ჭაობისფერი (3)

- უამრავი ადამიანის მზერა მომჩერებოდა,ზოგს ვებრალებოდი,ზოგიერთ მადგანს ალბათ უკვე მოესწრო ჩემი შეძულება,მაგრამ მათშორის იყო მზერა განსაკუთრებულად ცივი,როცა მის თვალებს წავაწყდი,ადგილზე გაყინული კიდევ უფრო გავქვავდი,სული გამეყინა,ერთდროულად უამრავი

ერთხელ(თავი მესამე)

თხოვნებს აუვლი გვერდს როგორიც ჩემია! საპასუხოდ ლანძღვას მიიღებ. არც სულთანი ხარ, არც ფარაონი, არც მეფე, არც ლორდი, არც ნორმალურად მოაზროვნე. მეორედ ლამაზოს დამიძახებ და მზეს დაგიბნელებ! ან ახლავე დაუწევ მუსიკას,

ჩემი სესილია (4)

-ვაჩე შენ და დემე დედაჩემის და მამაჩემის ოთახის გვერდით შედით იქ დაწექით.გოგოებო თქვენ კი აი იქ შედით.(სესი) ყველა დავაბინავე და დასაწოლად წავედი.მაგრამ ვინ დაგაცადა ყველა დავაბინავე და დასაწოლად წავედი.მაგრამ ვინ დაგაცადა.გვერძე ოთახიდან ხმაური

იყავი ჩემი საყვარელი [თავი 4]

მთელი გზა ინტერესით აცეცებდა თვალებს იქნებ რამე მაინც ვიცნო და ლოგიკურად მივხვდე სად მივყავარო, მაგრამ სანამ დანიშნულების ადგილზე არ მივიდნენ ვერაფერს მიხვდა, პრინციპში მერეც ვერ მიხვდა გერლიანის მაღალსართულიან ოფისში რას აკეთებდა. მანქანიდან

ღამის სტუმარი [6]

ნიაკომ მაშო და მამა თავიდან ბოლომდე გაწუწა. მეუნარგია სიმწრით ხმასაც ვერ იღებდა,მაგრამ მისი მკაცრი გამომეტყველება უსიტყვოდაც ყველაფერს ამბობდა . პატარა აბანოდან ძალით ამოიყვანეს და პირსახოცში გახვეული ოთახში გაარბებნინა ძიძამ. საწოლზე დააყენა და

დაკარგული სიმშვიდე ( 4 )

1 კვირა გავიდა, ნელნელა ყველაფერი მის ადგილს დაუბრუნდა, მე უკვე სახლში ვიყავი... სახლში სადაც აღარ მეგულებოდა მოწყენილი მშობლები, სახლში სადაც ყველა გაღიმებული დადიოდა.. მეც დიდხანს ვიძინებდი თავში მოხვედრილ რბილ მატერიას რომ არ გავეღვიძებინე

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 9)

-რა? ხუმრობ ხომ? გაკვირვებული და გაშტერებული ვუყურებდი ნიკუშას თვალებში და წამის წინდელ წინადადებას ვხარშავდი.. -რა სისულელეა! მე შენი ცოლი? გაგიჟდი ალბათ! ისე შევიცხადე აშკარად დაეტყო რომ არ ესიამოვნა, ,,დაჟე" ეწყინა კდეც, მაგრამ ჩემი ტვინი და

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი თხუთმეტი)

ცა, ბრაზით გადმოჰყურებდა სამყაროს. ლურჯ ჰორიზონტს შავი შერეოდა და ერთბაშად შთანთქავდა ღრუბლების მასას. მიუხედავად იმისა რომ თენდებოდა, ელვა იკლაკნებოდა ცაზე და შემზარავ სითეთრეს ტოვებდა.

ჭაობისფერი (2)

რომლის თვალებიც ჭკუიდან მშლის,ნელ ნელა ვაცნობირებდი,რომ წინ კარგი არაფერი მელოდა. დილით ადრე სოფელში წავედი,ვფიქრობდი სანდროს თუ არ ვნახავდი,ყველაფერი დალაგდებოდა.ერთი კვირის შემდეგ სკოლა დაიწყო,ასეთი რთული არასდროს ყოფილა ნაბიჯების

ამბიციების მსხვერპლი (თავი 3)

თითქმის ყოველ დღე მოდიოდა ჩემთან, ყოველ დღე ჩემს გამოჯანმრთელებამდე,მისი ხელით მიზომავდა ტემპერატურას, მიმზადებდა ჩაის,მაკონტროლებდა, წამლებს ნამდვილად ვსვამდი თუ არა, პირველ და უკანასკნელ კოცნაზე კი არცერთი არ ვსაუბრობდით, თითქოს არაფერი