ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 9)

-რა? ხუმრობ ხომ? გაკვირვებული და გაშტერებული ვუყურებდი ნიკუშას თვალებში და წამის წინდელ წინადადებას ვხარშავდი.. -რა სისულელეა! მე შენი ცოლი? გაგიჟდი ალბათ! ისე შევიცხადე აშკარად დაეტყო რომ არ ესიამოვნა, ,,დაჟე" ეწყინა კდეც, მაგრამ ჩემი ტვინი და

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი თხუთმეტი)

ცა, ბრაზით გადმოჰყურებდა სამყაროს. ლურჯ ჰორიზონტს შავი შერეოდა და ერთბაშად შთანთქავდა ღრუბლების მასას. მიუხედავად იმისა რომ თენდებოდა, ელვა იკლაკნებოდა ცაზე და შემზარავ სითეთრეს ტოვებდა.

ჭაობისფერი (2)

რომლის თვალებიც ჭკუიდან მშლის,ნელ ნელა ვაცნობირებდი,რომ წინ კარგი არაფერი მელოდა. დილით ადრე სოფელში წავედი,ვფიქრობდი სანდროს თუ არ ვნახავდი,ყველაფერი დალაგდებოდა.ერთი კვირის შემდეგ სკოლა დაიწყო,ასეთი რთული არასდროს ყოფილა ნაბიჯების

ამბიციების მსხვერპლი (თავი 3)

თითქმის ყოველ დღე მოდიოდა ჩემთან, ყოველ დღე ჩემს გამოჯანმრთელებამდე,მისი ხელით მიზომავდა ტემპერატურას, მიმზადებდა ჩაის,მაკონტროლებდა, წამლებს ნამდვილად ვსვამდი თუ არა, პირველ და უკანასკნელ კოცნაზე კი არცერთი არ ვსაუბრობდით, თითქოს არაფერი

უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 2

- ხო კარგი კარგი ჩემი ძმა რო ხარ თორემ იცოდე კიდევ დიდ ხანს გავაგრძელებდი ხოდა ისე ესეც, რომ იცოდე დღეს გოგონებიც კი არ უფრთხილდებიან ქალიშვილობას, ჩაიხითხითა ალექსანდრემ და ისევ აათვალიერა კატერინა, რომელიც სევდიანი იჯდა სკამზე, ათვალიერებდა და

იყავი ჩემი საყვარელი [თავი 3]

კაბინეტში შესულმა მეგობრებმა უარესად დააეჭვა და დააფიქრდა, აშკარად რაღაცა ისეთს ამბობდა ლევანი რისი მოსმენაც მაქსიმეს არ სურდა, ან უბრალოდ არ უნდოდა რომ ნინიას გაეგო რაღაც. მაგრამ რა მნიშვნელობა აქვს ადრე თუ გვიან ხომ მაინც გაიგებს ვის ქორწილში

ღამის სტუმარი [5]

დილით კარებზე კაკუნმა გამოაღვიძა. საწოლში გვერდი იცვალა და ფეხზე წამოდგა, ჯერ ნიაკოს დახედა, მოფუზულს საყვარლად რომ ეძინა, მერე ხალათი აიღო და მოიცვა. კარებთან მომღიმარი მეუნარგია იდგა.

ჟურნალისტო! შარში ხარ...(თავი 7)

-ეგ აღარ უნდა გექნა-მეუბნება და სანამ რამის თქმას ვასწრებ ხელახლა მასკდება ტუჩებზე. კოცნა უფრო გამალებული და ძლიერი ხნება, ამაზე კი ფეხებში ძალა საერთოდ მერთმევა. მის სუნთხვას შეხებას ნიკაპზე ვგრძნობ და თანდათან უფრო დაბლა ჩამოდის, შიგადაშიგ სველ

ჭაობისფერი

ისევ ეს მაღვიძარა,თვალები მოვიფშვნიტე და საწოლიდან წამოვდექი.სწრაფად გავემზადე და სკოლაში წავედი,ჩემი სახლიდან ხუთი წუთის სავალზე იყო.მისვლისთანავე ჩემს მეგობართან მივირბინე,ის ჩემი ბავშვობის მეგობარი ლევანი იყო,თითქმის ყველაზე ახლობელი,ცოტახანში

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი თოთხმეტი )

ნერსეს ღრიალმა მთელი სახლი შეარყია, და ექომ გამგმირავად გადაუარა უზარმაზარ ჰოლს. შეუბრალებელი, შემზარავი სიჩუმე ჩამოწვა. საკუთარი გულის აჩქარებული ცემაც კი ესმოდა და მკერდზე ძლიერ მოიჭირა ხელი, თითქოს შეეხებოდა და შესძლებდა მის დადუმებას.