გაუჩინარებული (სრულად)

- გეგი, ჩემი გვარი დაგავიწყდა? - ჯაფარიძე, თუ სწორად მახსოვს. - ჯაფარიძე უნდა გააცნო ოჯახს? - ოჯახსაც გავაცნობ და მთელ სამყაროს. ხო უნდა იცოდნენ, რომ თორნიკეს შვილი დავკერე და ყველაზე მაგარი ვარ ჯიშში.

ცხოვრება პროცესია

არ უნდა ველოდოთ ქუჩაში მილიონის პოვნას, არც თეთრ რაშზე ამხედრებულ პრინცს, როგორც ამას ბავშვობაში ზღაპრები გვასწავლიდნენ ; ლოდინს მოძრაობა უნდა ვარჩიოთ და უსიამოვნო ვითარებაშიც კი ჩვენთვის დადებითი აღმოვაჩინოთ...

პაზლების ქურდი X /აჩრდილზე მონადირე/

- არ მინდა შენი მოსმენა, - მოსხიპა ცივად - უკვე ძალიან გვიანია! გაეთრიე აქედან და ძალიან ეცადე, რომ გზაზე აღარასდროს გადამეყარო, თორემ... ყველაფერი სხვაგვარად დასრულდება. - მომკლავ... - ეს არ იყო კითხვა, დუჩემ თავი მიაბრუნა და თვალი გაუსწორა.

"აღდგომა საიქიოში"(სრულად)

-ალალე?!-ხის კარზე ფრთხილად მომიკაკუნა ზაქრო ძიამ. -ჰოუ,-გავაგონე და გადაბრუნება ვცადე, გამიჭირდა.ვიწროდ ვწევარ.დაენანათ განიერი საწოლი?გავბრაზდი ჩემებზე და რის ვაი-ვაგლახით ვიცვალე გვერდი.

პაზლების ქურდი IX /აჩრდილებზე მონადირე/

- ისწავლე ჩემი ნდობა! ისწავლე ჩემი სათანადოდ დაფასება და არასოდეს იფიქრო გაქცევაზე, გასაგებია?! აღარასოდეს სცადო ჩემგან გაქცევა, გაფრთხილებ! - იარაღის ლულა მკვეთრად მომაჭირა მკერდზე, სვიტერზე ჩაბღუჯული ხელი უარესად დაემუშტა და ერთიანად გაუთეთრდა.

პაზლების ქურდი VIII /აჩრდილზე მონადირე/

- არ გიხდება, შენი ბუნებრივი თმის ფერი ბევრად ჯობია. - რამდენი ხანია რაც იცი? - სანამ მანქანაში შემტენიდი უცერემონიოდ, მაშინ მივხვდი. - როგორ? - დაგყნოსე, შენი სუნი ვიცანი.

პაზლების ქურდი VII (მეორე ნაწილის დასასრული)

- კი მაგრამ, ჩვენ იქაურობა შევამოწმეთ! - არა, სარდაფი... იქ სარდაფია, ბეტონის იატაკის ქვეშ ხუფია... პირველი სართულის მარცხენა ფლიგელი, ყველაზე ბოლო ოთახში... იქიდანაა შესასვლელი... - კარგი, გავიგე, ახლა მითხარი იქ რა მოხდა. - ვცდილობდი ლაპარაკში დრო

"ფანქრიჭამია"(სრულად)

-მოდი აქ,მოდი,-ღიმილით დამიქნია ხელი და სანამ მისკენ წავიდოდი,იღლიაში ამოჩრილი თეთრი საქაღალდე მოიმარჯვა.ვერ ვიცანი,სანამ მივუახლოვდებოდი,ათას ვინმეს მივამსგავსე,მაინც ვერ ვიცანი. როგორც კი მივედი,მაშინვე საქაღალდე გამომიწოდა.

პაზლების ქურდი VI /მეორე ნაწილი/

არ მიყვარს სურათის წინასწარ ნახვა და პაზლების ისე აწყობა, ეს იგივეა, რომ წიგნის კითხვა ბოლო გვერდიდან დაიწყო. რაღა აზრი აქვს თამაშის გაგრძელებას, თუ დასასრული წინასწარ გეცოდინება? მთელი მუღამი პროცესშია - დუჩე ქავანა.

პაზლების ქურდი V (პირველი ნაწილის დასასრული)

მართალი ვიყავი, მის გამბედაობას დუჩეს უნდა ვუმადლოდეთ. ასე თქვა დუჩეს რომ არ შემოელაწუნებინა ჩემთვის, კიდევ კარგახანს ვერ შევძლებდი შენთან მოახლოებასო. ჩემს შეცდომას ნუ გაიმეორებ, თორემ მერე გვიანი იქნებაო.