მაწანწალას დღიურები (სრულად)

ყველაზე მეტად, აეროპორტების სურნელი მიყვარს. თვითმფრინავის საკვებიც მიყვარს. ჩემს გვერდით მჯდომი, თუნდაც შეუხედავი მგზავრიც კი მიყვარს... მანამდე კი ის წამი მიყვარს, მოგზაურობისთვის საკმარის თანხას რომ შევაკოწიწებ და ავიაბილეთს რომ ხელში

ენძელა [1]

დილით როგორც დაუბარეს ადრიანად ადგა. ადგა ცოტა ხმამაღალი ნათქვამია, უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვით რომ აეფხიკა. მაღვიძარა ყოველ ხუთ წუთში ერთხელ ურეკავდა და ჩაქუჩივით უბაგუნებდა თავში, ბოლოს ინამუსა, მიხვდა რომ თუ ასე გააგრძელებს ყველაფერს დაკარგავს

ზღვასთან ახლოს (I თავი)

საიდანღაც პლედი ამოქექა და მისაღებში დივანზე გაშოტილ ბიჭს გაუტანა. მანაც უცნაური სახით გამოართვა, ზურგი აქცია და თვალები დახუჭა. -ტკბილი ძილი. - მაგრამ ლილიანას პასუხი არ მიუღია. უცნაურად, თავისთვის აიჩეჩა მხრები და ოთახში შებრუნდა. მთელი ღამე ძილი

გიჟების სამყაროში (თავი 3)

სწორედ მის გამო ისწავლა გიტარაზე დაკვრა.თითქმის შეუყვარდა,ასე გაუცნობლად,მაგრამ მერვე კლასში თმა შეიჭრა მისმა სიმპო ბიჭმა და ისე დამახინჯდა თათიას თვალშჳ რომ ყველანაირი წარმოდგენა შეგვეცვალა.

თითები (თავი 1)

-მომისმინე,დახმარება მჭირდება.თუ გინდა ყავა გადამასხი,თუ გინდა სიგარეტით ამომწვი.ისეთი საშინელი დავალება მაქვს უფროსისგან,რომ ყველაფერზე თანახმა ვარ. -ისევ თავისუფლებაზე უნდა გაწეწო ხალხი?

FILTHY 3 (+18!)

-ჰანი ლუკი გირეკავს. -გამომძახა ზეინმა სამზარეულოდან რომელიც ყავას ამზადებდა. -ჯანდაბა დღეს ხომ შაბათია. -დავიჩურჩულე გაბრაზებულმა და ზანტად წამოვდექი საწოლიდან. ნელნელა მივჩანჩალდი ტელეფონამდე, გზაში ზეინს საჯდომზე წამოვარტყი ხელი, რაზეც გაეცინა და

უხამსი წინადადება თავი I

ზამთრის საღამო იყო. ცივი და სუსხიანი. ქუჩებში, როგორც ყოველთვის წელიწადის ამ დროს სჩვევია, სიმარტოვე და სიცივე დანავარდობდა. უსიცოცხლო და ცხვირაწითლებული სახეები მოიჩქაროდნენ სამსახურებიდან, უნივერსიტეტებიდან, სკოლებიდან სახლებში. ზოგიც ნელა

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი მეათე )

ირგვლივ გამეფებული სიწყნარით ტკბებოდა. გრძნობდა რომ მისი სულიერი სიმშვიდე დიდხანს ვერ გასტანდა. მაშინვე დამთავრდებოდა როგორც კი თბილიში შევიდოდნენ და იქაურ ჰაერს ჩაისუნთქავდა. მაგრამ, აქაც ვერ შეძლებდა გაჩერებას, იცოდა ის საზიზღარი კაცი ყველგან

ღამე პარტნიორთან [2]

-კარგი, ახლა გლოვას არანაირი აზრი არ აქვს. მიდი, დაურეკე და უთხარი რომ მანქანას გაუკეთებ. _ტელეფონი მიაწოდა და თვალები დაუბრიალა. მაგიდაზე დაგდებული სავიზიტო ბარათი აიღო და ნომერი აკრიფა. რამდენიმე ზარის შემდეგ როგორც იქნა უპასუხა.

მაწანწალას დღიურები, თავი 1

ყველაზე მეტად, აეროპორტების სურნელი მიყვარს. თვითმფრინავის საკვებიც მიყვარს. ჩემს გვერდით მჯდომი, თუნდაც შეუხედავი მგზავრიც კი მიყვარს... მანამდე კი ის წამი მიყვარს, მოგზაურობისთვის საკმარის თანხას რომ შევაკოწიწებ და ავიაბილეთს რომ ხელში