წვიმს, რომ შენ გარეთ გამოხვიდე.

უცნაურია ორიდან ერთი ყოველთვის პირველი ხვდება რომ ის მისი სულის ნაწილია. მეორეს კი ამის მისახვედრად, ხშირად, თქმა ჭირდება. მე შენ მიყვარხარ.

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 9

თავი 9 თითქოს ყინულივთ ცივ, მთის მჩქეფარე მდინარეში ჩამაგდეს და მე ძალა არ შემწევდა იქიდან ამოსასვლელად. გარშემო არავინ იყო, დახმარების თხოვნაც არავისთვის შემეძლო. დინებას მივყვებოდი, ხელ-ფეხი თითქოს გაშეშებული მქონდა, ვგრძნობდი სადაცაა ჩავიძირებოდი.

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (15)

ნატა ქვევით ჩავიდა მეკი ადგომას ვცდილობდი საათს, რომ შევხედე მართლაც პირველი საათი იყო მარა რა გასაკვირია მთელი ღამე ხომ არც მძინებია. როგორციქნა ადგომა მოვახერხე ჩემი წითელი კაბა და კეტები ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი.

შენ რომ არსებობ... 2

უკვე ღამის ათი საათი იყო. შაბათი, ერთ-ერთი უღიმღამო დღე, სხვებისგან არაფრით გამორჩეული. მე ჯერ კიდევ ვერ მოვიცილე იმაზე ფიქრი, თუ ვინ შემოლაჯუნდა წინა ღამით ჩემ ბინაში და ჩემს საყვარელ კაბას ვინ დასტაცა ხელი?შიშით, რატომღაც, ერთი წამითაც

მე შენ მიყვარხარ! (4)

გულს არაფერი ისე არუჩქარებს ადამიანს,როგორც საყვარელი ადამიანის გამოხედვა,მისი ღიმილი ხომ საერთოდ შოკისმომგვრელია,მის თვალებში,რომ შენს სამოთხეს ხედავ და ცხოვრება გიხარია,ჰო,ჰო სწორედ ასეა,სიყვარული მარტივია,თუმცა განშორებაა რთული-ბოლო სიტყვა

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (14)

მუსიკა, ცეკვა, დალევა - მეგობრებთან ერთად გართობას მართლაც არაფერი ჯობია, უკვე ღამის ორი საათი იყო მაგრამ დროს ჩვენთვის მნიშვნელობა არ ჰქონდა გართობა გრძელდებოდა. - ძმაკაც გიტარაზე დაკუარი რაიმე ისეთი ყველას რომ

მე და შენ : დიდი პრობლემები (სრულად)

"არასდროს მეგონა 21-ე საუკუნეში თუ ამას ვიტყოდი მაგრამ ძალით გამათხოვეს, ჰო არ მოგესმათ, ეს მართლა მოხდა, მაგრამ არ გეგონოთ რომ ხარბი მშობლები მყავს, მათი ბრალი იმდენი არაფერია, ეს მამამ გამიკეთა, მძულს ამის გამო! მე ელენე ბახუტაშვილი ვარ 16 წლის,

შენ რომ არსებობ... 1

როგორი ხალხი ვართ? მივდივართ გზაზე, ვითომ მხიარული გამომეტყველებით და ამ დროს რას ვგრძნობთ, ჩვენ თვითონაც არ ვიცი. უბრალოდ მივდივართ და ვსუნთქავთ. იმას, რასაც ჩვენ დედამიწაზე ვაკეთებთ, უბრალოდ არსებობა ჰქვია და მეტი არაფერი. ნოემბრის ცივი სუსხი

მე შენ მიყვარხარ! (3)

ნუკას გზაში ენა არ გაუჩერებია,უკან უჯდა და ერთ ყურში უკვე აღარ მესმოდა,დადიანი იჯდა შიგადაშიგ გამომხედავდა და გამიღიმებდახოლმე.უნდა ვაღიარო,რომ ძალიან სიმპატიურია,მაღალი,მხარბეჭიანი,შავი თვალ-წარბით და თმებით.ეტყობოდა,რომ თავში არ ჰქონდა ვარდნილი

შენ-ქარწაღებული(სრულად)

დიახ,მან შემისრულა პირობა და ბედნიერიც გავხდი.იცი,სულ არ მინანია ის,რაც მაშინ გავაკეთე? სულ არ მადარდებდა,რომ ვიღაც საშინლად მძიმე და არასასიამოვნო არსება მეხებოდა,მლოშნიდა..არ მანაღვლებდა,რადგან ამ ყველაფრისგან სულ სხვა რამეს ველოდი.