ამანთე (სრულად)

როცა რუ დავითანხმე ჩემთან, მთაში ახალ შეძენილ საოჯახო სასტუმროში, ჩამოსულიყო. თითქოს მხრებიდან უზარმაზარი ტვირთი მომშორდა. და არც მინანია. ის ბოლო ზაფხული ყველას გონებაში დარჩა, როგორც ყველაზე არანორმალური, ყველაზე გიჟური და ყველაზე სევდიანი რამ.

ორივემ შეცდომა დავუშვით (სრულად)

თვალებ დაწითლებული, ნამტირალევი იჯდა ოთახის კუთხეში. ჰაერი მძიმე იყო, თითქოს წარსულის მოგონებებით გაჯერებული, რომლებიც შიგნიდან ჭამდა. მთელი სამი წლის განვლილ მომენტებზე ფიქრობდა – იმედგაცრუება, ტკივილი და გაურკვევლობა ერთმანეთში იხლართებოდა.

დევნა (სრულად)

არხეინად შეაბიჯა სამინისტროს შენობაში. იშვიათად სტუმრობდა ყველაზე საძულველ ადგილს, მაგრამ მაინც ცნობდნენ სახეზე თანამშრომლები. დიდად არავის უყვარდა მისი იქ ხილვა, მით უმეტეს მაშინ, როცა თავისი უშველებელი ძაღლიც მოჰყავდა. ხშირად ისმოდა მისი წყალობით

სასჯელად ნაპოვნი სიყვარული (სრულად)

-შენ თუ გყვარებივარ ოდესმე? -ამას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს ! - შენი აზრით როგორი გრძნობა როცა იცი ვერასდროს ვაჯობებ ანდრიას ,ცდასაც კი აზრი არ აქვს!

სახსოვარი (სრულად)

აივნიდან უყურებდა ღამის ქალაქის ერთ ხელისგულისოდენა ნატეხს და იმაზე ფიქრობდა, რომ ქალაქის მკვეთრი განათება ღამეს იდუმალებას უკარგავდა. მის გვერდით უზარმაზარი, შავი, ყვითელთვალება კატა იჯდა უძრავად და ისიც პატრონივით ქალაქის შორეულ წერტილს უშტერებდა

დიდი აფეთქება მეორე ნაწილი სრულად

თბილისიდან თითქმის გასულები ვიყავით, როდესაც მივხვდი, რაღაც მნიშვნელოვანი მავიწყდებოდა, რაც ჩემდაგასაკვირად ეინს მხედველობიდან გამორჩა. მანქანა სუპერმარკეტთან გავაჩერე.

ლაქებიანი დეტექტივი (ნაწილი 1 სრულად)

- ,,ასე ყველამ ერთიანად როგორ გააფრინეთ, რამეს იღებთ?” - ,,კი, ვიღებთ...“ - ,,მართლა? მეც მასწავლეთ მაშინ, იქნებ როგორმე გაგიგოთ.. ამ ბოლო დროს ყველა ძალიან უცნაურად იქცევით.“

48 საათი (სრულად)

ნოველაში პროტაგონისტი პეპელაა, რომელიც სოლიფსიზმით იტანჯება და მხოლოდ 48 საათი ცოცხლობს. დროის ამოწურვის შემდეგ, მასთან ერთად კვდება სამყაროც.

ზღვარზე (სრულად)

*** "სიკვდილი მპარავს უახლოეს ადამიანებს... ვინც მიყვარდა, ვისაც ვუყვარდი... და საფლავზე ის რჩება მხოლოდ, და საფლავზე ის დადის მხოლოდ, ვინც გვიყვარდა, ვისაც ვუყარდით..."

დიდი აფეთქება პირველი ნაწილი სრულად

რკინიგზის სადგურზე მივდიოდი და ნერვები დაწყვეტას მქონდა. ჯერ ჩემი ბედი რა ვთქვი და იმ ჩემს დიდ იღბალს ავტომობილის გაფუჭებაც დაემატა. ამიტომ მივდიოდი სადგურზე ბილეთის ყიდვა მინდოდა, რომ თბილისში დავბრუნება მომეხერხებინა.