მთის სიყვარული

მთის სიყვარული. ღამით ცა ყველაზე ლამაზია.ამიტომაც მიყვარს დაღამებისას მინდორზე წოლა და ცის ყურება.ნელ-ნელა რომ იჭედება ვარსკვლავებით და სახეზე ღიმილს გფენს, თან გაძლევს შესაძლებლობას შენს ფიქრებთან მარტო იყო. აწონ-დაწონო ყველაფერი,

ხმა წარსულიდან, ანუ წერილი მომავალ მეს

ყ*ლეზე დაიკიდე, მთავარია საკუთარი თავი არასდროს დაგიკარგავს. ადამიანები მიდიან და მოდიან, მაგათ რა გააჩერებთ. ავტობუსს გვანან, უბრალოდ ცოტა მოიცადე და სხვა მოვა. არ ღირს იდარდო მათზე, რას გაუგებ? ყველა სხვადასხვანაირადაა მოწყობილი, ხომ იცი. ვიცი,

ძილისპირული

სიზმარი ყველას სიყალბე გვგონია, არადა იქნებ ცხოვრება არის ყველაზე დიდი სიყალბე რასაც როდესმე უარსებია...ემოციების გამოხატვა ფხიზლად რთულია და როცა გვძინავს ემოციები გამოგვხატავენ, გვამჟღავნებენ გაღვიძებისას კი სადღაც კუთხეში მიგვატოვებენ.

უაზრო ფიქრები !!!

არის მომენტები როცა ადამიანი იმდენად გეზიზღება რომ მისთვის სუნთქვაც კი გენანება და არ იცი რა გააკეთო როცა ის შენს დამცირებას სცდილობს, ამიტომაც შენ უბრალლოდ დუმილს ირჩევ და არ უყადრებ იმ ადამიანს თავს ვინც შენს საზოგადოებაში დამცირებას ცდილობს.

უსათაურო

არჩევანის საშუალება მაქვს მაგრამ ვხვდები რომ კარის კაღების მეშინია.. მეშინია შენი გაქრობის და სულიერი ტკივილის რომელსაც ალბათ საუკუნეები ვერ მოაშუშებს.. დროო.. ის არაფერს კურნავს უბრალოდ იარებს მაჩვევს და ღიმილს მაიძულებს.. მე განხსვავებული სამყარო

დაბრუნება

-ღამის 4 საათია და შენ ისევ არ გძინავს?-არა, არ მაძინებს ფიქრები...- და განა შენს ათასგზის არეულ ფიქრებში ამჯერად რა თემა შემოჭრა, რამაც გაიძულა კვლავ დამბრუნებოდი.. კვლავ მოსულიყავი ჩემთან და დაგეწყო კითხვების დასმა, რომელზედაც

მე ამ ყველაფერს ვგრძნობ

ერთი ნახვით სიყავრულის არასდროს მჯეროდა მანამ,სანამ შენ არ შეგხვდი შემთხვევით იმ საღამოს რესტორანში, შენი უბილე იყო როგორც მივხდი და მეგობრებთან ერთად აღნნიშნავდი,ყველაზე სადა,ყველაზე მიმზიდველი,ყველაზე ლაღი შენ იყვაი,ახლაც ვერ გამიგია რატომ

თქვენთვის წერილია!

მეშინია სიჩუმის ახმედ.ლილიმაც ხომ ვერ გაუძლო უსიტყვო ცხოვრებას?მეც ვერ ვუძლებ.ხალხი მაბიჯებს და პირველად ვგრძნობ ამგვარ ტკივილს და გაოცება ძრავს ჩემს არსებას.არ ვიცი რატომ ხდება ასე,არ ვიცი რატომ არ ვგავარ სხვებს.ყველაფრისთვის პატარა ვარ ახმედ.ამ

არა დეპრესიას! ეს სუსტების საქმეა !

ბოლო ორი დღე ცუდად ვიყავი, ცუდად რა დეპრესიის საწყის სტადიაში. მსგავსი რამ ხშირად მახასიათებს, ახლა უბრალოდ ამ ბოლო დროინდელს გეუბნევით. ჯიას ვუყურებდი. ტირილის ხასითზე ვიყავი. შოკოლადმა და ყავამაც ვერ მიშველა. მაგრამ მგონი ფილმა იმოქმედა. ცოტა

უერთმანეთოდ..

მაინც გვაჯობეს ადამიანებმა.. მაინც წავაგეთ.. ახლა შენს თმაში თითებს ავხლართავდი და დავიძინებდი.. ან შენს გულისცემას მოვუსმენდი გამთენიისას..