ქაოსი. #26

ერთ საღამოს ეზოში ვიჯექი სახლის წინ და კნუტებს ვეთამაშებოდი, უცებ ეზოს კარი რომ გაიღო.. ალბათ ყველას წარმოვიდგენდი ჩემს ეზოში, მაგრამ მას არა!

ქაოსი. #25

-მიყვარს მზე.. -მითხრა ცოტახნიანი დუმილის შემდეგ. -მე სიბნელე მირჩევნია. -სიბნელეც კარგია, მაგრამ მზის სხივები სიცოცხლის ნიშანია. იდეალური ღამის შემდეგ ნათელი სხივები რომ მოგეფინება სახეზე, კიდევ უფრო ჰეფფი ხარ და იდეალურ ღამეს იდეალური დღით

ქაოსი. #24

თქვენ იცით? თუ ერთხელ მაინც გაიგე ნარკოტიკის გემო, შეუძლებელი მთელი ცხოვრების განმავლობაში მისგან საბოლოოდ განთავისუფლდე.

წითელი ქაოსი (სრულად)

თავს თანხმობის ნიშნად ვუქნევ და ვერც კი ვხვდები, ამას რატომ ვაკეთებ. მე ხომ მის გარეშე არ ვარსებობ? მიღიმის და ჩემივე კითხვის პასუხს ვხვდები. „მის თხოვნას ვასრულებ“ რომ მთხოვოს ახლავე გადავეშვები მდინარე „ვერაში“. მის თვალწინ წამოვეცმები სარზე...

ქაოსი. #23

სად ვარ? უკუნითი სიბნელეა, მაგრამ რატომღაც ადვილად გადავადგილდები. გასვლა მინდა აქედან.. კედლებს მივყვები იქნებ კარებს მივაგნო. აშკარად მეორე წრეზე მივდივარ და ფანჯრის მსგავსიც კი არაფერი ჩანს.

ქაოსი. #22

-შენი გვერდში დგომით ყველაფერს მოვახერხებ. -გავუღიმე და ხელი ჩავკიდე. -მთავარია, შენ მყავხარ და მყავდე სულ. -ხო, მე გყავარ. -მანაც გამიღიმა და ძლიერად ჩამკიდა ხელი.

ქაოსი. #21

ცოტახანი გავჩერდი გოგოებთან ერთად და შემდეგ ოთახში ჩამოვედი. ერთ ადგილას ვერ ვჩერდებოდი, საშინლად არ მომწონდა ლაშას ეს სიტუაცია. ოთახში ნერვიულად დავაბიჯებდი აქეთ-იქეთ, ლამის ფრჩხილების კვნეტა დავიწყე.

ქაოსი. #20

-შენ მე იმაზე მეტად ვეღარ მატკენ, როგორც 3 წლის წინ.. -3 წლის წინ სხვა გზა არ მქონდა, ახლა კი ჩემი სურვილით მივდივარ. -ვუთხარი, მერე გავიაზრე ნათქვამი და ენაზე ვიკბინე.

ქაოსი. #19

ლაშას დაახლოებით ერთი საათი ველაპარაკე, გიო ფანჯარასთან იდგა და ღერი-ღერზე ეწეოდა. -რა დაგანახა მაგ ტიპმა ეგეთი, რომ თავი შეგაყვარა?

ქაოსი. #18

-ისეთი მაგარი დარჩება ბოლოს, შეიძლება ბედნიერებისგან გული გამისკდეს. -გადავულაპარაკე ემას და მშენებარე სახლს გავხედე. -ერთი სული მაქვს როდის დამთავრდება სახლი და ეზოს მოწყობას დავიწყებთ. -მითხრა ღიმილით და ებბის ხელი გადახვია.