ვირტუალური მეგობარი (სრულად)

ვირტუალური მეგობარი (სრულად) თავი პირველი ყველაფერი მოულოდნელად, ზაფხულის ერთ ჩვეულებრივ დღეს დაიწყო, თუმცა უკვე მოგატყუეთ, სულაც არ იყო ეს დღე ჩვეულებრივი. 2008 წლის აგვისტოს დასაწყისში ერთბაშად შეარყია სიცხისგან გათანგული თბილისი მოულოდნელმა

მეორადი ბედნიერება [სრულად]

ცოლ-ქმარმა მშვიდად ისაუზმა. ღიმილით გააცილა ქალბატონმა ნუნუმ მეუღლე და ღიღინით დაიწყო სუფრის ალაგება. უკვე 25 წელია ერთად არიან. ერთადერთი შვილი ჰყავთ, ვაჟი, პეტრე, 24 წლის და მას უთმობენ მთელ ყურადღებას. ბატონ ლადოს მთელი დღე გადატვირთული

გრძნობათა კორიანტელი [სრულად]

- მორჩები გვემას? ადგები ფეხზე? როდემდე უნდა იჯდე საფლავებს შორის და ტიროდე? ხომ ხედავ, ცაც შენთან ერთად ტირის. ადექი, გაცივდები. უი, მაპატიე, სულ დამავიწყდა… შენც ეს არ გინდა? ისე გაცივდე, რომ მოკვდე. შე ლაჩარო , თვითმკვლელობა ვერ გაგიბედავს? ადექი

დედა ქალაქი (სრულად)

ვუყურებდი თბილისის ქუჩებს და კიდევ უფრო ვიჟღინთებოდი მის მიმართ ზიზღით. არ მესმოდა აქ როგორ უნდა მეცხოვრა. ერთხელ ხომ გამოვცადე ეს. ერთხელ ხომ გავიცანი თბილისის ნამდვილი სახე... აღარ მინდოდა კიდევ იგივე მეგრძნო... ვუყურებდი მტკვარს, ირგვლივ მოსეირნე

სამეფო კარზე [სრულად]

სახლში მისულმა ბარგი ჩაალაგა, მერე მთელი დღე დედასთან მიხუტებულმა გაატარა. ხომ გეუბნებით, ამხელა გოგო ისევ ბავშვია. იმაზე დარდობს დედის გარეშე როგორ უნდა გაძლოს. იმაზე არც კი ფიქრობს იმ სახლში, უცხო ოჯახში რა სიტუაცია დახვდება. უმცროსი ბაგრატიონების

ერთი დღე (სრულად)

ნერვიულად მივაჭირე თითი ლიფტის ღილაკს და ადგილზე ავცქმუტდი. რამდენიმე წუთის წინ მომხდარმა მთლიანად შეცვალა ჩემი, ამ ეტაპზე დაგეგმილი ცხოვრება. ჩემი უფროსის გაოგნებული სახე წარმომიდგა თვალწინ, ხელშეკრულება რომ მივაფარე ცხვირზე და მივუჯახუნე კარი.

დავიბადე იმისთვის რომ ვიყო ბედნიერი (სრულად)

მინდოდა რომ კარგად დამამახსოვრებოდა მისი სახე,ბოლოჯერ შევეხე მის ტუჩებს და წამოვედიი... დღეს მისი ნახვიდან დღემდე 7თვე გავიდა და ვხვდები რომ არ შემიძლია, მე ვერ შევეგუე უმისობას, ახლაც ამას იმიტომ ვწერ რომ არვიცი გული რას გადავაყოლო.

დარჩი ჩემთან.. (სრულად)

გამარჯობაათ.. ამ საიტზე ახალი ვარ და პირველი ესეც ჩემი პირველი და ყველაზე ძველი ისტორიაა.. იმედი მაქვს ისიამოვნებთ.. გთხოვთ თქვენი აზრი კომენტარებში გამოხატეთ და შემდეგისთვის აუცილებლად გავითვალისწინებ.. შაბათ დილას გრილმა ნიავმა გამაღვიძა. თვალები

გრძნობების მელოდია (სრულად)

-ესმეს ანუ....- შეუმჩნეველი ღიმილი შეეპარა მარგველანის ბაგეებს, ნელა წამოდგა დივნიდან და სავარძელში მჯდომ ჯანხოთელს მიუახლოვდა, ძალიან ნელა დაიხარა მომღიმარი გოგონასკენ და ოთახის კუთხეში მდგარი პატარა ლამპის შუქზე ვერც ვერავინ შეამჩნია,როგორ აცდა

დილის არომატი - სრულად

- კი მინდა თეკუნ . - ღიმილით უთხრა და თეკაც სამზარეულოსკენ გაბანცალდა. - მივხვდი და უსიტყვოდ მესმის შენი ! - სიცილით დავუქნიე თავი და მანაც ოდნავ ჩაიცინა. გოგონებიც გამოვიდნენ ოთახებიდან , მე კი ჩემს ყავას დავავლე ხელი...