"ოჯახური იდილია" (სრულად)

- ვიისიიაა, ვიიისიიიააა, ქაალიი ლაამაზიი ჰეეე! ლუკასიააა, ლუკასიააა ქალიიი ლამაზიიი ჰეეე! - ზუსტად ეს სიმღერა მაღვიძებს. - რა უბედურებაა, რა არის ეს, დამაძინე! - ვუკივლე ჩემს დას და თავზე საბანი წავიფარე. - აეგდე, დღეს შენი ქორწილია, სოფლელ! -

სამჯერ სამი დღე (სრულად)

ერთი საღამო და მაინც გადამეტებული ლაპარაკი? არამც და არამც! მართლა ასე იყო! მართლა ასე გააგიჟა ლენკამ დემეტრე! არ მჯეროდა ერთი ნახვით გაგიჟების, მაგრამ დამაჯერა, და თან ვინ? ავალიანმა.. ლენკას ნახვამდე რამდენიმე წამით ადრე რომ გეთქვათ ეგ

სხვისი გრძნობები (სრულად)

-ეს სხვისი გრძნობა იყო... -მართლა?-მეკითხება და თავს მაღლა სწევს. -ჰო..მართლა..არ მოგიყვები,რადგან ეს სხვისი იყო..სხვისას ადვილად განვსჯით ადამიანები.. -კარგი,კეკე.. -კარგი.. -მიყვარხარ!

ვნება აშლილნი სრულად

მკერდზე შეხებამ რეალობის შეგრძნება დაუკარგა, საკუთარი სახელიც დაავიწყა, უწონადობის შეგრნება რომ დაეუფლა, მიხვდა რომ ბექას ხელში აეყვანა, ისე რომ კოცნა არ გაუწყვეტია, საწოლზე ფრთხილად დააწვინა, ზურში შეუცურა ხელები და უპრობლებოდ გაუხსნა ბიუსჰალტერი,

მეხსიერების მუდმივობა [სრულად 4]

ბავშვებო ბოლოს წინა თავია და ხვალ ავტვირთავ მეხუთეს. სურათს კი რადიკალზე ვერ ვტვირთავ, ბოდიში ადმინეეეეებს.როცა ადამიანი ზღვარზეა ის აკეთებს იმას, რაც წარმოუდგენელი იქნებოდა მანამდე. სანდრომ თუ რამ ძალა გააჩნდა, თუკი რამ კიდევ შეეძლო, ყველაფერი

ნანატრი შვილი ( სრულად )

პაპა გულით, სულით ნერვიულობდა თუ რა პასუხი უნდა გაეცა ჩასვლის შემდეგ თავისი მეგობრის დედისთვის ,რომელიც დღე და ღამ ლოცვაში ატარებდა და ნატრობდა თავის შვილს ... ჩემს დიდ პაპას კი ბოლოს მისი ცოდვით

ვერ დაგივიწყე (სრულად)

- გაპატიე, საკმაოდ დიდი ხნის წინ გაპატიე. ან რა გქონდა საპატიებელი? მე მოგეცი წასვლის უფლება, არ ვიბრძოლე, მარტივად გაგიშვი და მარტივად მოვუღე ბოლო ჩვენს ურთიერთობას. მარტო სიყვარული ვერ დავამარცხე

სიყვარული ილუზიაა (სრულად)

-დღეს ქორწილი გაქვს...და კიდევ იტყვი,რომ სიყვარული ილუზიაა..კიდევ იტყვი,რომ პლატონურ სიყვარულებს უნდა ვსდიოთ.. -არაპლატონური სიყვარული სასწაულია..ხოლო სიყვარული ილუზიაა და ისევ ამას ვამბობ...ცხოვრებაც ხომ ილუზიაა...-გამეღიმა და ფატა შევისწორე...

უცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო ~სრულად~

-რა ხუმრობაა?-თავი გვერდით გადახარა და ისე მკითხა,როცა მთავარი გზატკეცილიდან გადუვუხვიეთ. -მოგიტაცე-მინდოდა სერიოზულად მეთქვა მაგრამ დაგროვილი ემოციები ვეღარ შევაკავე და ხმამაღლა ამოვიხარხარე.ვერ ვჩერდებოდი. სიცილისგან თვალები ცრემლით მქონდა სავსე

1წუთი , უხრწნელ დუმილში (სრულად)

ბავშვებო, ეს მოთხრობა შონ აბრამის , ერთ-ერთი ნაწარმოების დაამსახურებაა...ის , რომ წავიკითხე მეც მუზა მომივიდაა.. წინა ისტროია , ცოტა იდიოტური გამომივიდა , მაგრამ ძალიან გთხოვთ, რომ თქვენი აზრი კომენტარებში დაწეროოთ...თქვენ არ იცით რამხელა სტიმულს