ისევ.... ( სულ)

ცხოვრება მუდმივი წრეზე ბრუნვაა, როცა გგონია, უკვე საკმარისად მოშორდი ათვლის წერტილს, აღმოაჩენ, რომ შენდაუნებურად ისევ თავდაპირველ საწყისს დაუბრუნდი. ისევ... ისევ... და ისევ... სწორედ ამიტომ გაქცევით ვერაფერს შეცვლი და უშველი შვილო. გამბედაობა

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 9)

უკუნ სიბნელეში გაიღვიძა ექიმმა. ირგვლივ სრული სიჩუმე სუფევდა და ფეხებს ბრმად ადგამდა წინ. ცდილობდა გზა გაეკვლია და იმედოვნებდა სწორად მიდიოდა. აქ ადრეც ნამყოფი იყო, ბავშვობაში, ძალიან დიდი ხნის წინ, ხუთი თითივით არ იცოდა ეს ადგილი, თუმცა რაღაც მაინც

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 8)

დამაბნეველი გრუხუნი არ წყდებოდა. ირაკლი პასუხებს ეძებდა, თუმცა იმდენად შეშინებულნი იყვნენ ვერავინ პასუხობდა. გუგა ექიმად მოწოდებული ყველას დასახმარებლად მიიწევდა, ვინც კი ოდნავ დაშავდებოდა, ან შეშინებულთ თუ მხოლოდ დამშვიდება და დაწყნარება

შეცდომა ( სულ)

ადამიანები სრულყოფილებისგან ძალიან, ძალიან შორს ვართ. ამიტომ შეცდომებს ხშირად ვუშვებთ. მაგრამ რატომღაც სხვისი შეცდომა ყოველთვის ჩვენსაზე ბევრად მუქ ფერებში გვესახება ხოლმე. საკუთარი ნაკლის დასამალად სხვის ნაკლს გამეტებით ვიფარებთ ფარად. აზრი არ

შავი კატა (სულ)

ეს ჯადოსნური ამბავი დაიწყო 13 ნოემბრის, პარასკევს 13:13 წუთზე, როცა მე წინ შავმა კატამ გადამირბინა .....

წრე (სრულად)

-ანუ არ უარყოფთ, რომ თქვენმა შვილმა თქვენი სიძე მოკლა?! -ჩემს შვილს არავინ მოუკლავს! -ისე დაიღრიალა გელამ, თითქოს დაიღალაო ამის მტკიცებით. -გურამ, მოაშორე ეს გოგო აქედან! რა უფლებით არ მიშვებთ პოლიციის განყოფილებაში?! ვინ გიბრძანათ, ვინ მოგცათ

მრუდე ბილიკები ( თავი 5)

მისმინე !- გაბრაზება შეერია ხმაში და ფეხზე წამოდგა. ყველაფერი ისე დავტოვოთ როგორც არის. - შენ ჩემი ძმა ხარ. ჩემთვის ყოველთვის ასე იქნება. უბრალოდ ახლა კარგად არ ვარ, კარგად კი არა ძალიან ცუდად ვარ - ცრემლები გადმოსცვივდა და აივანზე გიჟივით გავარდა .

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 7)

ბაკურმა მორიდებით შემოაბიჯა კაბინეტში. ირაკლის მოპირდაპირედ ჩაჯდა სავარძელში და დაელოდა საუბრის წამოწყებას. -კიდევ ერთხელ გამარჯობა ბაკურ. -შეგიძლია ბაკუ დამიძახო. გუგასთვის ძვირფასი ადამიანი, ჩემთვისაც ძვირფასია. -მადლობა ბაკუ. პირველ

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 6)

ერთ საათიანი გაჭირვებული სიარულის შემდეგ, ფანრებით შეიარაღებულებმა გვირაბის ბოლოს მიაღწიეს. ზემოთ აიხედეს, კიბეზე ავიდნენ და მრგვალი ასაწევი რკინის კარი გაჭირვებით ასწიეს. ირაკლიმ ხარბად ჩაისუნთქა სუფთა ჰაერი და ირგვლივ მიმოიხედა. პატარ-პატარა

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 1-5)

სიტყვები ქარში წამიერად იფანტება და ზურგს უკან მონასროლი ტყვიასავით ქრება. მას შემდეგ რაც სულში ჩააფურთხეს და გოლიათის ცხოვრება ფსკერზე ეშვება თავს ვერაფრით უმხელს სიმართლეს.