69 დღე ტყვეობაში ( თავი 14-15)

ორივე უხმოდ იჯდა და გამორთულ ტელევიზორს მიშტერებოდა,სიჩუმე კი საშინლად იწელებოდა... ზეინი ფიქრობდა რომ ლიამი არაფერში იყო დამნაშავე,რომ მან მისი რჩევა გაითვალიწინა,არ ეშინოდა და არ ეწინააღმდეგებოდა.

ჯილი დასასრული

ჩემმა ქორწილმა თუ შეიძლება ამას ასე ვუწოდო მშვიდად ჩაიაირა მე ოფიციალურად დავთმე ის ყველაფერი რაც მიყვარდა იმისათვის ვინც მიყვარდა არა მსმენელო არ იფიქრო რომ მე ახლა ისე ვგრძნობ თავს როგორც ადამიანი რომელმაც ვიღაცას რაღაც მსხვერპლად შესწირა, მე ვინც

და მაინც...(სრულად)

-გშორდები!_ვუთხარი ჩემს „ქმარს“ და არაფრისმთქმელი გამომეტყველებით ჩავჯექი მის წინ მდგარ სავარძელში.ნელ-ნელა სახის გამომეტყველება ეცვლებოდა და ბოლოს ძალიან გაოცებული სახე მიიღო.ალბათ არ ელოდებოდა ჩემგან ასეთ „განცხადებას“. -რა თქვი?_წარბებ აწეული

ბურდული და სხვა კატასტროფები (6)

-ჩვენც ჩაგვწერეთ მოხალისეებად!-მარჯვენა ყურმა ან მართლა გაიგო ნაცნობი ხმა თან „ჩვენ“ მრავლობით რიცხვში, ან მოჩვენებები დამეწყო, დიდი იმედი მაქვს მეორე! თავს ყურებამდე გაკრეჭილი ბურდულისკენ ვაბრუნებ, აშკარად არ მომესმა! ის-ისაა პირი უარის სათქმელად

უხილავად შემაყვარე თავი(9 თავი)

ნინიმ გაღიმებულმა,წარბაწევით ჰკითხა -ჰოო?მაინც რას მიხვდი? გეგა ადგა და ნინის გვერდით მიუჯდა.ხელი გადახვია და გარეთ სივრცეში დაიწყო ყურება. -რას ჩემო გოგო და...იმას,რომ მაგარი რამაა ეს სიყვარული. ნინიმ გაბრწყინებული ღიმილიანი სახით ახედა გეგად და

არეული ვარ...

წერას ვცდილობ.. ლექსებს ვწერ, ბოლო დროს ხშირად თავს ისე ვგრძნობ თუ არ დავწერე მართლა გავგიჟდები. თუ არ ვთქვი ყველაფერი, თუ არ ვაღიარე თუნდაც ჩემს თავთან ჭკუიდან შევიშლები, უბრალოდ რობოტი გავხდები, მგონია გრძნობები ისე ჩაიმარხება ჩემს გულში, რომ

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 3 თავი

შეიძლება საათი გაჩერდეს, მაგრამ დრო? დრო არასოდეს არ გაჩერდება. გავიდეს წამები,წუთები,საათები, დღეები,წლები და ამ დროის მანძილზე რამდენი რამ მოხდება, ეს ყველაფერი კი წარსულის წიგნაკში რჩება წითელ ხაზის გადავლებით. გუშინდელი დღეც, უკვე წარსულის

კომა საცდელი თავი

_მმმმ,რა სექსი ბიჭი ხარ ბიჭო!აბა,დატრიალდი გენაცვალე! სიცილისაგან გავიგუდებოდი  მოულოდნელად ,რომ არ ეღრიალა._ვინ ჩემი ფეხები ხარ?!ან როგორ შემოხვედი ჩემს სახლში..._მოიცა ,მოიცა შენ რა მხედავ?_გაოცებული საწოლს მიველურსმე. _შენ გოგო გიჟი ხარ ?უცხოს

ბედნიერების რეცეპტი (მეცამეტე თავი)

- სად ხართ, შე ჩემა?... - დათა რეკავდა. - მოვდივართ უკვე, ნახევარ საათში მანდ ვართ! - ხმამაღლა ორ ხმაში ჩასძახეს მიკროფონში. - ფული გაჩითეთ? - თეკლემ ასი ლარი დაგვიმატა. მგონი გვეყოფა... - კვანტო უცხო ხომ არაა? თუ რამე მერეც გავისტუმრებთ!-

სამი გზა (თავი 3)

-გამივლის ხო? ეს რასაც ახლა ვგრძნობ, ეს შიში თუ რაც არის, ეს წვა გულზე რომ მაქვს.... -ბეჭდიანი ხელი გულთან მიიდო და ნიკაპის კანკალით გააგრძელა. -ხომ გამივლის? მითხარი, რომ დათას მიმართ არაფერს ვგრძნობ... -თვალები შუშისებრი გაუხდა ოლიკოს და წყლით