იგი ჩვენ შორის დადის (თავი პირველი)

-მიმიფურთხებია რეჟისორისთვის,რომლის ფილმი კომედიური დრამაა,სადაც საზიზღარ და გაუსაძლის მტანჯველობას ერთფეროვნული იდეა თუ მიზანი იწვევს. დედა გაოცებული შესცქეროდა მარიამს და მასში ისეთმა სიბრაზემ იმძლავრა,რომ დაუფიქრებლად და სწრაფად მოქნეულმა დედას

ერთადერთი? ( XI თავი )

ისევ ის ოთახი, ისევ საშინელი წამლების სუნად გაჟღენთილი კედლები, და... ისევ ის შეგრძნება ყელთან. თითქოს ყინვა უწვავს შიგნეულობას, გრძნობა რომელიც არ ქრება უკვე სამი თვეა, იმის მაგივრად რომ შეეგუოს ნელნელა უარესად ხდება, უფრო და უფრო უჭირს

სიკვდილმისჯილი - თავი 2

რომა მსუბუქად ჩამოხტა ნარიდან, საერთოდ იდაზე, დედამიწასთან შედარებით სუსტი გრავიტაცია იყო, ამიტომ ადამიანიც თავს მსუბუქად გრძნობდა. რომაც რაღაცნაირად ამჩატებულიყო, მსუბუქი ნაბიჯებით მიუახლოვდა ილუმინატორს, გაიზმორა და გარეთ გაიჭვრიტა, მას მიმზიდველი

ჩხუბით დაწყებული ურთიერთობა 4,

-არა რა პატარა ბავშვი ხარ რომელიც სულ ჭირვეულობს.-არა ხოა ღირსი ეხლა ეს მივაკლა აქვე?.-აბა როგორ შამოგირიგიო? მოვიიქრეე.- იისე წამიყვირა შევხტი.-გინდა შენი საყვარელი ნაყინი ვჭამოთ?- მამასხარავებს ხო ეს უტქტო მამონტი მასხრად მიგდებს.იცის რო არ

სადღაც ალქაჯი დაწვეს...

სადღაც ალქაჯი დაწვეს, ექოდ კივილი ისმის, როგორ უხდებათ ღაწვებს, პოზიორობა ნისლის..

სამიზნე || (თავი 10)

-ხოდა, ისეთ რამეს შევთავაზებ რაც ამ საბუთებზე მეტად ენდომება და ისიამოვნებს. -ასეთი რა უნდა იყოს? ეს ხომ მთელი მისი ცხოვრებაა? რა უნდა იყოს თავისუფლებაზე უფრო სასიამოვნო?_დაბნეული უყურებდა ბიჭებს ყიფშიძე.

სათამაშო (დასასრული)

-საღამო მშვიდობის. -ზურგს უკან გავიგე ზვიადის ხმა. ზურგით ვიჯექით მე და დემნა და ვერ გვხედავდა. დამალვას აზრი არ ჰქონდა, უნდა მივსალმებოდი.-მეც ამ მაგიდაზე მოვხვდი.-თქვა და სახეზე წამოვწითლდი. ნამდვილად არ მინდოდა აქ, ჩემს გვერდით ყოფილიყო.

ზოი. თავი 3

]მათე ადამიანების სულიერი გაპარტახების დიდოსტატი და ზოის განუყრელი მეგობარი გახლდათ. მან ზოის შესახებ ყველაფერი იცოდა; რაღაც ისეთი ძალა ჰქონდა, რომლის მეშვეობით სხვებს აიძულებდა ყველაზე ღრმად მიმალული საიდუმლოებებიც კი გაემხილათ. ზოიც ამ ძალის

თემო არაბული-შველას ითხოვენ თათ!

შველას ითხოვენ თათ!ჩემი თითები,შველას.ნისლი შეჰყრია მთათ,თოვლი დაედო მწვერვალს.ახლა ღამეა თათ,დილა თეთრ კაბას იცმევს,შენ ჩამობნეულ თმათ იბნევ პერანგის ღილზე.გამო(ვ)იღვიძე თათ! თვალებზე თითებს მისმევ. არ გაუგია მათ,

შენ რას გრძნობ?!(7)

-დარწმუნებული ხარ? -შენ ხარ? -მე კი. -მეც.-მის გამოწვდილ ხელს, ჩემი შევაგებე და სწრაფად გავიქეცით ბავშვებისკენ, ლუკა ეჭვის თვალით გვიყურებდა, მგონი ხვდებოდა ჩვენი აფორიაქების მიზეზს.