოდიშები, შენს რედაქტორს მოუხადე ბოდიში, რომ ინტერვიუს გარეშე მიხვალ. -ვინერვიულე… -ხმის კანკალით წარმოთქვა კვლავ.

გამომიცანი(თავი მეორე)

სადარბაზოდან გამომავალმა ნუკრიმ, მუხლებზე დამხობილი ვაჟი რომ დაინახა, ელდანაცემი მივარდა. შიშიმა მუხლი მოჰკვეთა ლამის. -დაჩი რა გჭირს?ადექი შვილო,რა დაგემართა?_ შეშინებული ხმით ჰკითხა.-ადექი. მკლავებში ჩაერგო თავი დაჩის, საცოდავად იყურებოდა