სათაური არ მინდა რომ ჰქონდეს...

რეალური სისუსტე სხეულზე...როცა ვერ გრძნობ ან უბრალოდ გესმის მაგრამ,პასუხს ვერ სცემ ისე რომ გაიგონ...გაიგონ შენი ტკივილი,გრძნობა...როცა არავინ გისმენს და ფურცელსაც ვერ უამბობ შენს ემოციებს რადგან ვერ გრძნობ ხელებს...მხოლოდ სუნთქვას უსმენ...როცა

მტრედები

მტრედები, მტრედები... ხო ფერად-ფერადი მტრედები! თეთრი, ნაცრისფერი, მოწითალო... ნინა მათი ნაწილია, ხო ჩემი ნინა... -თუ არ წამოხვალ, ჩემი მტრედები აღარ მიგიღებენ!-ამბობს და აივნებიდან მომზირალ ხალხს უყურებს.

სიყვარული უბერავს

სიყვარული რა უცნაური რამეა არა? უბერავს,როგორც ერთხელ მე და შენ ვთქვით. იცი, არაფერში გადანაშაულებ და შენზე გაბრაზებული არ ვარ,ერთადერთი ვისაც ვადანაშაულებ იმაში რომ ჩემთან აღარ ხარ ეს მე ვარ,მაგრამ გული მტკივა.

მოგონებები

ხანდახან, მარტოობის სიცარიელე ხელს რომ ჩამკიდებს, ჩემი თავიც ცარიელი მგონია. ამ დროს უბრალოდ ვზივარ და მოგონებების ჯაჭვს ვეჭიდები, თითქოს ხავსია და მისგან შველას ველი. მერე ვხვდები რომ აზრი არ აქვს და მინდება ყველაფერი გავანადგურო, რაც უხილავ

წერილი ღმერთს

თუმცა თვალები, ვუყურებ გოგონას სარკდან და ვხედავ-მისი თვალებიდან შენ მიყურებ! უყურებ უძღებ შვილს და ბოლოს თვალთაგან ცრემლად გადმოხვალ.... შენ ხარ ნამდვილი და ერთადერთი, შენ ჩემში ხარ და მე შენ გიპოვი!

მიყვარხარ მარია!

არამარტო წვიმის დროს! ყველაზე ძვირფასი ხარ. ყვენაიაირად საუკეთესო ხარ ჩემთვის. როცა გიყურებ, შენს თვალებში საოცარ ფანტაზიას ვხედავ, ფანტაზიას, რომლითაც შენ შენს თავს ქმნი და ხდები ისეთი, როგორიც ხარ. ვამაყობ რომ გიცნობ და უფალს მადლობას ვწირავ ,

ვერც ამას მოვერიე...

მე არ ვარ იდეალური. ისევე როგორ შენ ან ის ქალი, ქუჩის ბოლოს გაზეთებს, რომ ყიდის... მე არავინ ვარ. ისევე როგორც შენ და საერთოდ აქ არსებული ყველა სულიერი.... და მაინც... სარკის წინ მომზირალი, საკუთარი ანარეკლის შემყურე, თავს ზიზღით გვერდით ვწევ და

ტკივილი

ტკივილი რომელიც სულ ჩემში სახლობს მას მერე რაც დავშორდი ჩემს სიყვარულს და დავკარგე ის.იმ დღის მერე რას ვაკეთებდი რას ვაკეთებ და რას გავაკეთEბ არ ვიცი ცუდი ისაა რომ მისი სიყავრულის სხვა რამეში გადატანა ანდა ვინმეთი შეცვლაა შეუძლებელია

დაგივიწყებ!

როგორ მინდა გაგაძევო ჩემი ცხოვრებიდან. სარეველა ბალახივით ამოგძერკვო ჩემი გულიდან, მაგრამ არ შემიძლია. რაღაც მაკავებს თითქოს , ალბათ ის შელახული გრძნობები შენ რომ გამიცამტვერე , ვინ იცის? შესაძლია ის მოგონებები მაკავებს შენ , რომ ხელში შემატოვე.

დიდხანს და ბედნიერად

ვზივარ ტელევიზორის წინ პლედში გახვეული და კიდევ ერთი ფილმის ბედნიერ დასასრულზე მეღიმება. ამჯერადაც გაიმარჯვა მთავარი გმირების "ზღაპრულმა" სიყვარულმა. ბოროტება დამარცხდა და ალბათ კიდევ რამდენიმე წუთი და ქორწილის მომსწრეც გავხდებოდი.