წერილი პირველ სიყვარულს

.ამმ... ბოდიში, არ ვიცი როგორ მოგმართო. სიყვარულო? არა, არა. ღმერთო, რა საშინლად ბანალურია. მეგობარო? - ეს კიდევ უფრო დიდი სისულელე.იქნებ რომელიმე თბილი სიტყვა მომეფიქრებინა. რას ვბოდავ... ჯანდაბას, მოდი უცნობს დაგიძახებ. მე ხომ ჯერ არ ვიცი, ვინ

საუბარი EX-თან (მადლიერება)

კითხველი და ალბათ შენც იფიქრებ რომ სევდა მაწერინებს , მაგრამ ეს ესე არ არის, ამ ყველაფრის დაწერის მიზეზი ბედნიერებაა, მე ბედნიერი ვარ და მადლიერი, პირველ რიგში მადლობა რომ არსებობ, სიცოცხლის აზრს მაძლევს თუმდაც ის რომ სადღაც ხარ , არსებობ და

მომკალით,წაიღეთ სხეულის კედლები...

ცივია გარშემო სულ ყველას სხეული , მინდოდა ვინმეზე დაყრდნობა, მიყოლა...მომკალით...ისედაც უგრძნობად ქცელი, გაწიეთ ღიმილი ჰაერს რომ მიხუთავს...

მტკივაა, მთელი სხეული მტკივა…

ნუთუ არ გეცოდება დედა რომელმაც ცხრა თვე მუცლით გატარა,2 წელი ხელში აყვანილი დაგატარებდა… ასე უზომოდ როგორ შეგეძლო ტკივილი მიგეყენებინა იმ ადამიანზე რომელიც, შენს ტკივილზე ყოველ დღე ტიროდა, როცა ავად იყავი მთელი ღამე თვალი არ მოუხუჭავს და

საუბარი EX-თან (რწმენა, დაბრუნდები)

მე მწამს! მწამს რომ მოვა დრო და დაბრუნდები, ალბათ ყველა კაცს ყავს ქალი რომელიც ტკივა, მის გახსენებაზე სული უფორიაქდება და მიუხედავად იმისა რომ უკვე დაოჯახდა ჩუმად გულის ერთ კუნჭულში არსებობს ერთი რომელზეც ხანდახან ფიქრობს ხოლმე, ეს იმიტომ რომ

ვინც ეძებს, ის პოულობს...

ნელი სვლით მივიწევ წინ. ლოკოკინასავით ზურგით დავატარებ ჩემს სახლს. ვაპირებ ჩემი მინიატურული ნაბიჯებით მოვიარო მთელი დედამიწა, იმ იმედით რომ ვიპოვი. თუმცა უკვე მემძიმება მხრებზე ჩემი შემოდგომა, თავისი ქარით, გათელილი ფოთლებით, წვიმითა და უიმედობით,

ვეღარც მომაბრუნებს შენი სიყვარული მე!

სიყვარულმა, რომელიც შენ გაგაჩნია დათმობა გასწავლა... გაშვება გასწავლა. ფიზიკურად ძლიერ, მაგრამ სულიერად დაცემულ ადამიანად გაქცია. სიყვარული, რომელიც ჩვენ გაგვაჩნია პატარა ყუთში ჩავკეტე დ თან წავიღე... იქ, სადაც ძებნას ვერ დაუწყებ შენ...

შენზე ოცნება შემიყვარდა

როცა თვალებში მის თვალებში იკარგები მოსმენისას და აცნობიერებ რომ სიტყვა არ გაგიგია! შენზე ოცნება შევიყვარე მის მეტი არ დამრჩენია რა...

საუბარი EX-თან

გამარჯობა, გადავწყვიტე მოგწერო ესე ამ ფორმით იქნებ ოდესმე ნახო, ალბათ მიხვდები რომ ეს შენ გეძღვნება არც სახელს ვამხელ ამ ჩემს წერილში და არც რაიმე მინიშნება არ იქნება სხვა მკითხველისთვის მხოლოდ შენ უნდა მიხვდე რომ ეს შენ გეხება, უკვე 2 წელია ერთად

არ შემიძლია!!

არ შემიძლია უარი ვთქვა იმაზე რაც ადრე ღიმილს იწვევდა ჩემს სახეზე.ეს მოგონებები ჩემთვის ძვირფასია და არ მინდა ისინი გაქრეს.არ მინდა დამავიწყდეს მისი სახე,ხმა,ღიმილი.. არ მინდა დამავიწყდეს როგორ მიყვარს და ერთ დროს მასაც როგორ ვუყვარდი(( მისი