ჩვენ დაგვივიწყეს !
დროის ხმაურში წამოვიწყეთ უაზრო ბოდვა, თითქოს ერთ დღესაც გიჟის პერანგს ერთად გავიხდით და თავდახრილნი, თითქოს გვაწევს სამყაროს ცოდვა ამ საოცარი უმწეობით სხვის ვალებს ვიხდით!ჩვენ ცხოვრება სხვა გვაქვს
ეს ისტორია ცოტა უცნაურია,იმით რომ ეს არის ორ გოგოს ამბავზე..ერთი რომელიც ოჯახი ჰყავს და შვილები,მეორე კი მწერალი და მარტოობაში ცხოვრობს.ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის რომ ორივე მარტოსულები არიან..იმედია მოგეწონებათ,ეს ჩემი ახალი ნაწარმოებია..ჩვენ ვცხოვრობთ სიყვარულში:)
ყველაფერს ჭირდება ნიჭი...ცხოვრება ძალიან ხანმოკლეა იმისთვის რომ ბოლომდე გაერკვე ყველაფერში, ზოგჯერ იმდენად ადრე მიდიხარ დაუწერელ კანონშრი სადაც არავინ იცის რა ხდება, ვერც კი აანალიზებჩვენ (შვილის კვალდაკვალ ნაწილი 3)
ხელში ჯაბამ ამიყვანა და მკლავებში შემიფარა,ბუნდოვნად ვარჩევდი სიტყვებსა და გამოსახულებებს შემდეგ კი უბრალოდ დავხუჭე თვალები.დილით კი ჩემს საწოლში გავიღვიძე,დამჩერებოდა მომლოდინე ჯაბა და როგორცშეატყო თვალები გავახილე მეძგერაჩვენ(დახმარების ხელი ნაწილი 2)
ჯაბას გვერდით მდგომ მაღალ,გახმარ სკამზე დავჯექი და მოთმინებით განვაგრძე საუბარი ამ უჯიშოებთან.ჯაბას სახეზე კი სიმშვიდე აღარ იკითხებოდა,ვინაიდან და რადგანაც ჩვენ მათ ყალბ თანხას გადავცემდით.რისკი იმისა რომ გაიგებდნენ ძალიან მალე ამას დაჩვენ (ძალით გათხოვილი)
ვფიქრობ ეს ნაბიჯი უნდა გადავდგა.გადაჭრით ავღნიშნე ჩემი პოზიცია,რომელსაც არავინ ემხორობოდა.ჩემი სიჯიუტის გამო კი ყველა გაჩუმდა,რადგანაც იცოდნენ აზრი არ ქონდა გადარწმუნებას..ეს იქნებოდა სასტიკი ნაბიჯიჩვენ
გული გულია, ტირის ცრემლი გაირია ფიქრის. აღარ გავამტყუვნებ ამ ცას, ისიც მარტოა, ტირის!არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება (მეექვსე თავი) დასასრული.
-ქეთა მაგ შენს გინეკოლოგს რატომ არ უთხარი 2-დღით ადრე, 25-ში დაენიშნა საკეისრო? მამა-შვილს ერთ დღეს გვექნებოდა დაბ დღე და ერთად ვიბლატავებდით.დამიჯერებთ? ისეთი არეული ვიყავი, სანდროს დაბ დღე აღარც მახსოვდა.არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება....(მეხუთე თავი)
ცრემლიანი თვალებით ვუყვებოდი მათ ჩემი და სანდროს ისტორიას, ზუსტად ვიცოდი ჩემები და სანდროსები განსაკუთრებით ჩემი ძმა არასოდეს მაპატიებდა, ისიც კარგად ვიცოდი ამ მომენტში რაიმეს დამალვას აზრი არ ჰქონდა, ამიტომ ყველაფერი მოვყევი. ბოლოსთვის კი ბავშვისარ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება.....(მეოთხე თავი)
სანდრიკასგან ახალი არაფერი ისმოდა. იმ დღის შემდეგ რაც გაიგო ჩვენი შვილის შესახებ აღარ გამოჩენილა. სულ ტელეფონს დავყურებდი, ყოველ დღე მის ზარს ველოდი. მე და ლიკო ექიმთან მივედით კონსულტაციაზე, ლიკო 3-კვირის ორსული იყო, მე 2-თვის და 2-კვირის.ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.