ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი IV)

არ მინდა გადაჭარბებულად და ძალზედ ბანალურად გამომივიდეს მაგრამ რა ვქნა?! იმ წამს რაც დამემართა ამას სიტყვებით ვერ ავღწერ.იყო უსაზღვრო სიხარულიც, იყო ტკივილიც, სიყვარულიც, სინანულიც და რაც მთავარია სიგიჟემდე მონატრება, რომელიც ჩემი სხეულის ყველა

შევსებული არსებობა (ნაწილი პირველი)

მოდიან .... გაიქეცი.... და უცებ ... -სიზმარი იყო , დაწყნარდი ლილუ .... სიზმარი იყო - თავს ვიმშვიდებდი და მაინც რა ? სიგიჟე იყო ეს ყველაფერი, წლების წინ მომხდარი მკვლელობა ისევ თავში მიტრიალებდა და ვერ ვისვენებდი .... მაშინ იმ დღეს ... საშინელებაა

მუხის ძირას ( ნაწილი პირველი / თავი 1-4 )

ყველაზე კარგად ოცნება მატარებელში გამომდის,იხედები ფანჯრიდან და ხედავ მთელი სამყარო უკან რჩება. ნეტავ იცოდე როგორი მარტოსული ვარ... ერთი შეხედვით ყველაფერი მაქვს,მაგრამ მაინც ძალიან მარტოდ ვგრძნობ თავს. შეიძლება სისულელეა,მაგრამ

ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი III)

არვიცი რამდენი ხანი მეძინა, ან საერთოდ ჩემ ამ მდგომარეობას შეიძლებოდა თუ არა დარქმეოდა სახელდობრივად ძილი, მაგრამ როცა გამომეღვიძა ფანჯრიდან მოელვარე მთვარე მიმზერდა. პალატაში ვიწექი, ირგვლივ არავინ იყო, მხოლოდ აპარატის წიკწიკი და გადასხმის დროს

მე და წილოსანი ( ნაწილი მეექვსე )

შემეშვა,შემომხედა,გამიღიმა,ხელი ჩამკიდა და მაგრად მომიჭირა.მერე ნინასთან მივიდა,გადაკოცნა,ყურში რაღაც უჩურჩულა,შემდეგ მე შემომხედა,ხელი დამავლო,მანქანაში ჩამსვა და ელვისუსწრაფესად მოსწყდა ადგილს.გონს მხოლოდ ეხლა მოვეგე და შეშინებულმა გავხედე.ის

შენს გამო კიბოსაც დავამარცხებ! (ნაწილი4)

საღამო იყო მარტო ვიჯექი სახლში არაფერი საინტერესო არხდებოდა ვუყურებდი ღტუბლები როგორთამაშობდნენ...ნეტა მეც ღრუბელი ვიყო მილიონობით ფორმას მივიღებდი.ამდროს დედა ჩემივიდა ოთახსიდა ნაზად გამიღიმაანი ბექაა მოსულიშენთან

ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი II)

მომავალი ერთი კვირა სრულ გადარბენა-გადმორბენას გავატანეთ მე და დანიმ. ხან ერთი ხელშეკრულებაო, ხან დიზაინიო, ხან ფოტო-სურათების განლაგებაო და მოკლედ რა... სრული ანარქიით იყო მოცული ეს ერთი კვირა, მაგრამ როგორც იქნა დიდი ძალისხმევის შედეგათ ყველაფერი

მუხის ძირას ( ნაწილი პირველი/ თავი III )

მალე ნაწილი მეორე... ბევრად უფრო საინტერესო... ვინც კითხულობთ გული არ აგიცრუვდეთ... ღამე 1-2 საათი საავადმყოფოში გავატარე ვაკოს გვერდით... მძიმე მდგომარეობა არ იყო,უბრალოდ მსუბუქი ტვინის შერყევა ჰქონდა...მალე დედაჩემმა მომაკითა და სახლში

ნაწილი პირველი თავიIV

IV. გამოღვიძება -როგორც იქნა მოხვედი გონს,-ალექსი მიწაზე ზის და აგრძელებს,-ადექი უნდა წავიდეთ.-ზოგადად არაფრის ახსნა არ იცოდა ალექსმა მაგრამ ამ შემთვევაში ასე არ გამოვიდოდა. წამოდგომაში მეხმარება, საშინელ სისუსტეს და თავის ტკივილს ვგრძნობ,თვალებში

მუხის ძირას ( ნაწილი პირველი/ თავი I )

დიდი ხანია არაფერი არ დამიწერია ჩემო დღიურო. ეხლა მატარებელში ვზივარ და ბაბუაჩემთან მივდივარ,ეჰ როგორ მესიკვდილება ნეტა იცოდე. მე კიდე რა ვერ შევეჩვიე ისე ყოველ ზაფხულს იქ ვარ და... ყველაზე კარგად ოცნება მატარებელში გამომდის,იხედები ფანჯრიდან და