შენზე ოცნებას ვეღარ იტევს ჩემი სამყარო (ნაწილი მესამე)

დილით ადრე ავდექი გავემზადე სააგენტოში ვაპირებდი წასვლას ახალი სამსახურის მოძებნას...რადგან განათლება ბოლომდე მიღებული ვიცოდი გამიჭირდებოდა სამსახურის მოძებნა მაგრამ ცდა ბედის მონახევრეაო ნათქვამია.კარზე ზარის ხმაგავიგე მივუახლოვდი კარებს და...

შენზე ოცნებას ვეღარ იტევს ჩემი სამყარო (ნაწილი მეორე)

ცხოვრება დამპალი რამეა ერთხელ თუ აიცრუე გული მუდამ იმ სტიქიებში იქნები რო რამე დაგემართება ან რამე მოხდება...მაგრამ არღირს მუდმივ შიშში ცხოვრება რადგან ხანმოკლე წუთისოფელი იმდენად მცირეა რომ რაიმეზე დაკარგო დრო მაგალითად შიშში... რვის ნახევარი იყო

შენზე ოცნებას ვეღარ იტევს ჩემი სამყარო (ნაწილი პირველი)

ყველა ადამიანში არის ისეთი რამ რისი შემჩნევაც არშეუძლიათ სხვებს...არის მხარე რომელიც მუდამ რჩება სიმარტოვედ და ამ მხარეს მხოლოდ ის ადამიანები ამჩნევენ რმლებსაც მთელი გულით უყვარდებათ.ყოველი დღე იმედით უნდა იწყებოდეს ხალისით და არაპირიკით...რაც მთელი

ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 1] (საბა და ლიზი)

თითები რამდენჯერმე ჩამოუსვა, თითქოს უვარცხნიდა. – მეძინება – ამოიკრუტუნა სიამოვნების ზენიტში ასულმა ლიზიმ და საბას მკერდს ოდნავ შეახო გავარვარებული ტუჩები, მერე კი, კარგად მოაკალათა თავი მის მხარზე და კაკ–კუკ! ბედნიერებამაც შემოაღო კარი.

ღამის ზმანება (17 ნაწილი)

-დე.. არ ინერვიულო, მე არასდროს არ დამკარგავ - ვუპასუხე მაშინვე და ჩავეხუტე. როგორ მომნატრებია ჩემი დედიკო. ისევ ისეთი თბილი და გამგებიანი... რა თქმა უნდა დედაჩემი უზომოდ მიყვარდა და არ შემეძლო რამდენიმე ჩხუბის გამო მისთვის ხაზი გადამესვა.

გარდაქმანა (8-9 ნაწილი)

რამდენიმე დღის წინ ალბათ ვერც კი წარმოიდგენდა შესაძლებელი თუ იყო თავი ეგრძნო ათასჯერ უფრო უკეთესად ვიდრე მაშინ ბექასთან ერთად პირველად რომ გაიღვიძა როგორც მისმა ცოლმა, მაგრამ ტროპიკული სანაპიროს თბილი ჰაერი და მისი მძიმე, ძლიერი ხელები პატარა წელს

ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 8, დასასრული]

– ჩემი პატარა სპლიყვი ხარ! – უჩურჩულა ლაზარემ სიცილით და სხეულზე უფრო მეტად მიიკრო. – რა ვარ? – გაკვირვებულმა ახედა და ჩუმად გადაიკისკისა. – სპლიყვი.

ღამის ზმანება (16 ნაწილი)

-რამდენიმე წამში შემოვა - გავიფიქრე გულში და თვლა დავიწყე... „1..2..3..“ ორმოცდაათამდე ავედი, თუმცა არ შემოსულა და უკვე სერიოზულად დავფიქრდი მართლა ხომ არ წავიდათქო. დაფეთებული წამოვვარდი და ფეხსაცმელები ამოვიცვი. „უჰჰ... სიარულიც დამვიწყებია..“

წარსულის კვალი II ნაწილი

-აუუ სადაა რა ეს ბიჭი ამდენ ხანს- ამბობდა გაბუტული დიკო ლუკაზე და გაბრაზებული ტუჩემს კიმავდა და ადგილე ხტოდა, თოკო და ნუცა მას სიცილით უყურებდნენ მეც მეცინებოდა მალევე მოგვიახლოვდა საყვარელი და უსიმპატიურესი პატარა კაცი -გილოცავ დიკო დაბადების დღეს

ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 7]

შენთვის ყოველთვის ის პატარა ანცი ბავშვი ვიყავი, სულ რომ კისერზე გეჯდა, სულ შენთან რომ უნდოდა, სულ რომ გკოცნიდა, გეფერებოდა, გეხუტებოდა... – შენ ისევ ის პატარა ანცი ბავშვი ხარ, მაშინ რომ სულ ჩემთან უნდოდა, სულ რომ ჩემთან იყო და სულ რომ ჩემში იყო.