ცისარტყელასფერი(სევდა)

მე ლოთი ვარ, მაწანწალა, სუნიანი შუახნის კაცი, ძველი მექალთანე, სამი ქალიშვილის და ოთხი ვაჟკაცის მამა. სანამ ჩემს ერთადერთ ცოლს დავკარვავდი, ჩემი ცხოვრება ცისარტყელას მსგავსად ნათელი და მშვიდი იყო.ოჯახში ოთხნი ვცხოვრობდით. ქვეყნად არსად მეგულებოდა

ადამიანური კარიკატურები

-ყოველთვის ცდილობ იყო ის,ვინც ხარ?! თუ უბრალოდ ხშირად გიწევს თამაში?! -ყოველთვის ვერ იქნები ის, რაც ხარ, ეს შეუძლებელია! -კი,მაგრამ,რატომ? არ ჯობს,ყოველთვის იყო ის, ვინც ხარ,ის,რაც ხარ და რასაც წარმოადგენ?

იდუმალი

დიდი ხანია არაფერი დამიწერია,ახლა კი პატარა ჩანახატით გიბრუნდებით, ჩემი ცხოვრების პატარა მონაკვეთის აღვწერ, რომელმაც დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე, უსაზღვრო ბედნიერებისა და ტკივილის გრძნობით მინდა ამ ამბავის გაზიარება თქვენთვისაც და მადლობელი

პატიება

მიყვარს სოფელი.მე სოფელში დავიბადე და აღვიზარდე.მიყვარს სუფთა ჰაერი...ჩიტების ჟღურტული...ჭრიჭინების ხმა ღამღამობით...ტყეში ხეტიალი...ვარსკვლავებით მოჭედილი ცის საათობით ყურება...მიყვარს სიჩუმე...მიყვარს სეირნობა როცა მთვარე გზას ანათებს...საოცარი

გაურკვევლობა

ზიზღამდე უკვე რამდენიმე ნაბიჯი დარჩა, ვცდილობ ნელი და პატარა ნაბიჯებით ვიარო, რადგან მალე არ შემზიზღდე, როგორც დანარჩენები. ჯერ კიდევ ვებღაუჭები იმედს, რომ გზის გაგრძელების ნაცვლად უკან დავიწყებ სვლას. ალბათ მეშინია კვლავ განადგურების. ეგოისტი ხარ,

უსიცოცხლო

ადრე ერთი ნახვით შეყვარებას სისულელედ ვთვლიდი.დღეს მეც სულელი ვარ.საერთოდ არაა საჭირო იცნობდე ადამიანს რომ შეგიყვარდეს.არსებობს უამრავი ადამიანი რომელსაც წლების განმავლობააში იცნობ თუმცა არ გიყვარს.არსებობენ ისეთებიც არ გინახავს და

1460

ცუდია როცა xx წლის ხარ და ხელში არაფერი გიჭირავს, არც გონებაში გაქვს რაიმე გეგმა და არც ის იცი საერთოდ რა გინდა. როცა გინდა "აქედან გაქრე" და წახვიდე მაგრამ, არც ისეთი ადგილი გეგულება სადაც წახვიდოდი, არ გეგულება ადგილი რომელსაც არასდროს დატოვებდი!