დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - 3 თავი )

ყველაფერი ვუთხარი და რა მითხრა იცი? მითხრა რომ ვეზიზღები, მითხრა რომ ჩემგან წასვლა უნდა... მესმის... მესმის რომ ნაგავი ვარ მაგრამ ვერ გავუშვებ... ასე ვერ გავუშვებ ძმაო... მთელი ღამე ტიროდა, მთელი ღამე ვგრძნობდი როგორ ტკიოდა და უფრო შემზიზღდა ჩემი

სექსუალური განათლება (თავი 6)

ვიცი.. აღარ გააგრძელო- ტუჩზე თითი მომადო და გამაჩუმა- ადი სახლში დაისვენე და დამშვიდდი-პატარა ბავშვივით დავემორჩილე. ისე ვიყავი დაღლილი ყოველივე მომხდარით რომ სახლში ჩემს ლოგინს ტანსაცმლიანად მივწექი. არ ვიცი რამდენ ხანს ვფიქრობდი მაგრამ საბოლოოდ რა

მეზობელი,ქმარი და საყვარელი(25)

დაღწევა ვერ შეძლო. მოშიშვლებულ ზურგზე მხურვალე ხელის შეხება ,ჯერ არ განცდილი ჟრუანტელი. წამში სხეულზე დაფენილი თმა და ყურთან მოახლოებული ცხელი სუნთქვა,ბოხი ,ხრინწიანი ხმით ნათქვამი სიტყვა რომელმაც თვალების გახელა აიძულა, იმ წამს მისი შუშისებრი

დასაწყისი ...

წერა ცხოვრებას ყოელთვის მიადვილებდა , ყოველთვის ვეთანხმებოდი იმ ფაქტს რომ ფურცელით და კალმით ემოციების გამოხატვა გაცილებით ადვილია (ნუ ახლანდელ დროში ფურცელს და კალამს , კომპიუტერული ტექნიკა ჩაენაცვლა )

მოახლოება (I თავი)

ვგრძნობდი, ვიცოდი რომ კიდევ ერთხელ გამოჩნდებოდა, კიდევ ერთხელ მაგრძნობინებდა თავს დამცირებულად, ანდაც პირიქით სიამაყეს ვიგრძნობდი, ერთმანეთს გამარჯვებული სახეებით შევხედავდით... ის სხვა იყო... ადამიანი, რომელიც ყველა გრძნობას განმაცდევინებდა...

სასურველი თვალის ფერი (სრულად)

როგორ ვერ ვიტანდი ჩემს თვალებს. ყველა ჩემს თვალებზე აკეთებდა აქცენტს. არავის აინტერესებდა ჩემი პიროვნება. სულ ხაზს უსვამდნენ ლამაზ, დიდ მწვანე თვალებს, რაც ყველაზე მეტად მაღიზიანებდა. ბავშვობიდან ასე იყო.

"ილიანი" (თავი 3 )

ჩემს შეურაცყოფას არავის ვაპატიებდი მაგრამ ნიასთან ჩხუბმა ისე დამღალა მხოლოდ დაძინება მინდოდა, ზემოთ ავედი კუნთიანის მზერას თვალი ავარიდე და ლოგინს ჩემს მწვანეთვალებაზე ფიქრით ჩავეხუტე.

ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (4 თავი)

დღეს სკოლაში ანა არ იყო და მოწყენილობისგან ლამის გავგიჟდი, მთელი დღეა ერთ ადგილს მივჩერებივარ. ანა სკოლას თითქმის არასდროს არ აცდენს, ამიტომ არ ვარ შეჩვეული მის გარეშე ყოფნას. ახლაც სიცხე აქვს და მაგიტომ არ მოვიდა, სკოლის მერე რამეს ვიყიდი და

მელანქოლია

უკვე თითები მტკივა ცოტაცაა და ალბათ დაფლეთილი ფრჩხილებიდან სისხლი წამსკდება.მორჩა მეტი აღარ შემიძლია ვიოლინო ფუტლიარში ჩავდე და სააბაზანოში შევედი.ცივმა წყალმა მტკივნეული ადგილები გამიყუჩა,სააბაზანოდან გამოავლისას კარებთან ჩემი პატარა და დამხვდა.

მარიონეტი (მესამე თავი)

ვიდრე 8 აპრილს მიტინგზე წასულ ბავშვებს მივუბრუნდები, ალბათ, უმჯობესი იქნება ორიოდე სიტყვით მოგიყვეთ მეოცე საუკუნის, თხმოციან წლებში განვითარებული პოლიტიკურ მოვლენების შესახებ და ამ მოვლენებში საქართველოს როლზე. მიუხედავად უჩვეულო ცვლილებებისა,