მინდა ვიყო ბედნიერი...

დავიწყებ იქიდან რომ მე და ჩემი ოჯახი ვცხოვრობთ ქალაქ მოსკოვში გამომდინარე იქიდან რომ მამაჩემი ბიზნესმენია რესტორნების და. კაზინოების ქსელი აქვს მთელს ევრაზიაში და პირველი მისი წარმატებული საქმე სწორედ აქ დაიწყო მანაც გადაწყვიტა აქ გვეცხოვრა...

შენ ყველაფერი შეცვალე (ნაწილი 1 )

თავისით მოხდა ყველაფერი, ერთი შეხედვით მოწონება, მერე ფიქრი, ბევრი ფიქრი, ნერვიულობა , შიში, გაქცევა ერთმანეთისგან გარესამყაროსგან , როგორც ხდება ხოლმე როცა ახალი ისტორია იწყება. ეს ისტორიაც არაფრით განსხვავდებოდა სხვა სასიყვარულო ისტორიებისგან,

ცხელი სუნთქვა -11-

ხანდახან ვფიქრობ, ვის შეიძლება გაანდო ის საშინელება რასაც შინაგანად გრძნობ, იმ ღიმილის მიღმა რაც იმალება, რომელ ღიმილსაც ფარივით ყოველი

სანდრა. (ნაწილი პირველი)

მაგიდაზე უამრავი ფანქარია, ყველას სათითაოდ ვეხები. მუქი წითელი, შავი, ყვითელი. ალბომისკენ წაღებული ხელი თითქოს მიშეშდება, ფანქარს თითებს მთელი ძალით ვუჭერ, წვერთან ერთად მთლიანი ფანქარი ტყდება და ჩემს უკან სივრცეში ვისვრი. ალბომი ცარიელია, არაფერი

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 5)

-ვიძინებ! მკაცრად მითხრა და ფშვინვა განაგრძო -რას ჰქვია იძინებ? გამიშვი ახლავე! მკაცრად ვუთხარი და დავეჯაჯგურე, რაზეც უარესად მომიჭირა ხელები და სუნთქვაც კი შემეკრა წამში.. -ბიჭო ვერ ვსუნთქაავ!! გამიშვი ახლავე შე მართლა სვანო! რამდენს ბედავ! ამაზე

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი შვიდი )

კვლავ ღამის უცნაურ სიზმარზე ფიქრობდა. იმ უცნობ ადამიანზე რომელიც უკუნეთ სიბნელეში თეთრი, ნათელი წერტილივით მოჩანდა. შორიდან უყურებდა მამაკაცს, რომელსაც შარვლის ჯიბეებში ხელები ჩაეწყო და პირდაპირ სახეში უყურებდა თანანოს.

შუაღამის მზე (თავი მეოთხე)

-ჩემი მოზარდობისას იყო. სადღაც 14-15წლის რომ ვიყავი. მუქი, თითქმის შავი თვალები ჰქონდა და ისე დადიოდა თითქოს მის გარშემო სამყარო არ არსებობდა. ბევრი ფერადი ფურცელი ჰქონდა თუმცა სულ მუქი ფერის ტანსაცმელით დადიოდა. ჭკვიანი და საინტერესო იყო.

"არ არსებობს პირველი სიყვარული, არსებობს ძლიერი სიყვარული" თავი-3

სახლიდან გასულს თავში ათასი ფიქრები მიტრიალებდა, რომ მივუახლოვდი შეხვედრის ადგილს, ჩემს თავს შემოვუძახე, -ნია ასე არ შეიძლება, შენ მას უახლოვდები და ასე ბავშვურად და ბანალურად არ უნდა იქცეოდე, არაუშავრს ვნახავ, თუ არ მოგვეწონება ერთმანეთი ისე როგორც

ჟურნალისტო! შარში ხარ...(თავი 5)

ერთ ხელს კისერზე ვხვევ, მის დახორკლილ კანს, რომ ვეხები სხეულში უცნაურად მცრის, არ ვიცი თითქონს მომწონს კიდევ ეს შეგრძნება, მაგრამ არ ვიმჩნევ საკუთარი თავით გამოწვეულ დაბნეულობას და მეორე ხელს მხარზე ვუსმევ, თითებს კი მის კისერზე ვათამაშებ. კანი

მოთამაშე (ნაწილი მეხუთე)

თვალებს ვახელ და ხელში ჩაბღუჯულ წერილს დავყურებ, რასთან ერთადაც დამეძინა. წერილს ვკეცავ და უკან კოლოფშივე ვინახავ. მეშინია რამე არ დაემართოს. ამ წერილს ჩემთვის უამრავი მოგონება მოაქვს და მახსენებს თუ როგორი ცუდი ადამიანი ვიყავი და ვარ, და ის რომ