ერკე მიდასი... გაუგებრობა (4)

ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწარმოები, ჩემი ამოძახილი. ნაწარმოები, რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარს უკვე, მიუხედავად იმისა, რომ არ დამისრულებია. არ ვიცი გავაგრძელო თუ არა დადება, წერას კი ნამდვილად განვაგრძობ. მკითხველო...

ერკე მიდასი... შეტაკება (3)

-როგორ შეუძლიათ... - მებრძოლებისკენ გაიხედა. - როგორ შეუძლიათ ასეთ დროს, სიცილი და გართობა როცა... -რაინდმა იცის, ბევრ რამეს ხედავს და ხვდება, რომ იქამდე უნდა დატკბეს ცხოვრებით, სანამ ამის დრო აქვს.

ერკე მიდასი... მოვალეობა და არა სიყვარული (2)

ტკივილი იყო ფიქრები, ტკივილი იყო მოგონებები, მაგრამ ყოველთვის ფიქრობდა ადამიანი ტკივილის გარეშე ადამიანი არ არისო, არამედ რაღაც სხვა, და აი რაღაც სხვა რა იყო ეს კი ნამდვილად არ იცოდა, ამაზე პასუხიც არ ჰქონდა, ზედმეტად

ერკე მიდასი... მეფე უგვარდის საიდუმლოება (1)

-იმ მთებში უცნაური და არარსებული, უფრო სწორედ სხვანაირი ჰაერია, რაც მხოლოდ იქ არის და არსად სხვაგან. ის იცავს იმ მთებს დიდი ურჩხულებისგან და ბოროტი ძალებისგან, რომლებიც ვერ აღწევენ, მათთვის შეუძლებელია.ერთ სამეფოში, რომელსაც ლავერი ერქვ

შენ ჩემო დღიურო

გრძნობათა ბიურო შენ, ჩემო დღიურო რამდენი რამეა, შენთვის ასატანი გრძნობათა ბიურო, შენ, ჩემო დღიურო მუდამდღე ითვლები ჩემთვისვე ფარულად.

სიკვდილშიც არის რაღაც კარგი (სრულად)

გახსოვდეთ, რომ გმირები სიცოცხლეშივე არ ხდებიან. გმირობა ისეთი რამეა, რომ მხოლოდ ბრძოლის ველზე სიკვდილს მოაქვს. გამიგეთ, ეს გზა ჩემი არჩეული იყო, მაგრამ შედეგი ნამდვილად არა, თუმცა ვიცოდი რაც მელოდა. არც რამის შეცვლა შემიძლია, უკვე დროა.

მგონი შეგეჩვიე, მგონი შემიყვარდი

ვუყურებ კინოს და ვხედავ, როგორ კარგად გრძნობს გოგო ბიჭთან თავს, როგორ შესციცინებენ თვალებში და ერთმანეთით ხარობენ, ვუყურებ როგორ დარბიან, ერთობიან და ათას სისულელეს აკეთებენ, მაგრამ ეს სისულელეც აზრს იძენს როცა ერთად აკეთებენ ამას.

10 წამი (სრულად)

მუხლებზე ვდგავარ სასაფლაოს კარის წინ, უკან შეკრული ხელებით და ვხვდები, რომ სიკვდილამდე ცოტა დრო მრჩება. ჩემს წინ, ჯიბეგამოხეული და დაძონძილშარვლიანი 20 წლის ბიჭი დგას, რომელსაც ხელში ჩემი იარაღი უჭირავს და ლულა ჩემს შუბლთან აქვს გასწორებული.

ერკე მიდასი - ტყუილი

ტყუილს ტყუილი ცვლის ახალი დაპირებები და შენც იქცევი იმ თოვლის ბაბუად, რომლის დანაპირებსაც ვერ შეასრულებ და არყის ჭიქას ყოველთვის გულმოდგინედ ცლი. ტყუილს მორიგი ტყუილი ავსებს, და ემსგავსება იმ საღეჭ რეზინს, დაძველებული რომ მოგეკრობა და ვეღარსაიდან

სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (9) დასასრული

ჩიტების ნარნარმა ჟრიამულმა, ყვავილთა სურნელმა და მზის პაწაწინა სხივებმა, რომლებიც თვალში უჭყიტინებდნენ, ამ სასიამოვნო გარემოში, სიმშვიდეში ნინო ბედნიერებით სავსე გააღვიძეს და ფაქიზ გრძნობების შემოტევისგან სიყვარულის ხასიათზე დამდგარიყო. უხაროდა