ჩანახატი
მჭირდები.
რა საცოდავი ქმნილება ვარ. საკუთარი თავის მეშენია. ჩემში შიშს იწვევს ის ფაქტი, რომ უმწეო, უსუსური ჩვილივით დავაბოტებ ქუჩებში. ათასი სახე მიყურებს, ათასის თვალებს გადავაწყდები, უამრავი პრობლემითა და ცოდვილის მზერით. ახლა რომ ფიქრი დავიწყო გავაფრენ! ეს
ჩანახატი
ყველა წავიდა...
უეცრად ყველა გაქრა. ასე უბრალოდ, ადგნენ და წავიდნენ. სულ მარტო დავრჩი და თანდათან ვგრძნობდი როგორ ამეკრა ბინდი თვალებზე, ალბათ ვტიროდი. ყველაფერს აქვს დადებითი მხარე, ვინც წასასვლელია უნდა წავიდეს. არაა ამქვეყნად ადგილი ცრუ ადამიანების, ცრუ
ჩანახატი / მარიამ რაქვიაშვილი
როცა მარტოობა გიზიდავს
ხშირად თავადაც ვერ ვუგებ საკუთარ თავს.. მეკითხებიან რაღაცას, მე კი არ მესმის, სად დაფრინავო, უკვირთ, რაზეც პასუხი არ მაქვს... ფიქრი ზედმეტად გიყვარსო, მეუბნებიან, არც მე ვეწინააღმდეგები... მე ხომ ფიქრზე შეყვარებული გოგონა ვარ...
ჩანახატი
სად ხარ?
აივნის კარებს ვკეტავ. კალამს იქვე ვდებ ფურცლებთან, ხვალაც რომ დაგიწერო თავიდან წერილი. თბილ პლედს ვიხვევ, ჩაის ვიმზადებ და გელოდები. სად ხარ?
ისტორია / ჩანახატი
დაშანტაჟებული მკვლელი 2
დაბოღმილი ვკეტავ სახლის კარებს, დაბოღმილი ვჯდები მანქანაში და ვარ ჩუმად აეროპორტამდე. მარკუსმა შემახსენა პასპორტის შესახებ, თორემ უკან მოგვიწევდა მიბრუნება და სავარაუდოდ, მე კიდევ ერთ სილას ვიგემებდი.
ჩანახატი
ნანგრევებში ჩაფლული რეალობა
მხოლოდ ცრემლებს შეუძლიათ წალეკონ სიყალბე, გადარეცხონ მიწისძვრის ნაშთები. თვალწინ რჩება სიყალბისგან განძარცვული რეალობა, ჯალათად რომ აღიმართება, სიბნელეში გტოვებს, თითქოს ოთახში შუქი ჩაგიქრეს. რჩები იქ,სადაც ჰაერიც კი არაა წმინდა. მტვრის ნაწილაკები
ჩანახატი
შენი ადამიანი^^
მერე მატულობდა ფიფქი და ათოვდა თბილისს^^ ათოვდა წყნარად..მთელი გამეტებით.. თითქოს ფიფქები სიყვარულს ლამობდნენ...სიყვარულს წინასწარმეტყველებდნენ...ერთმანეთისკნ ილტვოდნენ და ცის უკიდეგანო სივრცეში იკარგებოდნენ...რაღაც მათ აშორებდათ. რაღაც უხილავი..
ლექსები / ჩანახატი / ერკე მიდასი
შემიცანით!
ერკე მიდასს ყველაფერი აქვს უკვე რაც სჭირდება, ნიჭი სიყვარულის და მადლობის გამოხატვისა ამბობს რაც ითქვა, გულში ის შანსიც დიდად მცირდება, შენს სამყაროში ისევ შენივე თავი რომ შეგყავს.
ჩანახატი
არსებობს კი, იდეალურობა?!
ახლა, რომ ვუფიქრდები იდეალურობა სადღაც არარსებულ სამყაროში გადახვეწილა. არაფერი აღარ არის იდეალური, ფერადი, ლამაზი და იაგუნდისფერი. მახსოვს პირველად რომ შევეჩეხე იაგუნდისფერ თვალებს, ის დღე სადღაც კუთხეში ჩალექილა ჩემს მეხსიერებაში. ვუმზერდი და
ჩანახატი
ნაცრისფერი ქალაქი
ალბათ არ ვინანებ, როდესაც დავტოვებ ყველაფერს. ჩავალაგებ ბარგს და უბრალოდ გავქრები ნაცრისფერი ქალაქიდან, რომელშიც მტვერი დაედო ადამიანობას. მოშავო სილუეტები მოჩვენებებივით დაძრწიან ჩაბნელებულ ქუჩებში. განუწყვეტლივ ისმის ხმაური, უცნობების ტირილშერეულიტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
