"ჩრდილების მანიფესტი"

"ბნელში შობილს ვერ შთანთქავს სიბნელე, ვერც სინათლე დაიმორჩილებს – ის თავადაა ზღვარი მათ შორის."

მანიფესტი მეგობრობისა, რომელიც დაივიწყეს

მე ყოველთვის აქ ვიყავი, მაგრამ თქვენ არ დამინახეთ. ახლა, როცა გრძნობთ ჩემს სიჩუმეს, განმსჯით. ეს არ არის ბრაზი – ეს გაცრეცილი სიყვარულია, რომელიც თვალს აღარ ხუჭავს.

ადამიანი ქცეული მხეცად..

დრო არ დაინდობს არაფერს, აღარც სიყვარულს აღარ დაინდობს....!

დრო

ყველაფერი გაყვითლდა ირგვლივ… მოდის, მოფერადობს... ბუნებამ ყვითელი სამოსი მოირგო და თითქოს არაფერიო ისე დასცვივდა ხეებს ფოთლები. ყველაფერს ერთი ფერი აქვს, ერთი სუნი, ერთი იერი. გწავიმდა…

ტალავერების ხელებს (სრულად)

მეტი, ვინ ან რამ, რაღა უნდა დამმართოს? მარტოობაზე უარესად, ნეტავ, რომელი სასმელი დამათრობს?

ბოლო წვეთები

როდესაც ცხოვრება წაგაქცევს, წიხლს დაგაჭერს და ბოლომდე გაგწირავს, შენში იმედი, როგორც ნისლი, ნელ-ნელა გაქრება

გული, რომელიც არ კვდება

ჩემს სახეზე დასრიალებდნენ წვიმის წვეთები ან იქნებ ცრემლები.

მთაწმინდა

ეს ლექსია სიყვარულზე ... ერთგულებაზე...და მრავალ რაღაცაზე ... მთაწმინდაზე ...სიყვარულზე.

მუზა (სრული ჩანახატი)

-იმ ცხოვრებაში, რომელიც ადამიანმა ერთხელ უნდა გაიაროს, თითოეული მათგანი როლს იღებს, არ ვიცი ამას ბედის წითელი ძაფი ვუწოდო თუ ცხოვრების საოცრება.

არაფერი ჩანს (სრულად)

თავიდანაც, გულში ჭრილობით დავიწყე ჩემი სულის სამუდამო დაჩრდილვა და მივაღწიე კიდეც. ...მაგრამ, სახლს, ჩემს მუდამ ქარით აჭრიალებულ სახლს, რა შემიცვლის...