ჩანახატი სამომავლოდ...

- მე და ნიკოლოზი რომ ვჩხუბობთ მასე ვართ ხოლმე, მაგრამ ჩვენ დიდხანს ვერ ვძლებთ მალე ვრიგდენით - ის ნიკა სკოლაში კალათბურთის ბურთი რომ გაარტყი თავში? - ხო, ხო, ეგ. აწ უკვე ჩემი შეყვარებული,- ჩაილაპარაკა მეოცნებედ.

ქალი, რომელზეც ერთ დროს ძალადობდნენ

ამოუხსნელი გრძნობა დამეუფლა ეს პირველად რომ მოხდა. პირველად რომ ამეწვა კანი სიმწრისგან, მაგრამ იმდენად გაოცებული ვიყავი, ვერც ვიგრძენი ტკივილი.

იმედი წარსულიდან (სრულად)

დიდხანს ვფიქრობდი რა დამეწერა დავალებისთვის. არ ვიცოდი რა თემა ამერჩია. დრო სწრაფად გადიოდა. უკვე ღამის 12 საათი დაწყებულიყო, მე კი ისევ კომპიუტერთან ვიჯექი და ფიქრებით დაღლილს თვალი გამექცა საქართველოს რუკისკენ, რომელიც იქვე, კედელზე ეკიდა.

რვა თვე

მთელი წელია შენზე ფიქრებს გავურბივარ არა გატყუებ! რვა თვე გავიდა შენ არსად ჩანხარ, ჩემს მონატრებაშიც კი... რვა თვეა ვცდილობ შენს სახელს არსად წავაწყდე

მხსნელად მოვლენილი ბავშვობა

იმედებს რომ დაკარგავ, ცხოვრების თავზე დანგრევას, წასვლის სურვილს და განადგურებას რომ გრძნობ ადამიანი ზუსტად მაშინ შეიძლება მოგევლინოს ბავშვობა რომელშიც ბედნიერი იყავი. ბავშვობა რომლის სურნელსაც ბედნიერების ელფერი აქვს.

გამოღვიძება

სახლიდან გასვლისას,გზაში ერთხელაც არ წამოგაძახებს,რომ არც ეს დღე იქნება შენი,როგორც ყოველი სხვა დღე. სახლში დაბრუნებულს კი-წარსულ შეცდომებს, ზღაპარივით,დასაძინებლად...

Somewhere only we know

როცა შეგხვდები უკვე დიდები ვიქნებით... როცა უკვე ჩემს წითელ ტუჩებს სიფერმკრთალე გადაეფინება და შენს შავ თმაში ჭაღარები შემეგებებიან,როგორც გაზაფხულურ მიწაზე თოვლის ნამცეცები.

ამბავი,რომელიც არ მოხდა

და მაშინ,როცა გრძნობ იმედგაცრუებას და სიამაყეს ერთდროულად,გინდა იტირო...როგორი სამარცხვინოა იყო ასე ნორმალური,ასე ცოცხალი,ასე გადარჩენილი,შუბლზემიდებული ტყვიასავით,რომ გადაიფიქრეს...

ჩემი ცხოვრება , როგორც ცხოვრება თუ რაღაც სხვა.

ჩვენი ინტელექტუალური ცოდნა უძლური აღმოჩნდა ჩვენს გრძნობებთან მიმართებაში და ამის გამო ყოველ ჯერზე სხეულს ვაპურებდით , გრძნობებს ვმონებდით და სულს ვაშიმშილებდით. ინტელექტს ძალას ვაკლებდით და გრძნობაში მას ვნების სახით ვდებდით. რის გამოც აზროვნებას

ვეცდები შეგიყვარო

..ვეცდები შეგიყვარო ისეთი, როგორიც სინამდვილეში ხარ.(Me to Myself)…ბოდიში ყველა იმ უარყოფითი შეგრძნებისთვის და თვისებისთვის რაც ჩვენშია, იცი შენ რომ ბევრია..ემპათიის ბნელი მხარე- შეგრძნება რომელიც გვტანჯავს.. შენ ერთადერთი ხარ ვისი მიტოვებაც არ