რას ხედავ ტბაში ?! ( ნაწყვეტი )

ამ ქალსაც ასე დაემართა, ესეიგი, რაღაც ზოგადი მონაზონიდან, ჩემთვის სრულიად კონკრეტულ მონაზონად იქცა და ჩემს წინ წარდგა თავისი თეთრი სახით. ზუსტად ჩემს თვალწინ. მგონი მონაზონი ასე ახლოს, არც არასოდეს მენახა, ის კი

არის ხოლმე...

არის ხოლმე , სიცარიელე შემოგიძვრება სულში და ისე გიყინავს მთელს შიგნეულს, სიცივისაგან გამოწვეული ტკივილი , სულიდან სხეულში გაიჟღინთება და ვეღარ შველი... საკუთარ თავში, ფიქრებში, ემოციებსა და გრძნობებში იკარგები...მერე დგახარ

დიაგნოზი დედა

-სანდრო, ცოტა სწრაფად გთხოვ, ძალიან მტკივა!-აღელვებულმა ჩაილაპარაკა ნინომ და ოფლით დაცვარული შუბლი შეკრა მორიგი ტკივილის წამოვლის შემდეგ.

გადაკვეთა კლასელთან

ამ ლილიებს გიგზავნი 02:39 წუთზე ,რადგან იმედი მაქვს ისევ გიყვარს და კიდევ იმიტომ რომ ლულე და ლულუ უკვე გყავთ....

წერილი მამას

დილით როცა მზეს ჯერ კიდევ არ ქონდა დასრულებული დედამიწის ირგვლივ სიარული და გარდამავალი პერიოდი იყო ღამესა და დილას შორის, გამეღვიძა უცნაური შფოთვით. მაღვიძარა 07:30 სთზე იყო დაყენებული და წესთ გამოფხიზლება უნდა გამჭირვებოდა.

ბრძენის ბოლო სამოსი

ზუსტად მაშინ,როცა ხეს,ის ბოლო, დამჭკნარი, ყვითელი ფოთოლი ჩამოუვარდა,ძალიან დამწუხრდა.

ჩუმი ბრძოლა

ცხოვრებას ღამე ვიწყებ, მაშინ, როცა ყველა იძინებს, მაშინ, როცა მარტო ვრჩები ჩემს ფიქრებთან ერთად და კალმითა და ფურცლით შეიარაღებული ვებრძვი მათ. ჩემს დარდს, წუხილს მელანს ვატან, უცოდველ ფურცელზე ვიყრი ჯავრს.

რომანტიკა

ცოტა ღვინო, თამბაქო,მაგიდაზე გადაშლილი წიგნი და გარეთ ნაცრისფერი ღრუბლები! სევდის მომასწავებელი, რომ არის, აი რა მიყვარს! ახლა ფიქრის დროა, ბევრი ფიქრის, ახლა წარსულის გახსენების დროა...

სიზმარი

- სად მივდივართ ?! - გზას მივანათე,და შეშინებულმა ვკითხე,ყველანაირად ვცდილობდი ხმაში შიში არ დამტყობოდა. - ჩემ საყვარელ ადგილას - ისევ გამიღიმა. - მეც მომკლავ ?! - ტირილი მინდოდა. - მე არაფერი დამიშავებია მათთვის,არცერთი სერიოზული საქმე ჩემს თავზე

სათაური მოიფიქრე შენ

იქნებ ხანდახან ჩვენ საკუთარი ცხოვრებისთვის ზუსტად ეს ფარდები ვართ არ ვუშვებთ სინათლეს ჩვენში რომ ყველაფერი განათდეს.