ფერადი ფიფქების დაცემა ნაწილი - მესამე

უმოწყალო, მარტოსულ უცხო მიწაზე, ბრწყინვალებას მხოლოდ მაშინ იპოვი, როცა ირწმუნებ, რომ ის მუდამ შენთანაა. სხვაგვარად, მარტოსული ადამიანი ვერასოდეს იგრძნობს ბრწყინვალებას.

შესაფერისი! (ნაწილი 8)

-ჩემი გეშინია?!-წარბები შეიჭმუხნა-ჩემი რა გაშინებს? -განა ის არაა საკმარისი რომ მთვრალი სადაც გინდა იქ მიმარბენინებ? -დარწუნებული ვარ, ამაში ორივეს სურვილი იდო და მსგავს საქციელში, ცუდს ვერაფერს ვხედავ, პირიქით, მერომანტიულება.

ფერადი ფიფქების დაცემა - ნაწილი მეორე

ვდგავარ და ვიყურები, თითქოს იმედის მოლოდინში. ნაბიჯს ვდგამ, მაგრამ თითქოს უსასრულოდ უკან მივდივარ. იქნებ უნდა დავრჩე იქ, სადაც ვარ — არც კი გავიფიქრო წინ წასვლა, თორემ ის, რაც მქონდა, სანატრელი გამიხდება?

შესაფერისი! (ნაწილი 7)

-მაგიჟებ! მაგიჟებ ანთაძე! ფანჯრიდან შემოსულმა ქარმა მამცნო, რომ იმ წამს ჩემი ხალათი უკვე ძირს ეგდო და მხოლოდ საცოდავი მოკლე პიჟამა იცავდა ჩემს სხეულს მისგან. უაზროდ და გაუჩერებლივ ვფართხალებდი და ვცდილობდი, რომ მისი ტუჩები აღარ შემხებოდა.

ფერადი ფიფქების დაცემა - ნაწილი პირველი

გაგანია, თოვლში ჩაძირული ვარ. ველოდები ვინმეს — იმას, ვინც ჩემს ხმას გაიგებს და ამ დაწყევლილ თოვლიდან ამომათრევს. მაგრამ, როგორც ჩანს, სიკვდილის გარდა არავინ მოდის ჩემ გადასარჩენად.

შესაფერისი! (ნაწილი 5)

მის ბაგეებს დაწაფებული მამაკაცი რამოდენიმე წამში შეამჩნია და მოულოდნელობისგან ლამის ფეხები მოეკვეთა, რომ არა მამაკაცის ხელი მის წელზე. -მსოფლიოს დაგიდებ ფეხთან-გამოუცხადა ალეკომ და ისევ დააკვდა გოგონას ტუჩებს.

შესაფერისი! (ნაწილი 4)

მისი ახურებული ტუჩები უეცრად შეეხო ჩემს ლოყას და ადგილზე გავშრი, როცა მარჯვენა ხელი წელზე მომხვია. ვკანკალებდი და ჩემი გააფთრებული ეგო, მიუხედავად იმისა, რომ სადაც იყო წაიქცეოდა, არ მაძლევდა უფლებას, რომ მას ჩავჭიდებოდი. -შენზე ბევრს

შესაფერისი! (ნაწილი 3)

-ამ ფარდის ნაჭერში, როგ… როგორ არ გცივა?!-გაისმა ერთი გადმოდგმული ნაბიჯის ხმა. -არ მცივა-დავიჩემე. -ძალიან თხელია და თანაც როგორი მოკლეა-ამას მეორე გადმოდგმული ნაბიჯი მოყვა

შესაფერისი! (ნაწილი 2)

-გამაგებინეთ რამოხდა, თორემ გასკდა გული. -ახრჩობდა! ამისდედამოვ***ნ!-დაიყვირა უჩამ და ისევ სცადა ძმაკაცის მკლავებიდან განთავისუფლებას. -არგინდა..-ვცადე ჩემი ძმის გაჩერება. -რას შვრებოდა?!-ხმაწართმეულმა

პიროვნების სიღრმე - თავი პირველი (ნაწილი II)

რორის მეორე სამყარო მისი მეგობრები არიან. რას იზამდა მათ გარეშე ვერც კი წარმოუდგენია. ბავშვობიდან ერთად გამოიარეს ყველაფერი, რაც მათ ცხოვრებაში მოხდა. ყველაფერი ერთად გადალახეს. რა გითხრა მკითხველო? ასეთი მეგობრობა იშვიათად თუ მინახავს. მათ ისევე