აქ სიტყვები ზედმეტია (მეცხრე თავი)

დილიდან მოყოლებული ჩემი მობილური წამში 9ჯერ რეკავდა. ხან რა პრობლემა იქმნებოდა ხან რა, იქ მძღოლს ინსულტი მოუვიდა, იქ თაღი ჩამოინგრა, დაკიდებისას ჭაღი ჩამოუვარდათ და ვიღაცას მის ქვეშ ფეხი მოყვა, ამას ისიც დაემატა, რომ მენიუში ზღვის პროდუქტების შეტანა

ღამის სტუმარი 7

მიუხედავად იმისა რო ფეხი გაჭრილი მქონდა და მტკიოდა,მაინც ვახერხებდი სიარულს, ბანაკიდან მოშორებით არ მივდიოდი.... უფრო სწორად გასვლის უფლებას არ მაძლევდენენ,გართობით მშვენივრად ვერთობოდით.ნასადილევს ბავშვები ჩანჩქერის დასალაშქრად წავიდნენ,მე კი

ცისფერი პეპლები

ყველაფრის მოყოლა მინდა. მინდა ავღწერო თითოეული წამი, თითოეული განცდა. თუმცა ყველაფრის გახსენებისას კანკალი მიტყდება. კიდევ უფრო მძაფრად შევიგრძნობ ემოციებს, ტკივილს , ბედნიერებას. მაშინ სულელი ბავშვი ვიყავი არ ვიცოდი რა იყო სწორი , რა არა. სად

17 წლიანი ოცნება

17 წლის ვარ.ქეთი მქვია, მყავს ტყუპისცალი და გვანცა და ობოლთა თავშესაფარში ვცოვრობთ. 2წლისები ვიყავით მშობლებმა რომ იქ დაგვტოვეს,მიზეზი დღემდე არ ვიცით. აქ ყოფნა რათქმაუნდა არაა მოსაწონი მაგრამ სხვა გზა არ გვაქვს. სადაცაა სწავლა დავამტავრებთ და

semper femina (სრულად)

-ნანო მოჰყავთ,ხალხოო!-ქუჩის სიმყუდროვეს საზარელი ხმით არღვევდა ათიოდე წლის ბიჭი,ნარბენს სუნთქვა გახშირებოდა. ოფლით დაცვაროდა წითელი მაისური. ფეხები სულ გატალახიანებოდა. ყველა კარზე აბრახუნებდა. ფანჯრებში გაფართოებული თვალებით იყურებოდა.

იმედი მაქვს, დღეს მას ისევ შევხდები...

ძნელია ამ სამყაროში ბედნიერების პოვნა. ვცდილობდი, ბევრს ვცდილობდი... თქვენ გგონიათ ბედნიერნი ხართ ? ცდებით. ბედნიერებაზე მხოლოდ მათ შეუძლიათ საუბარი, რომელნიც ამ ქვეყნად აღარ არიან. მისდამი სიყვარულის გრძნობამ მაიძულა უდიდესი მოუთმენლობით ველოდო

ბრალდებულო! თავი 17.

ცხოვრებისგან უკვე საკმაოდ იმედგაცრუებული და ნათრევი ვარ. ირაკლის სიკვდილი კი ახალი დარტყმა იყო ჩემთვის. ვგრძნობ, როგორ ხვდება ეს ცხოვრება ჩემს ყველაზე მტკივნეულ წერტილებს და შინაგანად მანადგურებს. ალბათ, ბედნიერება რჩეულთა ხვედრია, მე კი, როგორც

უცხო ქალის ცრემლი 2 ნაწილი 12-13 თავი

-ელო ხომ იცი,ექიმიც ადამიანია.ვინ იცის როგორი გადატვირთული და დაძაბული რეჟიმი აქვს,იქნებ ვერ მოახერხა,აი ნახე აუცილებლად დაგირეკავს.ასე ნელა-ნელა გავიდა დარჩენილი დღეებიც და დადგა 26 აპრილიც.გვიან ღამით,როცა საათის ისრებმა 12-ს მიუახლოვდა ვახო

მიგდებული "პატარძალი" (5)

თქვენ წარმოიდგინეთ რა დღეში ჩავვარდებოდი დედაჩემის ხმა, რომ გავიგონე შემოსასვლელიდან! ნინა გულს უხეთქავს ლაშხს, მეც ვყვები სერიოზულ ამბებში ვართ და როცა ყოველთვის აგვიანდება ნიცას სახლში მოსვლა ეხლა მოვიდა მაინცდამაინც დათქმულ დროზე! წამიც არ

with(out) you (IV თავი)

„ყველაზე სულელი არსება ვარ ამ ვეყნად. როგორ ვიფიქრე რომ თორნიკეს რაიმე გრძნობა შეიძლება ჰქონოდა ჩემს მიმართ, როდესაც მეგობრობისა და თანამშრომლობის ფარგლებს არასდროს გასცდენია. უნდა დავივიწყო. ძალიან რთლი და მტკივნეული იქნება, მაგრამ უნდა შევძლო“ -