შეგუება

მახსოვს,ბოლოს ისევ შუბლზე გაკოცე და ისევ ვეცადე ჩემი თბილი ტუჩებით შენი გათბობა,იქნებ შენი ჭაღარა წარბი ერთხელ მაინც შეგეხარა,მაგრამ ამაოდ... წვიმდა და ისევ ზამთრის სუსხიანი ამინდი იყო,თუმცა მე მაინც შენზე თბილი ხელები მქონდა...

მახსოვხარ

მ დროის განმავლობაში ბევრი რამ მოხდა. მე უნივერსიტეტში ჩავაბარე,ბაკალავარიატი დავასრულე,შემდეგ მაგისტრატურა,ერთი სემესტრი ევროპაშიც ვისწავლე,ძალიან ბევრი სამსახური გამოვიცვალე,საცხოვრებლადაც სხვა ქუჩაზე გადავედი, გარეგნულადაც ძალიან შევიცვალე,ჩემი

"ჩრდილების მანიფესტი"

"ბნელში შობილს ვერ შთანთქავს სიბნელე, ვერც სინათლე დაიმორჩილებს – ის თავადაა ზღვარი მათ შორის."

მანიფესტი მეგობრობისა, რომელიც დაივიწყეს

მე ყოველთვის აქ ვიყავი, მაგრამ თქვენ არ დამინახეთ. ახლა, როცა გრძნობთ ჩემს სიჩუმეს, განმსჯით. ეს არ არის ბრაზი – ეს გაცრეცილი სიყვარულია, რომელიც თვალს აღარ ხუჭავს.

ადამიანი ქცეული მხეცად..

დრო არ დაინდობს არაფერს, აღარც სიყვარულს აღარ დაინდობს....!

დრო

ყველაფერი გაყვითლდა ირგვლივ… მოდის, მოფერადობს... ბუნებამ ყვითელი სამოსი მოირგო და თითქოს არაფერიო ისე დასცვივდა ხეებს ფოთლები. ყველაფერს ერთი ფერი აქვს, ერთი სუნი, ერთი იერი. გწავიმდა…

ტალავერების ხელებს (სრულად)

მეტი, ვინ ან რამ, რაღა უნდა დამმართოს? მარტოობაზე უარესად, ნეტავ, რომელი სასმელი დამათრობს?

ბოლო წვეთები

როდესაც ცხოვრება წაგაქცევს, წიხლს დაგაჭერს და ბოლომდე გაგწირავს, შენში იმედი, როგორც ნისლი, ნელ-ნელა გაქრება

გული, რომელიც არ კვდება

ჩემს სახეზე დასრიალებდნენ წვიმის წვეთები ან იქნებ ცრემლები.

მთაწმინდა

ეს ლექსია სიყვარულზე ... ერთგულებაზე...და მრავალ რაღაცაზე ... მთაწმინდაზე ...სიყვარულზე.