ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი მეშვიდე)

უიმეეე სად არიან აქამდე? - მოუსვენრობამ შემოუტია ლიკას. მე კი რაც მათი მოსვლის დრო ახლოვდებოდა მით უფრო მემატებოდა ნერვიულობა. ადვილი ხომ არ იყო დედამთილ-მამამთილის გაცნობა როდესაც აზრზეც კი ვიყავი როგორები იყვნენ ისინი. ვცდილობდი ნერვიულობა

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეშვიდე თავი)

-შენი არ მეშინია ,დღეის ამას იქით შენ ჩემთვის აღარ არსებობ. ისევე ამოგშლი, როგორც ეს შენ გააკეთე .ტკბილი მოგონებები შენზე აქ, სახლის უკან დარჩება.-მის თვალები ცრემლით იყო სავსე(მაშინ ვერ მივხვდი და ახლა ვნანობ რომ ეს ყველაფერი დავიჯერე და ასე

M.I (თავი მეშვიდე)

მარი იდგა და შიშისგან ვერ ინძრეოდა, ფერი წაუვიდა ინჰალატორს ვერ პოულობდა ამ დროს გული წაუვიდა. მერე, მერე რაც მოხდა თვითონ დაჩისაც არ ახსოვდა, სანდრომ მაშინვე ენდოტრაქეალური ინტუბაცია გაუკეთა.

შემიყვარე (ნაწილი მეშვიდე)

სახლიდან საბოლოოდ წამოვედი. ვიცოდი იქ არასდროს დავბრუნდებოდი. ტრლეფონზე ბენე მირეკავდა გაუჩერებლად-რა ჯანდაბა გინდა?-ნუცა, გთხოვ მაპატიე ვიცი არასწპრად მოვიქეცი. სახლში ვარ გთხოვ მოდიბენეს სახლისკენ წავედი.

STANDOUT/გამორჩეული (მეშვიდე ნაწილი)

კარგ ხასიათზე ვიყავი . ბოლოს და ბოლოს იმ ვიღაც იდიოტს ჭკუა ვასწავლე . ისე გავბედნიერდი გაკვეთილების დამთავრებამდე მასწავლებლებმაც კი ღიმილი ვერ მომაშორეს სახიდან.ედუარდი კარგი მეგობარი და კარგი მესაიდუმლე იყო

სულ გაგიჟდა ეს ახალი თაობა!!! (თავი მეშვიდე)

სულ გაგიჟდა ეს ახალი თაობარამეს მიმალავ?-შეპარვით ვკითხე ჩოხელს და მის მკერდზე უფრო კომფორტულად მოვეწყვე, ფეხები მის ფეხებში ავხლართე და ისე მოვეწყვე რომ თან თვალებში მეყურებინა, არაფრის მთქმელი იყო მისი შავი თვალები, ვუყურებდი და ვერ ვფიქრობდი რას

I ____ You (თავი მეშვიდე)

სანდრო იმ დღის შემდეგ თათიას ზედაც არ უყურებს. თათიას კი სანდროს დანახვისას ხმამაღლა სიცილის სურვილი უჩნდებოდა. როგორც კი სიცილს შეატყობდა სანდრო, უფრო ნერვები ეშლებოდა თან ცდილობდა ნერვები მოეთოკა და ზედმეტი არ მოსვლოდა თათიასთან.

მზის ჩასვლა (თავი მეშვიდე)

ცოტაც და მათი ტუჩები ერთმანეთს შეეხებოდნენ. ორივე გაბრუებულები იყვნენ, თითქოს არაამქვეყნიურ სამყაროში იდგნენ, სადაც მხოლოდ თვითონ იყვნენ და სხვა არავინ.ლიზა დროზე გამოფხილდა. თავი ბექასგან გაითავისუფლა და ოთახში დაბრუნდა.

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეშვიდე]

სწრაფად მივხურე კარი და ღიღინით წავედი მისაღებისკენ. დერეფანი იყო მისაღებამდე და ჰოლის გვერდით. ის იყო მისთვის უნდა ჩამეარა, რომ სიბნელიდან ის გამოვიდა. შიშისგან ძალიან ხმამაღლა დავიკივლე. – ჩუმად, „ანგელოზო“! – პირზე ხელი ამაფარა ჟორჟოლიანმა.

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეშვიდე თავი)

დასვენება იმაზე დიდხანს გამოუვიდათ ვიდრე წარმოედგინათ. 1 კვირით გადაწყვიტეს წასვლა და გადაწყვიტეს 1 თვით დარჩენილიყვნენ ამ ულამაზეს ადგილას.ბახმარომ ჩამითრიაო ასე ამბობდა ხოლმე სალო, ლევანი კი დასცინოდა აქ უნდა გაგათხოვოო, ამაზე გული მოსდიოდა