შეხვედრა შერლოკ ჰოლმსთან (ანუ შერლოკირებული)

-კაი წავედი ვიძინებ -ხვალ ადრე უნდა ავდგეთ არა? -თუ არ გინდა რომ გასაუბრებაზე დაგეძინოს ან ჩაწითლებული თვალებით მიხვედე ადრე უნდა დაიძინო მეუბნება მზრუნველად ნინი და ოთახიდან გადის. მე კი სააბაზანოში შევდივარ. თბილი წყალი გაყინულ კიდურებს მილღობს და

ვიციდან არ ვიციმდე...

ვიცი, რომ ვარ, თუმცა არ ვიცი როდემდე… ვიცი, რომ სანამ ვარ, ჩემი ყოფნა ისეთი უნდა იყოს, რომ მიხაროდეს, რომ ვარ, თუმცა ხშირად არ ვიცი, როგორ უნდა მოვახერხო ეს…

გა–ფრენა..

– მითხარი.. – რა? – მითხარი, რომ შენც გრძნობ.. – რას? – იმას, რასაც მე ვგრძნობ.. – შენ რას გრძნობ? – სიცოცხლეს..

უცნაური სამოთხე ანუ კედელზე მიჭედებულ ლურსმანთა ქვეყანა

ბრახ...ბრახ...ბრახ...დაიბადა...მაშინვე დაასაქმეს...საკმაოდ მძიმე ტვირთი აჰკიდეს და უთხრეს:აბა შენ იცი! უნდა გაუძლო!

ზამთარი, ბებია და სასწაულის სურნელი

რისი სურნელი აქვს ზამთარს თქვენთვის? ჩემთვის სასწაულის. წელიწადის ეს დრო თვითონ ზღაპარია, რომელიც სავსეა საოცრებებით, ახდენილი სურვილებით, სინაზით, სასწაულის მოლოდინით და ჩემთვის ბებიასთან გატარებული დროის მოგონებებით. ზამთარი, ეს ის დროა როდესაც

იყავი მუდამ ბედნიერი

იყო ბედნიერი ეს ნამდვილად მარტივია, მთავარია ბედნიერებას გულის კარი გაუღო და ნება მისცეს რომ შენს სულში და გულში შემოაღწევს... ყველა ადამიანს აქვს ბედნიერებისთვის სულ პატარა მიზეზიც კი... თუმცა ეს სულ პატარა მიზეზი შეიძლება დიდ ბედნიერება იქცეს, თუ

გაყინული ფიქრები

არაფრის მეტყველი სახით შევყურეებ მასას და ჩვენ შორის ზიზღი იკვეთება. . იმდენად დიდია მათი ზიზღი რომ ვერ იტევენ . განა შეიძლება უბრაალოდ გვერდის გააკვრით ადამიანმა ძალიან ბევრი საშინელება გითხრას, განაა შეიძლეება ქუჩაში მდგარმა მათხოვარმა ფული

შეიძლება მე რომ,ვიყო მხატვარი?!

რა არეული ვარ..უბრალოდ ამაზრზენად,ჩავიფალი ხატვაში..."საუკუნისგრძნობებშემონახული" პორტრეტების დახატვით იმდენად გავერთე,ვეღარ გავიაზრე რომ,რამე გამხარებოდა ან ვინმე შემყვარებოდა...სამაგიეროდ ხატვამ ყველაფერი პირიქით განმაცდევინა.

მისტერ ჩბოსკი და მარტოსულობის უპირატესობანი

ვისაც წიგნი არ გაქვთ წაკითხული იმედია ცოტათი მაინც დაგაინტერესეთ და არ დაგასპოილერეთ , ხოლო ვისაც წაკითხული გაქვთ გამიხარდება თუ მოგეწონათ

ისევ შენ...

გხედავ და თითქოს ყველაფერი იყინება ჩემში... ვგრძნობ მონატრებისგან როგორ თრთის თითები და შინაგანად როგორ ვიმსხვრევი... არ ვიცი როდის მივეჩვევი ამ ყველაფერს, მაგრამ ეხლა არ შემიძლია... როგორ მომნატრებიხარ... ყველაფერი ერთბაშად ებრძვის ერთმანეთს...