ოლეანდრა (1)

დეკემბერი მიწურულიყო. ღელავდა ზღვა, ეხეთქებოდა სველ, გაშავებულ კლდეს. ბობოქრობდნენ ტალღები, გამწარებულებსა და გაშმაგებულებს ქაფი ადგებოდათ, იღვრებოდნენ, თუმცა ნაპირი არსად ჩანდა. ზღვიდან სიცივე მოდიოდა.

აისჰევენი IX და X თავები.

კრისს იმ პატარა ბავშვივით უყურებდა,რომელიც აღტაცებით უყურებს ფილმის შენელებულ კადრებს 3D სათვალით.საშობაო ნათურებიც კი ვერ ანათებდნენ ისე,როგორც კრისი.ვენდის შეეძლო საათობით მოესმინა მისთვის,თუნდაც რამე

იქ ცაში გაფრინდა 1

მე მია ვარ ნარსავიძე(ნარსავიძე სვანური გვარია და მეც სვანი ვარ)15 წლის ძალიან მაღალი 1.79 გრძელი წაბლისფერი თმით და მუუქი ძალიან მუქი მწვანე თვალებით სწორი ლამაზი პაწუა ცხვირით და პატარა ტუჩებით როგორც მეუბნებიან ძალიან გრძელი და სწორი ფეხები მაქვს

"ილიანი" (თავი 8)

რაცარუნდა სიცივე ყოფილიყო, ჩვენს ტრადიციას არ ვღალატობდით და თოვლშიც კი ჩვენს პარკში ვიჯექით, ირგვლივ სიცარიელე იყო მხოლოდ, რომელი ჭკუათმყოფელი დაიწყებდა შუა ზამთარსა და თოვლში გარეთ პარკში სეირნობას. შედეგად გიორგის

სექსუალური განათლება (თავი 9)

- ეეე ბიჭო - წამოენთო ვატო - ჯერ ქეთისთან ნუ მებაზრებითქო გითხარი და თუ ბაზრობ სიტყვები დააწმინდავე, მეორეც რას ქვია გაჟიმვა? შენ შიგ ხომ არ გაქვს? ! - პირდაპირ გელაპარაკები რატო გიკვირს? - დათოც წამოდგა - ორივე დაჯექით - ვუბრძანე და დამემორჩილნენ

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - 5 თავი )

-დედი გამიხარად მამა და შენ რომ ჩამოხვედით _ მაგრად ჩამეხუტა ნიაკო -ჩემი ფერია... ჩემი ლამაზი გოგო -იციი.. მეშინია დე -გეშინია? რისი ჩემო პატარა? -დე ეგ პატარა რომ დაიბადება შენს მუცელში რომ არის მერე მე ისე არ გეყვარები როგორც ახლა

არ'ეული - [სრულად]

"-დამპირდი, რომ ერთ დღეს აუცილებლად მნახავ, მნახავ და ჩამეხუტები.-გპირდები."ალბათ, ეს სიტყვები იყო, რომელმაც იმედი მისცა, იმის, რომ ნახავდა, ჩაეხუტებოდა, შეიგრძნობდა, აკოცებდა და გააბედნიერებდა.ჯერ კიდევ ელოდება...

თავხედი გოგო (1 თავი)

როცა საქმე თვით გიგა კერესელიძეს ეხება ასეთი საქციელი გამართლებულია. რატომ ახლავე აგიხსნით. პირველ რიგში იმიტომ რომ იმ ნაგავმა მეცხრე კლასში გამასულელა და მთელი სკოლის დასაცინი გამხადა როცა პაემანზე დამპატიჟა და მაკოცა. სანაძლეო წააგო ბიჭმა

იმედი ! თავი 7

დემეტრემ ანამარიას გაუღიმა და ოთახი დატოვა..გოგონამ ოთახს მოავლო თვალი რომელიც საკმაოთ ლამაზი იყო ჩემოდანი იქვე დატოვა და დაღლილ დაქანცული საწოლზე გადაწვა.. თვალები მინაბა და ღრმა ძილის სამყაროში გადაინაცვლა... დემეტრეს კარზე

"ილიანი" (თავი 7 )

ირაკლის ნათქვამმა დამაფიქრა სწორიც იყო, ჯობდა ყველაფერი მეღიარებინა და თითონ გადაეწყვიტა უნდოდა თუარა ჩემთან ერთად გარისკვა, იქნებ ავადმყოფი არაფერში ჭირდებოდა და თითონ მიმატოვებდა, ეს უკვე მარტო ჩემი გადასაწყვეტი აღარ იყო უკვე.