ღმერთები

მე მთელი ძალებით ვებრძოდი ქრისტიანულ, უმაღლეს ფილოსოფიას, რამეთუ ვიყავი ქრისტიანი, შემდეგ კი, უბრალოდ ქრისტიანი, შემდეგ დეისტი, განვითარების უმაღლეს საფეხურებზე გახლდით აგნოსტიკი და

პირველი და ყველაზე დიდი იმედგაცრუება

დაუფიქრებლად ვტრიალდები და ვუყირებ ჩემ პირველ სიყვარულს რომელსც ტუჩის კუთხე ჩატეხილი აქცს და ცალყბად მიცინის.. როგორ მინდა მივვარდე და მთელი არსებით ჩავეხუტო დაუკოცნო სახის ყოველი წერტილი, ჩემი გაყინული ცხვირი

უპასუხოთ დარჩენილი სიყვარული

სანამ სიკვდილი კარზე მომიკაკუნებდა ყველაფერი კარგად იყო . მიყვარდა სიცილი , გართობა , ცანცარი მაგრამ როდესაც შემიყვარდა თითქოს ყველაფერი უფრო ფერადი გახდა . არცკი ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა რომ მისთვის მესიამოვნებინა

მიყვარხარ,მენატრები,მჭირდები....

მენატრები,მიყვარხარ,მჭირდები ამ სამი გრძნობით დატვირთულს სევდა მაწვება ჩემი ბრალია ახლა რომ მენატრები მანამდე რომ მივმხვდარიყავი რა მოყვებოდა ჩემს უყურადღებობას ახლა ასე მტკივნეული არ იქნებოდა მონატრება ტკივილი გულის

ქარს!

ო, რომ იცოდე როგორ მიყვარს ეს საოცარი დრო. მის ხსენებაზე თვალებს ვნაბავ და წარმოვიგენ მოშრიალე ფოთლებს, თუ როგორი სიმაღლიდან ეცემიან და მეგებებიან, ვით ხალიჩა ნაირფერად ნაქარგი. წარმოვიდგენ თბილ პლედს, როგორ მეხვევა, ცხელი ლიმონიანი ჩაი კი მითბობს

გულისრევა

აბა რა ვიცი მოკლედ, წერილის მიწერა მევალება საკუთარ თავთან და მხოლოდ მაგიტომ გადავწიტე გელაპარაკო, თორემ შენც იცი ამას ჩემი ნებით, რომ არ ვიზამდი.

დეპრესიული აფეთქება

არ მესმის რატომ უნდა გაუძლო, როცა შეგიძლია ყველაფერს ბოლო მოუღო; ამ ღამეს, ამ წუთას, ამ წამს. დაცარიელებულ ქუჩებში მიდიხარ და გრძნობ რაღაც არაამქვეყნიურს. თან გსდევს აწ გასტაფილოსფერებული ცოცხალი ლამპიონები და ფეხაკრეფით მოგდევს

სიკვდილამდე მენატრება

არც ვიცი მას მერე რამდენი ხანი გავიდა,მიყვარს მისი თითები,ღიმილი და მუქი ყავისფერი თვალები,რომელიც ასე სიყვარულით,აციმციმებულნი მიყურებდნენ

სიყვარული იმათთვისაა, ვინც ფიზიკურ გადატვირთვას უძლებს...

როგორც ამბობენ, შტორმის დროს მიმოფანტული ყვავილების მსგავსად, ადამიანის ცხოვრება უსასრულო გამომშვიდობების სცენაა,თვალებს თუ დახუჭავ, არაფერი შეიცვლება. არაფერი გაქრება მხოლოდ იმის გამო,

წერილი მშიშარა მეს!

შეიძლება ფოთოლიც ვარ- მწვანე და ყავისფერი... ასე მგონია აჩრდილი დამყვება, სულში მიძვრება და ყველაფერს მირევს, შემდეგ თავისითვე დაალაგებს ყველაფერს და გაქრება და ისევ ასე გრძელდება... მინდა მოგაშორო, მშიშარა მე, მოგაშორო შავი ნახატი, მინდა მოლბერტზე