სუიციდის მსხვერპლი

მოკლედ,ჩემი მეორე სადისტური მოთხრობაა ეს,ხოდა ძალიანაც ნუ გამაკრიტიკებთ. დაგამშვიდებთ და გეტყვით,რომ ეს ყვეელაფერი რეალურად არ მომხდარა (ამას თავადაც მიხვდებოდით),თუმცა ამის გაკეთების სურვილი მქონია. ვხუმრობ. იმედია მოგეწონათ!

ჩვენი ბათუმი

წვიმა დაიწყო და მუზაც მომაწვა.. ისე წვიმს თავსხმაა თითქოს ცააც ჩამოიქცევა და თავისთან შეგიტყუებს.. დედას ძინას ძალიან ტკბილად მისი სუნთქვის ხმა კისერზე მადნება ახლა ღამეა შუა ღამე როგორც ყოველთვის ისევ შემოიპარნენ მოგონებები ჩემში ..

მთელი ცხოვრება თვალწინ

ეს ისტორია დაიწყო იტალიის ულამაზეს კუნძულზე სიცილიაში ქალაქ პალერმოში,სადაც მე და ჩემი ოჯახი ვცხოვრობდით.მე ვარ 17 წლის გოგონა - ფრანჩესკა.დიდი ოჯახი არ მყავს მაგრამ ძალიან მიყვარს ისინი: მამა-პაოლო, დედა-კლაუდია და მყავს პატარა 12 წლის

მკითხაობა გვირილაზე

მახსოვს ბავშვობაში საათობით ვიჯექით ვარდისფერ ღრუბლებზე და მზის სხივებს ვიყოფდით.ხან თმას მიწეწავდი,რომ შენივე თითებით დაგევარცხნა.ამ დროს ისე მეკიდებოდა ლოყებზე ალმური,როგორც ზღვას ეწვის პირი,როდესაც საღამოობით მზეს ყლაპავს.ერთხელაც ,,ჩაჭრობანა“-ს

პარადოქსული ბედნიერება

გვირილის ფურცლებმა შენი სიყვარული დამიმტკიცეს, იქნებ და მათაც მომატყუეს შენსავით, როგორ შეიძლება ვენდო თეთრ სიფრიფანა ფურცლებს, რომლებიც არხეინად გადაიხრებიან ხან ერთ ხან მეორე მხარეს, მათ რა იციან სიყვარული. უბრალოდ ზოგჯერ გვარწმუნებენ თავისი

სიყვარული

სიყვარული..... სიყვარული არის ყველაზე მრავალფეროვანი გრძნობა, გრძნობა რომელიც აკავშირებს ყველას და ყველაფერს ერთმანეთთან.

01.09.2016

ცხოვრება ისე გადის, თვალის დახამხამებას ვერ ასწრებ. გეგონება, ჯერ კიდევ გუშინ პატარა ბავშვი იყავი, როცა დღეს სიცოცხლეს ასრულებ. გეგმები ერთი მეორეზე მიყოლებული, მაგრამ დარჩენილი ცხოვრება უკვე აღარ გაქვს.

ფიქრებით აღსავსე დილა

ულამაზესი და მშვენიერი დილა. დილადაწყებული შენზე ფუქრებით. ყოველი დილა ლამაზია შენზე ფიქრით , მაგრამ დგევანდელ ცას სხვა ხიბლი აქვს. უკიდეგანოდ ცისფერი შიგადაშიგ ღრუბლიანი, მზის სხივების მცდელობა რომ გამოანათონ საიდანმე. აივანზე სიგარეტით ხელში,

შენ ჩემს დემონებს შემახვედრე...

გაღვიძებისთანავე მახსენდება ის, ვისაც უკვე 2 წელია ცხოვრება დავუკავშირე და ვისაც ყოველდღე ვხედავ, ვხვდები, ის ვინც ჩემს ცხოვრებას ფონად გასდევს, მახსენდება ნანგრევებად ქცეული ურთიერთობა რომლის გადარჩენასა და თავიდან აშენებას ვცილობ, მაგრამ რამდენად

შენ ყველგან ხარ

საკუთარ სახლშიც კი სული მეხუთება, აქაც ყველგან ხარ მოდებული, ყველა კუთხეში შენს სახეს ვხედავ. სადაც არ უნდა გავიხედო, სადაც არ უნდა წავიდე, რაც არ უნდა ვქნა, მაინც ყველგან ხარ.