წამის მეასედი (თავი 12)

-რა...რატომ ჩამოდის?-გაუკვირდა ლიზას. -რა კითხვებია ლიზა?!-ხმა გაიმკაცრა ნინომ.-ნებართვა სჭირდება? -არა მე უბრალოდ გამიკვირდა...-ჩაილუღლუღა დარცხვენილმა.

წამის მეასედი (თავი 11)

-ხომ იცი რომ ჩემი იმედი უნდა გქონდეს ყველაფერში?-მე ღიმილით დავუქნიე თავი. თოკას აღარაფერი უთქვამს და ორივე მშვიდად მიგვიყვანა სასტუმრომდე.დახმარებაზე უარი ვუთხარი და ლიზა მე თვითონ ავიყვანე, ტანსაცმელი გავხადე და საწოლში ჩავაწვინე. მე მთვრალი არ

წამის მეასედი (თავი 10)

-ყოფილი. -დავაზუსტე მე და რატის მკვლელის მზერით გავხედე.-ჯერ-ჯერობით.-ჩაიღიმა რატიმ.-ტარიელი.-თქვა ტარიელმა და თოკოს ჩამოართვა ხელი, სიტუაცია განმუხტა და მეც აღარ მომეცა შანსი რომ რატის სიტყვებს ჩავძიებოდი.

წამის მეასედი (თავი 9)

და ამან ბოლოს ჩემთვის კი არა მეგობრისთვის მინდა შენი ნომერიო.-დაასრულა ნოემ. მე და ლიზამ ჯერ ერთმანეთს გადავხედეთ შემდეგ კი სიცილი აგვიტყდა. -კაი, კაი წავედით და გზაში ვილაპარაკოთ ვინ გადახტება და ვინ არა.-ტარიელმა ხელი გადამხვია და რასაც ქვია

წამის მეასედი (თავი 8)

თვალები გავახილე და პირველი რაც ვიგრძენი,უცხო გარემო იყო, თვალი სიბნელეს შევაჩვიე და სავარძელში მჯდომი მაღალი სილუეტი დავლანდე რომელსაც თავი ჩაეხარა და ხელებს ეყრდნობოდა,თითქოს ჩემი გსმოფხიზლება

წამის მეასედი (თავი 7)

მე და ლიზა მის ნომერში დავბრუნდით.-არაუშავს,დავურეკავ ნოეს და ვეტყვი რომ ვერ მივდივართ.- ვთქვი და მის საწოლზე გავწექი.-წავალთ.-თქვა დარწმუნებით.-ვერ გაიგე რა თქვა დედაშენმა?-თავი ავწიე.-მისმინე

წამის მეასედი (თავი 6)

ადრე გამეღვიძა...როგორც ყოველთვის. აივანზე გავედი და გრილი ჰაერი ჩავისუნთქე,რომელსაც თან ზღვის სუნი მოჰონდა, დილით შედარებით გრილოდა, ამიტომაც სპორტულ შორტებსა და თეთრ მაისურზე თხელი ჟაკეტი

წამის მეასედი (თავი 5)

წვეულება რამდენიმე საათი გაგრძელდა, მე და ნოე კი ერთმანეთს არ ვშორდებოდით, ვიცოდი რომ თითქოს არასწორად ვიქცეოდი,მაგრამ რაღაც მკარნახობდა რომ იმ წამს ამაზე სწორი საქციელი არ არსებობდა. მე, ლიზა და ნოე ისევ რაღაცაზე ვიცინოდით როდესაც ქერა ბიჭი

წამის მეასედი (თავი 4)

ნოეს თვალებში ჩავხედე...მივხვდი რომ ვახსოვდი. -ელენა.-გამიღიმა მან და ამით ჩემი ვარაუდი დაადასტურა. -ერთი წუთით...-ჩაერია ლიზა.-ერთმანეთს აქამდეც შევხვედრივართ არა?... -დიახ,მაშინ ვერ მოვასწარით ერთმანეთის გაცნობა.-ლიზას ხელი გამოუწოდა.-ნოე.

წამის მეასედი (თავი 3)

სახლში დავბრუნდი და პირდაპირ ლიზას ოთახისაკენ ავიღე გეზი, საწოლზე მუხლებმოკეცილი იწვა და ეძინა,გვერდით დავუწექი და ხელი მოვხვიე,თავიდან შეკრთა მაგრამ რომ დამინახა ისევ განაგრძო ძილი. -ლიზ... -მმ.... -ნუ გეშინია,ყველაფერი კარგად იქნება,ის ბიჭი არც კი