ის, ვინც არავის ჰგავს (სრულად)

რეზითვის რამდენად სასიამოვნო იყო, ვერ ვიტყვი, რადგან ცხოვრებაში არასდროს მქონდა ნაკოცნი არავისთვის და მემგონი, უბრალოდ ტუჩებში მივადორბლე გამოუცდელმა. მას რომ დავეხსენი, ისევ გაშეშებული იდგა და მიყურებდა. მერე ეტყობა, გაიაზრა, რაც გავაკეთე. - ანუ,

მოთამაშე (ნაწილი მეექვსე)

მოსიარულე მკვდარს ვგავარ, მალე თამაში მექნება, მაგრამ ჯერ ისევ ვერ ვბედავ რომ ეს კესის ვუთხრა, მისი ღიმილი კი ნელ-ნელა უფრო და უფრო ფართო ხდება და მიხარია რომ მას ასეთ ბედნიერს ვხედავ. სკოლის შესასვლელში ვდგავარ და კესის ველოდები, აჯეჯილი ტანსაცმელი

"არ არსებობს პირველი სიყვარული, არსებობს ძლიერი სიყვარული" თავი-4

კარის გაღებისთანავე დავინახე მისი სახე, მას ძველებურად აღარ გაუღიმია ჩემთვის, მე ხომ მისი ღიმილი ყველაზე მეტად მიყვარდა, მიყვარდა ღიმილის დროს მისი ჩაჩხვლეტილი ლოყა. -როგორ ხარ ნია? -კარგად ვარ თქო რომ გითხრა მოგატყუებ....შენ როგორ ხარ? -მეც ასე....

შენ მე დილიგიტით(სიყვარულით დამაავადე (მეხუთე თავი)

ორი საათი გავიდა რაც ირაკლი ჩემი ოთახიდან გავიდა.მას კიდევ არ აუხსნია ყოველივე ეს რას ნიშნავს.არა არ შეიძლება ასე ადგე და ადამიანს აკოცო.ამ ყველაფერს რაღაც ახსნა უნდა ქონდეს.მაგრამ რა ახსნა?ამ ფიქრებში ვიყავი როდესაც ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა.ვინ

ერთხელ(თავი მეორე)

ჯეკიჩანის ილეთს ვასრულებ და ხალათმოსხმული მივშრიალებ კარის გასაღებად. -რა ხდება?!-ნამძინარევი ხმით, დასიებული თვალებითა და საახალწლო ჩიჩილაკივით გაბურძგნილი თმით ვეცხადები არასასიამოვნო სტუმარს.

მინდა ვიყო ბედნიერი...

დავიწყებ იქიდან რომ მე და ჩემი ოჯახი ვცხოვრობთ ქალაქ მოსკოვში გამომდინარე იქიდან რომ მამაჩემი ბიზნესმენია რესტორნების და. კაზინოების ქსელი აქვს მთელს ევრაზიაში და პირველი მისი წარმატებული საქმე სწორედ აქ დაიწყო მანაც გადაწყვიტა აქ გვეცხოვრა...

შენ ყველაფერი შეცვალე (ნაწილი 1 )

თავისით მოხდა ყველაფერი, ერთი შეხედვით მოწონება, მერე ფიქრი, ბევრი ფიქრი, ნერვიულობა , შიში, გაქცევა ერთმანეთისგან გარესამყაროსგან , როგორც ხდება ხოლმე როცა ახალი ისტორია იწყება. ეს ისტორიაც არაფრით განსხვავდებოდა სხვა სასიყვარულო ისტორიებისგან,

ცხელი სუნთქვა -11-

ხანდახან ვფიქრობ, ვის შეიძლება გაანდო ის საშინელება რასაც შინაგანად გრძნობ, იმ ღიმილის მიღმა რაც იმალება, რომელ ღიმილსაც ფარივით ყოველი

სანდრა. (ნაწილი პირველი)

მაგიდაზე უამრავი ფანქარია, ყველას სათითაოდ ვეხები. მუქი წითელი, შავი, ყვითელი. ალბომისკენ წაღებული ხელი თითქოს მიშეშდება, ფანქარს თითებს მთელი ძალით ვუჭერ, წვერთან ერთად მთლიანი ფანქარი ტყდება და ჩემს უკან სივრცეში ვისვრი. ალბომი ცარიელია, არაფერი

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 5)

-ვიძინებ! მკაცრად მითხრა და ფშვინვა განაგრძო -რას ჰქვია იძინებ? გამიშვი ახლავე! მკაცრად ვუთხარი და დავეჯაჯგურე, რაზეც უარესად მომიჭირა ხელები და სუნთქვაც კი შემეკრა წამში.. -ბიჭო ვერ ვსუნთქაავ!! გამიშვი ახლავე შე მართლა სვანო! რამდენს ბედავ! ამაზე