შოკოლადის ბრალია! (სრულად)

...ვერ ვიტყვი, რომ ნაგლი და თავშიავარდნილი გოგო ვიყავი ვცდილობდი ყველასთან საერთო ენა გამომენახა, არც გაჭირვება არ ვიცოდი რაიყო. მამა ადრე დამეღუპა, მაშინ 13 წლის ვიყავი, მართალია მამაჩემი ბოლო პერიოდში ალკოჰოლზე დამოკიდებული გახდა და შირად,როდესაც

უსაზღვრო სიყვარული! (სრულად)

დრო ზოგჯერ გვაშორებს ადამიანებს, ხან კი გვახვედრებს.. დროის სისასტიკისგან არავინ არ ვართ დაზღვეულები. დრო ხან იქით - ხან კი აქეთ წაგვიყვანს. დრო თეატრია - ჩვენ კი მისი პერსონაჟები ვართ.

სიყვარული ერთხელ მოდის (სრულად)

გამარჯობათ მე ანა ლიპარტელიანი ვარ 35 წლის.ჩემი მშობლები მსახიობები არიან და სწორედ ამან განაპირობა ჩემი ამსფეროსადმი სიყვარული.ბავშვობიდან თეატრში ვიყავი ფაქტიურად იქ გავიზარდე.სანამ დედას და მამას რეპეტიციები ან წარმოდგენები ჰქონდათ მე კულისებში

ბამბის ნაყინი (სრულად)

-რომ არ დაგნებდე?-მზერას არ აცილებს, მოგბეზრდები და წახვალ? -იქამდე არ შეგეშვები, სანამ ჩემად არ გაქცევ,- ურყევია მამაკაცი!

სამთვალა ყორანი (სრულად)

- ბებიაა მე გიჟი არ ვარ ბებიაააა. მე დებორა ვარ დებორა თეთრ კოლიდორში სასოწარკვეთილი ხმა აღწევდა და გაცრეცილ, უფერულ გარემოს კიდევ უფრო მეტ სითეთრეს სძენდა.- ახალია?წარბები აათამაშა დაბალმა, პუტკუნა ქალმა და გამხდარ,

მეცამეტე ბილიკი (სრულად)

"მეცამეტე ბილიკი" არის ისტორია, რომელიც მოგვითხრობს ადამიანზე, ანუ მარტოობისთვის განწირულ მამაკაცზე. ბარბაცით, არეული ნაბიჯებით მოიწევს და სიბნელეშიც გასარჩევია ნახევრამდე დაცლილი ბოთლი. ჩერდება, დიდ შლაპას იწევს და თითქოს ერთობაო, ორთქლს უშვებს.

კალმით ხელში (სრულად)

„პაპაჩემი ვაი-ფაის გათიშვის გამო მოკვდა ვენახში გულის შეტევით, უფეისბუქობას ვერ გაუძლო“-მეხუმრება მამაჩემი მე, რომელსაც რამდენიმე დღე ვერ მიცხოვრია ჩემი რომანის ახალი თავის ინტერნეტში გამოქვეყნების გარეშე და ერთი სული მაქვს, როდის დავუბრუნდები

თებერვალი,ყოჩივარდები,ჰეტროქრომია (სრულად)

....."კიდევ ერთი ნაცრისფერი დღე ჩემო დღიურო...რა დღეა დღეს? კვირა ?..მიყვარს კვირა ..კარგია გავივლი ცოტახანში გავისეირნებ იქნებ ყოჩივარდები ვიყიდო..როგორ მინდა უბრალოდ ჩემს ლამაზ პატარა დედოფლებს მოვეფერო შევიგრძნო მათი ხავერდოვანი გვირგვინის

სიბრმავის ფერები (სრულად)

"სიბრმავის ფერები" არის თეთრი სიკვდილი, რომელსაც ერთხელ მაინც ყველა გამოცდის. თქვენ გინახავთ ადამიანები შორიდან? ჩაფიქრებულები, ქაოსში გახვეულები. ისინი ცხოვრობენ ბანალურად, თითქმის ერთი და იგივე უაზრო არსებობით. ადამიანებმა იმდენს მიაღწიეს, ახლა

20:00 (სრულად)

-მე მთვრალი არ ვარ,- იყვირა ახალგაზრდა გოგონამ და წაბორძიკდა,- ეს დედამიწა დათვრა და ბარბაცებს, ამიტომაც ვერ დავდივარ სწორ ხაზზე,- იძახდა ხმამაღლა და გამომწვევ მზერას არ აშორებდა მეტროს პლატფორმაზე შეკრებილ ხალხს. ხალხს ჩურჩულის ტალღამ გადაუარა.