წერილი ჩემს ჯერ არ დაბადებულ გოგონას

შენ ჯერ არც კი ჩასახულხარ.შენ წარმოიდგინე უკვე მიყვარხარ,სასაცილოდ ჟღერს არა? გეთანხმები.წარმოიდგინე რა გრძნობაა როცა აღმოაჩენ რომ შენში ცოცხლობს სხვა არსება და ეს შენ ხარ. ჯერ სულ პაწაწინა მერე ნელნელა იზრდები იზრდები და სულ უფრო მეტად გჭირდება

***

ქარია.ალბათ წვიმაც მალე დაიწყებს ციდან ცრემლებად დაღვრას.ჩვენს ქუჩას მივყვები."ჩვენი" ჩემს ოცნებებში თორემ ამ ქუჩაზე ერთად მხოლოდ რამდენიმე მეტრის დაშორებით გვივლია.ჩუმად.ულაპარაკოდ.მაგრამ რად უნდა ამ ყველაფერს საუბარი.მივდივარ მონოტონურად და

ტყუილი

თენდება , ვიღვიძებ , ვდგები , ვიცმევ , გავდივარ გარეთ . ვუყურებ სახეებს რომელიც ღიმილით და ბედნიერებითაა სავსე . ზოგი თავის შეყვარებულთა ერთად ხელჩაკიდებული სეირნობს , ზოგიც თავის ბავშვს ასეირნებს და ბედნიერია ცხოვრებით , ზოგიც ტელეფონზე ვიღაცას

შენ არსებობ! შენ ცოცხლობ!

გაიღვიძე, გამოფხიზლდი! შენ არსებობ! შენ სუნთქავ! შენ ღმერთმა გაჩუქა სიცოცხლე! არ გაქვს უფლება დანებდე, არ გაქვს უფლება ხელი ჩაიქნიო ყველაფერზე. აწიე თავი, გამოფხიზლდი, გაიღიმე, მყარად დადექი და გაიარე! ყველგან სადაც ფეხს დადგამ მნიშვნელოვან

სულნაკლული

დღეს დილით სახლიდან რომ გამოვდიოდი, ფეხსაცმლის ჩაცმისას, თასმებში ჩარჩენილი ბალახი შევამჩნიე და ვიგრძენი, რამდენად ცოტა ჰაერი, სითბო და სინათლე იყო,

დაუსრულებელი ფიქრი სარკის მირმა

ადამინებს ხშირად უჩნდებათ ფიქრები და კითხვები , რომლებზე პასუხის პოვნაც არც თუ ისე მარტივია. ეს ჩანახატი ჩემეული ფიქრი და პასუხია ამ კითხვებზე

იდუმალი ფერი

უეჭველად. უეჭველად დადგება დღე მოსვენების და ამას ქნება ფერი – იდუმალი, რომელიც, ვგონებ ჯერ კიდევ ელავს ირმის ნახტომზე და ეს ელვარება ნაზად ეხება მთვარესაც, რასაც მე ყოველ ღამით ვუყურებ; ვუყურებ სასიამოვნო ჟრუანტელის, ბაროკოს სტილის მუსიკის და

საზოგადოება??

ყოველთვის მოსმენა მერჩივნა საუბარს.ესეც ალბათ ჩემი ბუნებიდან,ჰუმანისტური ბუნებიდან გამომდინარე.ყოველთვის ვცდილობდი მეპოვნა ადამიანში რაღაც რაც მომცემდა საშუალებას ამ ადამიანზე მემსჯელა როგორც დადებითი მუხტის ადამიანზე..

გრძნობა სახელად სიყვარული

როდესაც შენს გვერდით შენი საყვარელი ადამიანია და ვერ ეუბნები ,რომ გიყვარს ტკივილია,როდესაც უყურებ და გტკივა რაღაც სულში სიყვარულია .უყურო მის ტკივილს და გტკიოდეს სიყვარულია..გიღიმის და ბედნიერეი ხარ გიყვარს.ოცნებობდე -გიყვარს

მოხეტიალე

წვიმს.. ძალიან ძლიერად, თითქოს ცდილობს მთელი დღის ჭუჭყი და ცოდვები ჩამოგვრეცხოს.. სწორედ ამის გამო გავურბივართ წვიმას.. თითქოს დასველება არგვინდა სინამდვილეში კი ალბათ გვეშინია არვიცით რა ან ვინ დავრჩებით... ლამპიონები, ნათურები მხოლოდ თავის გარშემო