მახსოვს...

ყველაფერი 22 ნოემბერს დაიწყო.არც კი გახსოვს ალბათ ხო? სამაგიეროდ მე მახსოვს,თანაც ყველაფერი...თითოეული გამოხედვა,თითოეული სიტყვა,ხმის ტემბრი...რა გეცვა იმ დღეს ეგეც კი მახსოვს. პირველად მაშინ ვიგრძენი რაღაც უცნაური,რომ მომწერე მომენატრეო.ესიყო შენი

მარტოობის ისტერია

გამწარებული, უხეშად ვხსნი ფანჯარას და ცივ ჰაერს ხარბად ვისუნთქავ. გამალებით ვცდილობ ყელში გაჩხერილი უიმედობა გადავყლაპო. წვეთები სახეზე მეცემა და დაუდევრად ჩამოშლილი თმა ლოყებზე მეწებება. ფანჯარას ვხურავ და როგორც ბავშვობაში, მთელი

საუბრები ფურცელს მიღმა

შენს თითოეულ სტროფს ავიღებ და ყელში გავიჩხირავ ვნახავ რანაირია რომ ვიგრძნო პოეზია ლამაზია თუ მახინჯია, შენს მეტიჩარა გამომწვევ ტუჩებს გავს რომ კოცნი და კიდევ გინდება, არ არის საკმარისი ახლა ძნელია გადავიწყება, ვინ რას უკრავდა ნეტავ რავიცი მე შენს

არასდროს მოკვდები ჩემში!

დეკემბერში მოკლე დღეები და გრძელი ღამეები იცის...რა სამწუხაროა,როცა შენი დაკარგვის შიში ამ თვეს დაემთხვა. ცივა...!! ორმაგად ცივა. სული მეყინება და გული მეკუმშება ტკივილისგან,როცა წარმოვიდგენ,რომ ჩემთან არ იქნები,უფრო მეტიც..სხვას გაუთბობ

ნოსტალგიურად მოდის ახალი წელი

ერთი დღე მაინც უნდა ყოფილიყო,როცა ყველა ბედნიერი იქნებოდა.მივხვდი,რომ ეს დღე ბედნიერების ქურდი იყო და გამიხარდა! მივხვდი,რომ ქუჩა გაბრწყინებული სწორედ ამისთვის იყო,სწორედ ამისთვის მოჩანდა მოელვარე ნათურებიანი ნაძვის ხე მაღაზიების ვიტრინებიდან.

"პირველი სიყვარული"

ბევრჯერ დამბადებია კითხვა,თუ რას ნიშნავს სიყვარული?როგორია ის?რა გრძნობაა,როდესაც ვიღაც საკუთარ თავზე მეტად გიყვარს,როდესაც მისთვის სიცოცხლეს არ დაიშურებ.ყოველი დილა მასზე ფიქრით იწყება,ყოველ ღამე,რომ მასზე ფიქრობ და ისე გეძინება ოცნებებში

სიყვარული, როგორც ასეთი

არა ? მე ამის არ მჯერა... შეუძლებელია ადამიანი გყვარებოდა და დღეს მისი დანახვისას არაფერი იგრძნო... შეუძლებელია გყვარებოდა, ახლა დაინახო და არ იგრძნო როგორ გიჭერს ყელში ვიღაც და როგორ ცდილობს დაგახრჩოს. შეუძლებელია სუნთქვა არ შეგეკრას, გულში რაღაც

ყველასთვის ასე აჯობებს!

ახლა გადავხტები,ჩემს საყვარელ საღამურებს ჩავიცვამ და გადავხტები. ასე აჯობებს! ყველასთვის! ყველასთვის ასე აჯობებს! ფანჯარას "რკინები" ჰქონია. კოვზი ნაცარში მივარდება. ესე მორიგი ხელმოცარულობა. ისევ ამაოება!!!

1 მარტი

უკვე საათი იყო გაბმულად ისმოდა ტელეფონის ხმა. ძლივს ვუპასუხე, იქიდან კი ჩემი საქმროს ბედნიერი ხმა მილოცავდა დაბადებისდღეს, მე კი მხოლოდ სიკვდილი მინდოდა ამ დღეს...

ძიებაში დანახული მოლოდინი

იმ ყველაზე ცუდი გრძნობის,რომელიც „რაც არ გკლავს,გაძლიერებს“ შემხვევაში პირიქითაა, არ გკლავს,მაგრამ განადგურებს,-ფსიქოლოგიურად,მორალურად,ფიზიკურად,ისე რომ გადაბმულად მოგანდომებს პიჟამას ამარა გაყინულ საწოლში