მე და ჩემი ფიქრები

ღამეა, წვიმს თითოეული წვეთი შენზე მეჩურჩულება,უხალისო და სიყვარულის მოკლებულია ყოველი დღე ჩემთვის, სიცარიელეს ვგრძნობ ირგვლივ ძაალიან ძნელია ჩემთვის უშენობა .ყოველთვის სენი სახე მიდგას თვალწინ, შენზე ფიქრით მთავრდება.ზოგჯერ მგონია ჩემი სხეულის და

მგონი შეგეჩვიე, მგონი შემიყვარდი

ვუყურებ კინოს და ვხედავ, როგორ კარგად გრძნობს გოგო ბიჭთან თავს, როგორ შესციცინებენ თვალებში და ერთმანეთით ხარობენ, ვუყურებ როგორ დარბიან, ერთობიან და ათას სისულელეს აკეთებენ, მაგრამ ეს სისულელეც აზრს იძენს როცა ერთად აკეთებენ ამას.

ის ვინც არ უნდა შეყვარებოდა.

16 წლის ვიყავი როდესაც რუსეთმა და საქართველომ კავშირი შეწყვიტა და თბილისში მოგვიწია დაბრუნება.რა გითხრათ პირველად საერთოდ არ მომწონდა მაგრამ ნელნელა შევეჩვიე მერე შემიყვარდა კიდეც.მაგრამ ამ ქალაქთან განუყოფელი ერთმა ადამინმა გამხადა.

განსხვავებულ'ო!

ალბათ ყველას გქონიათ დღიური, სადაც სულ იმ ერთზე წერთ. მეც ვარ მასე რაიყოთ. მართლა განსხვავებული კიარავარ (როგორც მეუბნებიან). სისულელეა იყო განსხვავებული როცა გიყვარს. განსხვავებულები ისინი არიან ვისაც არ უყვართ. და მშურს მათი. ჰო მშურს! ისინი არ

უმიზეზოდ

უმიზეზო ბედნიერებამ შემიპყრო. შემოდგომის სურნელს ამოვავსებინე სულის ცარიელი უჯრედები და გამოგონილი იარები წითელი ფოთლებით გადავიხვიე. რომ არ გავიღიმო გული გამისკდება ალბათ.

დაბადების დღეს გილოცავ.. ლალალა

ჩემო საყვარელო გოგო, გილოცავ. ყველაფერ საუკეთესოს გისურვებ. ბედნიერებას, სიხარულს, სიყვარულს და ჯანმრთელობას. ფერადი დღეები არ მოგკლდებოდეს. გისურვებ, რომ უფრო მეტი მნახველი გყავდეს, უფრო მეტი კომენტარი გქონდეს. გუშინდელი დღესავით მახსოვს, თუ როგორ

* * *

მაშინ ცხოვრება ახალი დაწყებული მქონდა,დედის კალთას ახალი მოწყვეტილი ვიყავი,ცხოვრება ნათელ ფერებად მესახებოდა.კოლეჯში ახალი მისული ვიყავი და სწორედ მაშინ შევამჩნიე ის... არც პოპულარული იყო,არც მდიდარი,არც სიკვდილამდე სიმპატიური,უბრალოდ ზღაპრული

სიყვარულიდან სიკვდილამდე 7

მაქსი: უკვე ერთი კვირაა რაც ბრაზილიაში ორი ოჯახი ვისვენებთ.ბრაზილიაში დასვენება ყოველთვის რაღაც აღუწერლად სასიამოვნოდ და მხიარულად მიმაჩნდა,სულ ერთი იყო ვიქნებოდი შეყვარებული თუ არა.მაგრამ ახლა არაფერი იქცევს ჩემს ყურადღებას,არც ჩემი

ჩემი ღამე ჩემს ქალაქში

ამ შუა ღამეს დამაბრმავებელ სიბნელეში მოჩანს ნათელი, რომელიც ჩემი სახლიდან სიშორეზე იჭრება. ჩემს სახლში არაფერი მომწონს, არც დამპალი იატაკი, რომელიც სადაცაა ჩამიტყდება. არც მტვრიანი ჭერი. არც ჩამოხეული შპალერი. არც იმ კედლის მონაკვეთი მომწონს, სადაც

ზოგჯერ ოცნებების ახდენაც სახიფათოა

პაოლო კოელიო მეძავი ქალის პირით ამბობდა,მე ვარ პატივცემული და მოძულებულიო,მე ვარ მრუში და წმინდანიო,მე ვარ ცოლი და ქალწულიო,მე ვარ დედა და შვილიო,მე ბედნიერები ვარ ქორწინებაში და ვარ გათხოვილიო...