ორმაგი ტკივილი - {13}

- ცოტნეე, რატო მელაპარაკები ეგრე? - როგორ ელი? რა იყო რა ვთქვი ამისთანაა? - ხომ გითხარი ოჯახი ჩემთვის ყველაზე წინაათქო, შენ კიდე დადექი და მამაჩემის ლანძღვა დაიწყე. არ შეგეძლო გაჩერებულიყავი და უბრალოდ არაფერი გეთქვა, თან მითუმეტეს იცოდი რომ

ორმაგი ტკივილი - {12}

- ალო, დეე როგორ ხაარ? - ელიი? ოჰ როგო მოხდა რომ გაგახსენდი? რავიცი დედა არამიშავს შენ როგორ ხარ? რომ ყველაფერი რიგზეა? - კი, კი დეე ყველაფერი კარგადაა. დე დღეს მოსვლა გვინდა... - მოსვლა გინდა-თ?

ორმაგი ტკივილი - {11}

- შენ გაჩვენებ ვის არ ააქვს ჭკუა - გავეკიდე, ისიც რა თქმა უნდა გაიქცა და სიცილ-ხარხარით მირბოდა, მე კიდე გამწარებული მივსდევდი, უნდა მომეკლა. ბოლოს გაჩერდა და ადგილიდან არ იძვროდა, თავიდან გამიკვირდა, მაგრამ მერე მეც მეტი რა მინდოდა მივვარდი და

ორმაგი ტკივილი - {10}

- ცოტნე, გააჩერე - უცებ წამოვიყვირე. მოულოდნელობისგან უცბათ შეხტა და დაფეთებულმა გააჩერა. - ჰა რა იყო? რა მოხდა? ცუდად ხარ?

ორმაგი ტკივილი - {9}

- ცოტნეე. - ჰაა - ვკითხე როდესაც სახლის ეზოში, ხის ქვეშ გაშხლართული ვიწექი და ეზოს საოცარ სიმწვანეს მივშტერებოდით. - ასე მალე როგორ შეგიყვარდი? ნუ თუ მართლა გიყვარვარ. – გაბრაზებულმა შემომხედა.

ორმაგი ტკივილი - {8}

გაშტერებული იდგა და მიყურებდა, ვე ამოეღო ხმა. არ ვიცოდი სხვა რა მეთქვა ან გამეკეთებინა. ავდექი და ტირილით ავვარდი ჩემს ოთახში. ის იყო კარები უნდა მიმეხურა და ჩავკეცილიყავი, რომ უკნიდან გიჟივით მეცა და მაგრად ჩამიხუტა.

ორმაგი ტკივილი - {7}

დილაც გათენდა. ეს დილა დანარჩენებისგან აქ ყოფნის განმავლობაში მხოლოდ იმით გასხვავდებოდა, რომ შემეძლო პირველ სართულზე და საერთოდ მთელს სახლში გავსულიყავი, დიდი არაფერი იყო მაგრამ ჩემთვის ბედნიერება.

ორმაგი ტკივილი - {6}

გადიოდა დღეები, მე კიდე ამ პატარა ოთახში ვიყავი გამოკეტილი, გარეთ არ მიშვებდა. საშინელი სოლმკა მქონდა, ახლა გასვლაზე მეტადაც კი წამალი მინდოდა, ცუდად ვხდებოდი, მაკანკალებდა, დრო და დრო ასე წამომივლიდა ამაკანკალებდა და მერე ისევ მიყუჩდებოდა.

ორმაგი ტკივილი - {5}

ჩემს სახლთან როცა მიმიყვანა არ დამიყოვნებია მაშინვე ავვარდი, გზაში კი მომაძახა რაღაც, მაგრამ არ მიმიქცევია ყურადგება. ამ ადამიანის დანახვაც აღარ მინდოდა. მომდევნო ერთი კვირის განმავლობაში სახლიდან არ გავსულვარ იმის შიშით, რომ იმ იდიოტს კიდე არ

ორმაგი ტკივილი - {4}

- სად მომიყვანე, აქ რა გვინდა? - ბოლო ხმაზე ვკიოდი მანქანაში - კარები გამიღეე. - ხოხო კაი გაჩერდი ნუ წიკვინეებ - კარები გააღო თუ არა მაშინვე გადავხტი მანქანიდან და გაქცევა დავაპირე, მაგრამ დამეწია და ხელები მაგრად დამიჭირა