ჩანახატი
მასში 2 გული ცემს
ყველაზე ლამაზი იყო, როცა პირველად აემღვრა ხასიათი... სულ ეძინება და ჭირვეულობს. სახე ცოტა შეუშუპდა და თვალები ხშირად აქვს ამოღამებული. ეზარება გაპრანჭვა და აღარც მის საყვარელ თვალის ჩრდილს
ჩანახატი
მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა...
მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა... და როცა ვიღაც მეკითხება რატომ ვიღიმი... უცნაურია მაგრამ ვამბობ "ისე უბრალოდ"... თითქოს არც არაფერიო(ისევ ვიღიმი) ეს ღიმილი შრამია ჩემი, ყელში მობჯენილ მძიმე ბურთსაც აკავებს დიდხანს... სანამ არ იგრძნობს
ჩანახატი
„ერთი შეხედვით ადამიანობა“
უბრალოდ ვუყურებდი, ვუყურებდი რადგან მისმა ქმედებებმა, ჩემი დაინტერესება სულ მარტივად შეძლო - მის თვალებში საოცარი ადამიანობა ჩანდა, ის ადამიანობა, რომელიც ახლა იშვიათობაა, მაგრამ იყო სევდაც - ვერ მივხვდი რა შეიძლებოდა
ჩანახატი
რეალობა
კარგი რა, ნუ მოიწყინე, გინდა რაღაც გაჩვენო? მოდი, ფრთხილად, გაიხედე, ფერმკრთალ დისკოს ხედავ? არა, ეს ჩემი არაა, ჩემი ჯერ ასე არ კაშკაშებს, იქეთ, უფრო უკან, დაინახე? იცი ეს რა არის? – ჩემი მიზანია. ჯერ სულ ახლახანს გამოჩნდა და ამიტომაა ასეთი
ჩანახატი
საუბარი უცნობთან...
საღამოს ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო... ცივი სიო გოგონას სახეზე ეცემოდა და მის კუპრივით შავ თმას უფრიალებდა. ირგვლივ ყველაფერი სამარისებულ სიჩუმეს მოეცვა,რომელის ხმასაც მხოლოდ ფოთლების შრიალი არღვევდა.გოგონა მის რვეულს ავსებდა და შიგადაშიგ მის
ჩანახატი
ჩემი გალაქტიკა-*დურმიშხანი
"ჩემი გალაქტიკა ძალიან დიდი იყო,დასაწყისი და დასასრული არ ჰქონდა,მართალია არსებობის ბევრ წელს არ ითვლიდა მაგრამ იმ წლებში მან უამრავი რამ გამოიარა,ცუდიც და კარგიც,ბევრი პლანეტა უნახავს საკუთარი ციური თვალით.იყვნენ პლანეტები რომლებსაც დარდისთვის ვერ
ჩანახატი
. . . . . . . .
კოსმოსშიც კი არ ვყოფილვარ, მაგრამ კოსმოსი ვარ... არც ასტრონავტი ვარ, არც ასტროლოგი, არც ასე კაშკაშა უსი და არც სუპერნოვასგან წარმოქმნილი ნისლეული... რაღაც ვარ:
ჩანახატი
Infinity
მთვარე და ვარსკვლავები...ღამედა მისი ფიქრები.წვიმა და მასთან შერეული შენი გულიდან წამოსული ცრემლები...ოცნებები რომლებც ნაწილ-ნაწილ იმსხვრევა და სათითაოდ გაცლის ძალას,იმისთვის რომ ცხოვრება გააგრძელო.რომ გაძლევს ძალაც იმდენს რომ გგონია მთებს
ჩანახატი
ავრორა
ღამე...ბურუსი...კვამლი...იძინებ და ვერ იძინებ.შავბნელ ცას გაჰყურებ და ესაუბრები ღრუბლებს უკან დამალულ მთვარეს,თითქოს ისიც გაგირბის და არ სურს მოგისმინოს. კი მაგრამ ისიც ადამიანი ხომ არ არის?!ოხ ეს ადამიანები!არ მესმის მათი!მე მხოლოდ ღამის
ჩანახატი
ნაცრისფერი გოგონა
ის ყოველ დღე გაივლიდა ნაცნობ ადგილს, ფეხით, სრულიად მარტო. მნიშვნელობა არ ჰქონდა ეს იყო გაზაფხული, ზაფხული, შემოდგომა თუ ზამთარი, ტრადიციას არასდროს არღვევდა. ქუჩის შესახვევში პატარა, მყუდრო კაფესთან გაჩერდებოდა, ცოტა ხნით დაფიქრდებოდა, შემდეგ კიტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
