უნებლიე მოწმე (თავი მეცხრე)

-ჩემო ლამაზო, ვიცი ,რომ ძალიან გიჭირს ,მაგრამ ისიც ვიცი ,რომ ამ ყველაფერს გაუძლებ-თბილად უთხრა და მოეხვია-მე შენთან ვარ იცოდე-ვინც მასე დამპირდა ყველამ დამტოვა-სახეზე ცრემლი უნებართვოდ ჩამოუგორდა

როცა მოვკვდი (თავი მეცხრე)

თავადაც გაოცებული ვიყავი ვერც კი გავაცნობიერე რა ვუთხარი “მამაჩემს” სებასტიანს ვუყურებდი და გული მიკვდებოდა, საყვარელ ადამიანს ასე გულს ვინ ტკენს ?! როგორც ჩანს მე ასეთი ვიყავი, როგორც ჩანს პირველ ადგილას საკუთარ თავს ვაყენებდი.

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეცხრე)

უიმედო, არასტაბილური, საძაგელი ...აუტანელი ადამიანი ხარ და მაინც მიყვარხარ ...იმიტომ რომ "მე" ხარ, ჩემნაირი ხარ, სულ ჩემში ხარ... ჩემი გულის ცემა ხარ... ჩემი ფიქრი და ჩემი სიცოცხლე... შენთან მე - მე ვარ და არანაირი ნიღაბი და თავის მოჩვენება არ

ცუდი ბიჭების სასტავი (თავი მეცხრე)

მოეთრიეთ?-იკითხა ანერვიულებულმა გვანცამ -მოვეთრიეთ ხო-თქვა სიცილით ნუციმ და თავისი კრემისფერი კაბით გვანცას გადაეხვია -გილოხავ სიხარულო -მეც გილოცავ -მადლოაბთ მაგრამ სად არიან? ხომ არ

ექიმები (თავი მეცხრე)

გადიოდა დღეები, კვირები ლუკა ნელ-ნელა უმჯობესდებოდა რისიც ეშინოდათ უკვე უკან მორჩა, რომ ზურგის ტვინი ჰქონდა დაზიანებული. სამ კვირაში უკვე ახერხებდა ფეხზე დგომას რათქმაუნდა ხელჯოხის დახმარებით, და რამდენიმე ნაბიჯსაც დგამდა. თამთა ყოველდღე დადიოდა

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეცხრე)

საოცრად ლამაზი ხარ, შენი მოციმციმე თვალები, სწორი ცხვირი, დიდი ლამაზი ტუჩები ყველაფერს მირჩევნია, შენი ერთი გამოხედვა სიცოცხლეს მიხაგრძლივებს,გაცნობის დღიდან შეგისისხორცე

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეცხრე თავი (21)

ჰო,უნდა წავიდე,ბოლო დროს ვეღარ მივდიოდი ხშირად და არ მინდა საქმე გავაფუჭო -კარგი კარგი_უპასუხა დათომ.ფეხზე წამოდგა და ქალს ხელები მოხვია.-მაგრამ დამპირდი,რომ მალე დაბრუნდები და ძალიან არ დაიღლი თავს,კარგი? -კარგი,კარგი_გაეცინა ქალს და თავი

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება თავი მეცხრე

ისინი გავაცილე და ოთახში ავედი შხაპის მისაღებად. ხმამაღლა ავუწიე LP-lost on you-ს და წყლის ქვემოთ დავდექი. 1 საათიანი ნებივრობის შემდეგ პირასახოც მოხვეული გამოვედი, როდესაც მძიმე სხეულს შევასკდი და ორივე ძირს აღმოვნდით. მე ანდრეას ზემოდან ვიყავი

ერთხელ (თავი მეცხრე)

ყველაზე ცუდი კი ის შიშია, რომელიც რაღაც გარკვეულ ფობიის კი არა, არამედ შეცდომის დაშვების, არასწორი ნაბიჯის გადადგმის გამო აშინებს ჩვენს ცნობიერს. როცა იცი, რომ შენს წინ, ულამაზესი, ფერადი კენჭებით მოკირწყლული ბილიკია, მაგრამ

მარიონეტი (მეცხრე თავი)

მიუხედავად იმისა, რომ ხალხისგან დაცლილ ქუჩებში ახლა ნინოს გარდა აღარავინ მიაბიჯებდა. რატომღაც მაინც არ ეშინოდა. ისევ უცნობ ვაჟზე ფიქრობდა და უნებურად სულ უფრო და უფრო ბრაზდებოდა. - უხეში, უზრდელი, გაუთლელი ხეპრე, ქალთან ქცევის წესები არ იცის!