შენამდე (9 თავი)

იგვიანებ ანასტასია!-მესმის მამაჩემის ყვირილი ისევ.ბალიშს თავზე ვიფარებ იმ იმედით,რომ დამალვას ან გაქრობას შევძლებ,მაგრამ როგორც კი ვრწმუნდები არაფერი გამომივა,მაშინვე ვტოვებ თბილ ლოგინს და მოსაწესრიგებლად საააზანოში შევდივარ.რაც შემიძლია სწრაფად

სიყვარულით თაია

დილით მამჩემის ხმამ გამომიყვანა რაღაც უცნაური სიზმრებიდან რომელსაც როგორც წესი ყოველთვის ვხედავ. _თაიაა ადექი მაა უკვე დროოა თერთმეტი საათი დაიწყო. _ცოტაც რა მაა და ავდგები.- მუდარანარევი ხმით ვთხოვე და

წუხელ მე ჩემი ყველა სტროფი მივყიდე ეშმაკს ...

დღეს სხვის აქ ყოფნას შენი წასვლის მწარე სუნი აქვს და წვეთებად სდის ჩემს ოთახში სისხლი დარაბებს. გიმსახურებდი ასე კარგს და ღმერთით გულიანს, მაგრამ იესოც არ დაინდეს ... ჯვარზე გააკრეს.

ზამთრის ზღაპარი (სრულად)

თბილ პლედში გახვეული იჯდა დივანზე, ხელში ლიმონიანი ჩაი ეკავა და დიდი ინტერესით შეჰყურებდა ეკრანს. მისი საყვარელი ანიმაცია გადიოდა და ამას როგორ გამოტოვებდა. საახალწლო არდადეგები ჰქონდა, ყოველთვის უყვარდა ეს სეზონი და ახლაც მოუთმენლად ელოდა ახალი

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეორე)

ქართული ფილოლოგია რომ დავამთავრე, ისევ თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში ჩავაბარე მაგისტრატურაზე, განათლების მეცნიერებების მიმართულებით. საოცნებო სამსახურს რომ წარმოვიდგენდი ხოლმე, ყოველთვის უნივერსიტეტის კედლები წარმომიდგებოდა თვალწინ, ყველაზე

ჰანა

-ცოტახანიც მოითმინე ჰანა მთელი ჩემი ოჯახი საცხოვრებლად სხვაგან გადავდივართ, რადგან მამაჩემი დააწინაურეს სამსახურიდან და იძულებულები გავხდით გადავსულიყავით. სიმართლე ,რომ გითხრათ გადასვლა მახარებდა ალბათ იმიტომ ,რომ არავინ არ მიცნობდა იქ და ცხოვრებას

იყავი ჩემი საყვარელი [თავი 8]

მეორე დღეს განსაკუთრებით ყურადღებას იჩენდა, აინტერესებდა რომელ საათზე წავიდა გერლიანი სამსახურში და უკან რომელზე დაბრუნდებოდა. გულის სიღრმეში აცნობიერებს რომ ეს ქმედებები ეჭვიანობსგან არის გამოწვეული, არ ესიამოვნა მეგის გამოჩენა მაქსიმეს ცხოვრებაში,

წარსულის აჩრდილი [სრულად]

საღამომდე მისაღებში ისხდნენ და ძველ ამბებს იხსენებდნენ. რა კარგია ძველი მოგონებები, მითუმეტეს თუ ის შენ სიხარულთანაა დაკავშირებული. რამდენი რამის გაკეთება შეგიძლია ადამიანს და რამდენ რამეს არ აკეთებ, ან ვერ აკეთებ. უკვე წლებია მოგონებებით

Destiny

- არა დიანა არ მჯერა! უბრალოდ წარმოუდგენელია! რამდენი ხანი ელოდი ამ დღეს? აჰ გამახსენდა მთელი ცხოვრება. - ვიცინოდი და თან ხმამაღლა ველაპარაკებოდი ჩემს თავს. ჩემოდანი წინა დღის ჩალაგებული მქონდა ასე რომ მხოლოდ ჩაცმაზე უნდა მეზრუნა.

მეტი ვიდრე სიყვარული 20

ჯანდაბა რა ძლიერად მაწვება?!გთცოოვ გთხოვ შეწყვიტე...ღმერთო მის ჟინს გემოთი ვგრძნობ ისე მომთხოვნად მჩრის პირში ენას...ასე ადრე ასე არასდროას არ უკოცნია...ისევ კვნესა სწყდება...რაა?!ჯანდაბა!ჯანდაბა!ჯანდაბა!მისი სასოწარკვეთა... რა ნათლად ვგრძნობ.რა