შემიყვარე თუ გაბედავ (23)

გავშეშდი,გავდნი,გავშრი,გავცივდი,არ ვიცი ყველაფერი ერთად მომივიდა ამ სიტყვების გაგონების შემდეგ.ალბათ საბა ყვიროდა სად წადიო მაგრამ იმ მომენტში წამიერი ჰიპნოზივით მქონდა.ცოტნეა ცუდადოო...სულ ეს სიტყვები მიტრიალებდა თავში.უცებ გამოვფხიზლდი და ტელეფონი

სამყაროს სიყვარული მართავს(თავიI)

მაღვიძარამ უკვე ორჯერ დარეკა..ერთკვირიანი არდადეგების შემდეგ ისევ მტანჯველ სკოლას ვუბრუნდები.თვალები გავახილე და ტელეფონი მოვძებნე.არცერთი გამოტოვებული ზარი,არცერთი მესიჯი,ლოგინიდან ზანტად წამოვდექი და მოწესრიგება დავიწყე.

ამაყი ქალბატონი 5

უნდოდა დაეძახებინა , უნდოდა ბოლო ხმაზე ეკივლა მისი სახელი, თითქოს ხმა ამოართვესო, დამუნჯდა. მერე იგრძნო ნელ-ნელა როგორ დაუბნელდა თვალებში. თითქოს ციდან მეტეორი ჩამოვარდა და პირდაპირ მას დაეცა. ერთიანად ააკანკალა მუცელში წვა რომ იგრძნო .

შეზღუდული შესაძლებლობები (9)

-არაჩვეულებრივი გოგოა -ახტაცებას ვერ მალავდა ნატალი. -მეც ძალიან მომწონს შვილო-ალექსანდრემ მხარზე დაარტყა ხელი იანეს და გაუღიმა -მადლობთ. ხომ იცით თქვენი აზრი ჩემთვის ბევრს ნიშნავს. -ჩემი საყვარელი შვილიკო-ნატალი ივანეს მოეხვია და მაგრად აკოცა.

შავი თვალები (4)

ორშაბათი დღე იყო საშინლად წვიმდა ნიკამ მომწერა დამელოდე მანქანით გამოგივლიო რათქმაუნდა დავთანხმდი არვიცი როგორ მაგრამ ურთიერთობა გამოგვისწორდა უფრო მეტიც ნიკუშას ისე არ ვუყურებდი როგორც საბას გიოს ან დანარჩენებს ვგრძნობდი რომ ნიკასთან "სხვანაირი"

რთულია ცხოვრება როცა სხვას არ გავხარ თავი 1

ხანდახაან ასეც ხდება, გინდა გაიქცე ყველასგან მოშორებით იყო და არავინ და არაფერი განაღვლებდეს. უბრაალოდ იცხოვრო შენნი ცხოვრებით, არ გაწუხებდეს ხალხის აზრი, იყო ის ვინც ხარ, არავის აზრი არ გაითვალისწინო და იცხოვრო შენი ცხოვრებით. სწორედ ეს უნდოდა

სტენდალი - იტალიური ქრონიკები

მოთხრობების ციკლი საერთო სათაურით - „იტალიური ქრონიკები“ სტენდალმა რომში ყოფნის დროს ნაპოვნი ძველი, XVI-XVII საუკუნეების ხელნაწერების მიხედვით დაწერა. მოთხრობებში არც ისტორიული კოლორიტი ირღვევა და არც თანამედროვეობის სულისკვეთება იკარგება.

წამო, გავიქცეთ [სრულად]

–ელენე... – ხმა წართმეოდა. – წამო, გავიქცეთ... მეტად დავიბენი, მეტად შემიყვარდა. ხელი ჩავკიდე და გავიქეცით. უსიტყვოდ მესმოდა მისი. გავურბოდით უსიყვარულო სამყაროს... უფერადოს. და ჩვენი გულები უდიდეს სიყვარულს იტევდა... ჩვენი მუცლები კი

გოგონა სალამანდრას ტატუთი -2-

არეული სახით ვუყურებდი ჩემს წინ მდგარ ჭააღარა შერეულ კაცს და ვერაფერზე ვრეაგირებდი,ვერც იმაზე რომ კარებში მამაჩემი იდგა და კითხვისნიშანი მზერით მიყურებდა.დაორიგრამებულივით წამოვწიე სხეული სავარძლედან ჩანთა ავიღე და შენობა დავტოვე.ისევ სასაფლაოზე

გაჭედილები (თავი 4)

-ჰეი,არის აქ ვინმე?-ყვირილით შევდივარ უზარმაზარ და ალბათ მიტოვებულ შენობაში და გონებაში ჩემს თავს ვუყვირი,რომ გული არ წამივიდეს.მერე გიჟივით ვახტები შემხვედრ კარადას და ვუყურებ,როგორ კუდის ქიცინით მიიწევს წინ შავი კატა.ვილანძღები,ამ ქვეყნად არსებული