ნოემბრის წვიმა. "4"

-ლამაზი თვალები გაქვს. - მოულოდნელად უთხრა სანდრომ. ძალიან ესიამოვნა ნენეს კომპლიმენტი და კიდევ უფრო თბილად გაუღიმა. -მადლობა. -ხვალ თუ გცალია სადმე წავიდეთ.... მხოლოდ მე და შენ. -ძლივს გაბედა ბოლოს ამის თქმა და ნენეს გახედა. -პაემანზე

ნოემბრის წვიმა. "3"

სუპერმარკეტიდან რომ გამოვიდნენ, პარკინგზე მიამ თვალი საბას მოჰკრა და ერთ-ერთ ჯიპს ამოეფარა, ბიჭსაც რომ არ დაენახა. -ვის ემალები? -მიადგა გაკვირვებული გეგა, ჩაცუცქულ გოგოს. -მე მემალება. -ღიმილით მიუახლოვდა საბა და მიას დახედა. -არავის არ

ნოემბრის წვიმა. "2"

წიგნის ბოლო ფურცელიც ჩაიკითხა და დასაძინებლად გადაბრუნდა, ძალიან დაიღალა დღეს, მაგრამ მაინც არ ეძინებოდა. გათხოვილი არისტოკრატი ქალისა და რუსი სამხედრო ოფიცრის სიყვარულის შესახებ ფიქრებიც არ აძლევდა მოსვენებას. -ანა კარენინა მინდოდა ახლა მე?

ნოემბრის წვიმა. "1"

"როგორ არ მიყვარს ცვლილებები.. მაგრამ ალბათ ასე უკეთესია" - ფიქრებიდან მისი ახალი სახლის წინ გაჩერებულმა ტაქსიმ გამოიყვანა. -მოვედით. -გადმოხედა მძღოლმა და მანქანიდან გადმოვიდა ბარგის გადმოსატანად, ოთხი დიდი ჩემოდანი გადმოიღო საბარგულიდან და

„მღერის“ წვიმა

..იმ დღეს მეგონა დარჩენილი ცხოვრება ყველაზე ბედნიერი ვიქნებოდი და ერთს პლუს ერთი როგორც იქნა სამია, მაგრამ ,როგორც აღმოჩნდა, ერთი და ჯერ კიდევ დაუბადებელი ერთი მარტოობისთვის გავიწირეთ. ყველაფერი შემზიზღდა კოზმას გარეშე.

გაზაფხულის წვიმა! 1

ეს დღე მისი ცხოვრების დასასრული ეგონა...ტკივილის გარდა ვერაფერს ვერ გრძნობდა,არ ელოდა მისგან ასეთ საქციელს,დარწმუნებული იყო რომ ბექასთან მთელ ცხოვრებას გაატარებდა,რამდენიმე თვეში დაქორწინებასაც კი აპირებდნენ,ამ სანახაობამ გული მოუკლა,ყველა ის წამი

მე,შენ და წვიმა..(დასასრული)

საოცარი სანახაობა დამხვდა.. ის რასაც ნამდვილად არ ველოდი.. ჩემი ძველი პაკლონიკი აქ საიდან გაჩნდა არ ვიცი მაგრამ ახლა აქ ეგდო და სისხლის გუბეში იწვა.. გიჟივით მივვარდი და მუხლებზე დავეცი.. წამომაყენეს.. ყვირილი დავიწყე ხელი გამიშვით-ქო მაგრამ ვინ

მე,შენ და წვიმა..(7)

7 საათამდე სულ ცოტა იყო დარჩენილი..არაფერი განსაკუთრებული..ისე ჩავიცვი,როგორც ყოველ დღე მაცვია..გასასვლელად ვემზადებოდი დედაჩემმა რომ დარეკა.მოვბრუნდი და მონატრებული დედის ხმა რომ გავიგე,კინაღამ ამეტირა.მეგონა რამე სერიოზული უნდა ეთქვა,დაიწყო როგორც

მე,შენ და წვიმა..(6)

მაისის ბოლო იყო.. კლასში ვიჯექით.. მარი ფანჯრისკენ იჯდა,მე მის გვერდით.. თავი მაგიდაზე მედო და ფურცელზე გაურკვეველ ასოებს ვწერდი.. თან ისტორიის მასწავლებელს ვუსმენდი,რომელიც ერთი და იმავეს იმეორებდა,ბავშვები კი ყირაზე გადადიოდნენ.. სხვა დროს მეც მათ

მე,შენ და წვიმა..(5)

ფარდა გადავწიე და ხეების შრიალს ვუყურებდი,გოგო დავინახე,ჩქარა მოდიოდა და ყოველ წამს უმატებდა სისწრაფეს,ეტყობა ნამტირალევი იყო,სკვერში შემოვიდა და სკამზე ჩამოჯდა,2 წუთში ბიჭიც გამოჩნდა,გოგოსთან მივიდა,რაღაცას ეხვეწებოდა,გოგო კი კიოდა. ამ გოგოს კივილი