გზა მთებისკენ (სრულად)

მე თათია ვარ.ერთი ჩვეულებრივი,არაფრით გამორჩეული გოგო.სკოლაში ვსწავლობ,მყავს დიდი ოჯახი,დაქალები,უამრავი ნაცნობი,ბევრი მეგობარი და შეყვარებული. ერთი შეხედვით არაჩვეულებრივი ცხოვრება მაქვს და ბედნიერი უნდა ვიყო ყოველივე ამით ,თუმცა ისევე როგორც

ვიღაცას უყვარდი შენ (სრულად)

- ყველაფერი სამი წლის წინ მოხდა - სანდრომ ცარიელ სივრცეს დაუწყო ყურება,გავიტრუნე რადგან მივხვდი ახლა რაღაც ახალს გავიგებდი, - ეს ორივესთვის მძიმე გადასატანი აღმოჩნდა, მას ძალიან სტკიოდა გული,მეც არანაკლებ,ჩვენ ხომ ძალიან გვიყვარდა

ერთი ვარდი (სრულად)

სიცოცხლეს ადამიანი სიკვდილის შემდეგ იწყებსო.. არვიცი,სადღაც წავიკითხე და მახსოვს,მაშინ სიცილადაც არ მეყო.. ახლა რომ მკითხოთ,სიცოცხლე სწორედ სიკვდილის შემდეგ იწყება. ასე,ერთი შემთხვევით გარდაიცვლები და მერე მკვდრეთით აღმდგარივით განაგრძობ არსებობას.

ქუჩის სამოთხე (სრულად)

-ნინა ადექი, დაგაგვიანდება. - გავიგონე მამაჩემის სასიამოვნო ხმა.-ბატონო დავით, მაცალე ძილი. - ამოვიზმუილე. -ნუ მეძახი ეგრე, თორემ მოგხვდება. - არასდროს მოსწონდა როდესაც ფორმალურად მივმართავდი და მუდამ ბუზღუნებდა,მე კი მიყვარს მისი ბურტყუნი. -უიმე,

ბეთი & დამი (სრულად)

სიჩუმე გვაყვარებს ყველა'ფერს და ყველა ადამიანს.

დემნა & ენემი (სრულად)

ჩემთან რატომ ხარ? ან რა გინდოდა დაბლა მარტო რო იდექი? მიცნობ?–მივაყარე კითხვები და ჩემი საქმე გავაგრძელე. –მარტო არ ვიყავი მეგობრებთან ერთად მაგრამ, მერე წავიდნენ. საიდან გიცნობ და სკოლიდან. შენი დირექტორი ჩემი ნათლიაა და მაშინ მოგკარი თვალი იქ. და

ცინიკოსი (სრულად)

გეგადან,ცინიზმს,ირონიას სისასტიკესაც კი მაგრამ არა სიბრალულს,მომდგარი ცრებლი ძლივს დავაბრუნე უკან და მისკენ ერთი ნაბიჯი გადავდგი. -რატომ? -თუნდაც ძველი სიყვარულის ხათრით...

13 გვირილა (სრულად)

-დათა რა გინდა? კარების გაღების თანავე ვკითხე. -შენც გამარჯობა გამიცინა.

ჩვენ თუ არა, ჩვენი შვილები მაინც იქნებიან ერთად (სრულად)

ჩქარი ნაბიჯით მიუყვებოდა სასაფლაოსკენ გზას, სწრაფად გააღო სასაფლაოს კარები და თვალებით დაუწყო ძებმა უკუნით სიბნელეში მუხის ხეს, რომელიც შუაგულში იდგა. გეზი ხისკენ აიღო, ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავდა, მაგრამ ახლა არავინ და არაფერი აინტერესებდა ლუკას

მოწოდებით დედოფალი (სრულად)

- მე რას მიყვირი ვერ გავიგე? სვეტას დაუძახე და მიალაგებს,მე რა? შენი მოსამსახურე ვარ? - შენგან განსხვავებით ჩემი აზრით მოსამსახურეებიც ადამიანები არიან. ეხლა სვეტასთან ჩავალთ და ბოდიშს მოუხდი! - არასოდეს! შეშინებულმა წამოვიყვირე - არასოდეს თქვა