ერკე მიდასი - მეტრო (8)

ხელებშეკრულს და ტკივილის მთელი ამალით სავსეს გამოეღვიძა. ჯოჯოხეთს თუ დაარქმევდით იმ ადგილს, სადაც მოხვდა და საბოტაჟის მოწყობის გათვალისწინებით თვითგვემის განაჩენით დაიჭირეს. გვემა სულის სატანჯველად ექცა და ტკივილს ვერსად გაურბოდა, ვითარცა გარდუვალის

აბლაბუდა (მეოთხე თავი)

ხმა ვერ ამოვიღე, მაქსიმალურად ვეცადე არ შემემჩნია წყენა და ტკივილი, თუმცა იმ ღამით, როცა გვერდით მოწოლილმა მეუღლემ ზურგი შემაქცია, კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ ქალის ნათქვამი სიტყვები სულაც არ იყო ხუმრობა.

ერკე მიდასი - მეტრო (7)

-ნაძირალა! - იღრიალა მუზეუმში დაბრუნებისთანავე და მის კაბინეტს მიაშურა. სწორედ, რომ საშიშ გარემოებაში მოექცა მისი სხეულიც და უკუნ რეაქციებს მოჰყვა ყოველი შემდეგი მისი სვლა. - გამოდი გარეთ, თორემ ამ კარებს ჩამოვიღებ და შენც ქვეშ მოგაყოლებ! - უკვე მის

მეტრო (6)

გაუჭირდა ამ საგრძნობლად მოხუცი ქალბატონის კაირასთან მიმსგავსება. ვერც იჯერებდა და გულს ვერ იმშვიდებდა, რა უნდა მომხდარიყო ამ ოცდახუთ წელიწადში ამის გარკვევა ეწადა. რასტიმ კარიც დახურა და უკან გაჰყვა ბებოს. სახლის ინტერიერი თითქმის იგივე დარჩენილიყო,

ერკე მიდასი - მეტრო (5)

გონება დაებინდა. გრძნობები ერთმანეთში ერეოდა და მეხსიერების მთავარ ფრაგმენტებს სწოვდა მისი გონებიდან, რომელსაც ძლივსღა იხსენებდა. სახეში გაილაწუნა. -შენ? -კი. - მოკლედ მოუჭრა მოპასუხემ.

აბლაბუდა (თავი მესამე)

ქალბატონი ელენე უკვე გონს იყო მოსული, შუბლშეკრული უმზერდა პლასტირით მკლავზე მიმაგრებულ პეპელას, რომელსაც წვრილი მილით გადასხმის აპარატიდან ბლანტი სითხე უერთდებოდა. ვაღიარებ, საავადმყოფოს კვალობაზე, საკმაოდ კომფორტულ ოთახში მოეთავსებინათ,

ერკე მიდასი - მეტრო (4)

უცნაური ელდა მიელამუნა მის გონებას, რომელსაც არანაირი საზღვარი არ ჰქონდა ადამიანთა გრძნობების სიმძიმის და სიფაქიზის ცხოველისეული მოთხოვნილება გაუჩნდა. გრძნობების მოთოკვას ვერ ახერხებდა, სიმძიმეგადაგორებული მისი სხეული დუნედ მოძრაობდა და რაღაც, რაც

ადამიანური ცდუნებანი (თავი 2)

-ჩემთან სექსი უნდოდა, სხვა არაფერი, მერე კი უბრალოდ გამოყენებული ხელსახოცივით მომისროლა. ნაცნობი და ძალიან ბანალური რამ შემთხვევია გოგონას, როგორც ჩანს. უბრალოდ ზერელედ ვუსმენ. ფიქრებით სხვაგან ვარ.

ერკე მიდასი - მეტრო (3)

ჩემო გვრიტებო და საყვარელო მკითხველო, შეუდექით საქმეს, რასტის ლოდინი არ უყვარს და ვერ იტანს, როცა ყურადღებას არ აქცევენ... წაიკითხეთ და მითხარით თუ გაინტერესებთ როგორ გაგრძელდება ისტორია. და როგორ წარმოგიდგენიათ რა მოუვა რასტის?

ალინა (სრულად)

-რა ხდება მირიან?-მშვიდად ეკითხება დადა.ბიჭი ჯერ კაპიშონს იხდის, შემდეგ კეპს დებს იქვე სკამზე და თვითონაც ჯდება.ჯიბიდან რაღაც პატარა ნივთს იღებს და მაგიდაზე დებს, მხოლოდ შემდეგ არჩევს ალინა თუ რა არის, მეხსიერების ბარათს ნელა იღებს დადა და ნოუთბუქს