მთის შამანი I (სრულად)

მოძველებული, პატარა ავტობუსი უკანასკნელი იმედივით გამოკიდებოდა ციცაბო კლდეებს. ფანჯრიდან გადახედვას და ბუნებით ტკბობას ვერავინ შეძლებდა, თავზეხელაღებულ თქეშს მძღოლისთვისაც კი გაეძნელებინა ხედვა და საათ–ნახევრის გზა აგერ უკვე ორი საათია ვერ დაფარეს.

შეუძლებელი არაფერია(სრულად)

გონზე ვერ მოვდიდოდი, როგორ შეეძლო კაცს ასეთი უხეში ყოფილიყო. კაცს რომელსაც სულ რაღაც რამოდენიმე საათია ვიცნობდი , საოცრება მითხრა და გაღიმებული გატრიალდა... ეს პირველი შემთხვევა იყო როცა მამაკაცი ასე მომექცა… ცრემიანი თვალები მოვიწმინდე და ჩემი

სტოკჰოლმის სინდრომი, დაწყნარდი გულო ( დასასრული)

არ მსურს, რომ ეს ტკივილი დამთავრდეს, გამოილიოს და ამოიწუროს! რადგან სწორედ ეს ტკივილი გაკავებს ჩემში. მე ვიცი, რომ ეს სიცოცხლე არ არის! ეს უბრალოდ ინერციაა! ეს არის მუდმივობის მახე, რომელშიც გავები და მე ვწვები ჩემსავე ხელით შექმნილ ნიუტონის

არდაწერილი ლექსი

რაღაც სათქმელი მქონდა, მაგრამ ვერაფრით ვამბობ. ჩემს ვერდაწერილ ლექსებს ვნანობ. ო, როგორ ვნანობ

ყოფილი მტერი (სრულად)

სამსახურს ადრე თუ გვიან ვიშოვიდი, აი, ბარათაშვილთან ერთად მუშაობა კი არანაირად არ შედიოდა ჩემს გეგმებში. მისი დასწრება მაფორიაქებდა, ძველ, საშინელ დროს მახსენებდა, როდესაც ერთმანეთში არეული სიძულვილი და სიმპათია, იმედი და იმედგაცრუება საშინლად

წითელქუდა (სრულად)

ცალი, თავისუფალი ხელით თავსაბურავი გადავიხადე. წითური ცეცხლოვანი თმა მხრებზე ჩამომეშალა. თან თითით მოვიხმე ჩემკენ. დანდობილად წამოძუნძულდა. თავალებანთებული. მომიახლოვდა და ტუჩი მოილოკა.

პულსი (სრულად)

-მზად ხარ არაორდინალურ,ცოტა ბიპოლარულს,ცოტა დეპრესიულ,ცოტა შიზოფრენიკ პაციენტს გაუმკლავდე ტიტე ექიმო?! -ღიმილით მივწერე დიდი ხნის შემდეგ პასუხი.. მერე რა,თუ ყველა ბნელ მხარეს მალავს ხოლმე ადამიანი და ეტაპობრივად ავლენს ურთიერთობაში?!

ჩვენ მხოლოდ ათჯერ შევხვდით (სრულად)

ხშირად მიფიქრია, თუ რას გულისხმობდა მალევიჩი, როცა ამ კვადრატს ხატავდა. მაგრამ მხოლოდ ამ ამბის წერისას მივხვდი, მთავარი ის კი არ არის, მალევიჩი რას გულისხმობდა, მთავარი ისაა, თუ რა გინდა დაინახო შენ, ამ უცნაურ შავ სიცარიელეში! და შემდეგ რისი

ბიჭი ლურჯი ხელთათმანებით (სრულად)

ის ღამე ძლივს გათენდა. იმედს უიმედობა ცვლიდა და პირიქით. ისხდნენ მოსაცდელში და ელოდნენ. თამოს თათულის ხელი ეკავა და შიგადაშიგ ხელის გულზე კოცნიდა. გამთენიისას თბილისშიც გათოვდა. საავადმყოფოს უზარმაზარი ფანჯრიდან ჯადოსნურად ანათებდა თოვლის სითეთრე.

შენს პარალელურ სამყაროში

მთავარია გჯეროდეს , რომ თუ ვინმეს ეძებ და თუ ვინმეს მართლა სჭირდები, აუცილებლად იპოვნით ერთმანეთს, მხოლოდ ლოდინით არ დაიღალოთ. თქვენ უეჭველად შეხვდებით ერთმანეთს ამ ან ამის პარალელურ სამყაროში!