ყველაფერს ვიხსენებ 4

გაქვავებული იდგა ერთ ადგილას ევა , ათასი ფიქრი უტრიალებდა თავში და მაინც ვერ გაეგო როდის გადაიქცა მხეცად ლევანი, ან იქნებ სულ ასეთი იყო. ღმერთო, ნუთუ ამ დონის მსახიობობა შესაძლებელია. არა, ალბათ მომელანდაო ფიქრობდა

ყვლაფერი თავი 1

ჩემი პირველი დღეა სკოლაში. 11კლასი ისწყება სწორედ ის კაბა მაცვია რომელსაც ვერ ვიტან. 7:30წუთია გარეთ გავდივარ სკოლის ავტობუსიც მალევე მოდის... კარი იღება ავტობუსი ცარიელია სად დავჯდე?უკან რიგები არმიყვარს წინ ბავშურია მაგრამ მაინც წინ ადგილს

ფერები ?! ...22...

-მიპასუხე! სალაპარაკო არაფერი გვაქვს ხო?! ხმა ამოიღე-ოდნავ ხმამაღლა წარმოთქვა და ხელიც გამეტებით დაარტყა კედელს. თვალები უნებურად დამეხუჭა. ხელები კი ინსტიქტურად მივიდე ყურებზე -იზი ხმა ამოიღე, ჩემგან რას ითხოვ, რა გავაკეთო?

ერთხელ(თავი პირველი)

საშინლად ბნელოდა, ნისლში, ლამპიონების შუქზე მივიკვლევდი გზას, უეცრად მანქანა გამოვარდა, აშკარად გადაჭარბებული სიჩქარით მოძრაობდა და ძლივს გადავრჩი, რომ უპრობლემოდ არ გადამთქერა. ზედ ჩემს ფეხებთან დაამუხრუჭა მკვეთრად, წონასწორობა ვეღარ შევიკავე,

ცოდვების გამო?..(27)

საბა და სალო გავაცილეთ ამერიკაში, რამდენიმე თვეში საქართველოში ჩამოვლენ, წასვლამდე მარის და ნატას მონახულება გადავწყვიტე, მაგრამ ჯერ გიგის აზრი უნდა მომესმინა, აბაზანიდან გამოვედი გადაწყვეტილებით, რომ დავლაპარაკებოდი, თმას ვივარცხნიდი, ზურგიდან

მიგდებული "პატარძალი" (8)

სად მივდივართ ეგ მაინც მითხარი რა.-ძლივს ვახერხებ ხმის ამოღებას წეღან ისე სასიამოვნოდ მომაკეტინა.. -ხომ გითხარი გიტაცებ-თქო? -დედა რა ჭკვიანი ხარ! სად მიგყავარ მერე , რომ მიტაცებ?! -სვანეთში მივდივართ. -ჰა?-რაო , სადო? როდისო?! სვანეთიო?!!!!!

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 4)

ბედნიერი და გახარებული წელში გავიმართლე და შემოვბრუნდი უეცრად წინ ასვეტილმა სხეულმა პირზე ერთი ხელი რომ ამაფარა მეორე წელზე მომკიდა და კარებს ამაკრო! -ესეიგი რაო რაო რაგვინდოდა ნიკუშას ოთახშიო? ეშმაკურად გამომხედა და თან ჩაეღიმა!-თან როგორ

„არ არსებობს პირველი სიყვარული, არსებობს ძლიერი სიყვარული“ თავი-1

ვთვლი რომ საკმაოდ აქტიურია ჩემი ცხოვრება ბავშვობიდან ჩემი მშობლების დამსახურებით. პ.ს მე ნია ვარ 23-წლის, თავისუფლად შემიძლია ვთქვა, რომ მომწონს ჩემი ცხოვრების სტილი, ვაღიარებ ამბიციურიც ვარ და ვთვლი რომ ადამიანს თუ ამბიციები არ აქვს, ცხოვრებაში

ნატალია(4)დასასრული

ჩვენიო ისე თქვა გულში სითბო ჩამეღვარა , წარმოვიდგინე წლების მერე მე და რატი აქ მის სახლში დასასავენებლად როგორ ამოვიდოდით უკვე ოჯახი, მისი კი არა მერე უკვე ჩვენი სახლი ერქმეოდა ამ საოცარ ადგილს. გამოუსწორებელ მეოცნებედ მაქცია მე ამ სიყვარულმა,

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 9)

დრო საშინლად იწელებოდა... და ჩემი ინტერესი უფრო მძაფრდებოდა...თქვენ არ იცით როგორ მაინტერესებდა "ის"... როგორ მინდოდა გამერკვია რა მოხდა?! ან ახლა როგორ არის?! რას ფიქრობს რას ფიქრობდა... იმდენი რამ მაინტერესებდა.... როგორც იქნა ჩემი წასვლის დრო